برنا اندیشان | مرجع تخصصی بهترین پکیج های آموزشی
همه می دانیم که دوران کودکی بسیار مهم بوده و می تواند در شکل گیری شخصیت فرد بسیار تاثیرگذار باشد. اگر تجربیات آسیب زایی در کودکی برای فرد رخ داده باشد می تواند اثراتش را در بزرگسالی از خود نشان دهد. در این قسمت از پایگاه دانش برنا اندیشان تصمیم داریم تا مقاله ای با عنوان آسیب های دوران کودکی و استفاده از داروهای تقویت کننده در بزرگسالی را در اختیار شما علاقه مندان به مطالب روانشناسی قرار دهیم. به عبارت دیگر کودکانی که تجربیات آسیب زایی داشته باشند ممکن است در بزرگسالی برای جبران نقص ها و کمبودها از داروهای مکمل و تقویت کننده و نیروزا استفاده کنند.پس اگر شما هم علاقه مند به چنین موضوعاتی هستید تا انتهای مقاله آسیب های دوران کودکی با برنا اندیشان همراه باشید.
آسیب های دوران کودکی و استفاده از داروهای تقویت کننده در بزرگسالی
استفاده از مکمل های دارویی و تقویتی در بزرگسالی می تواند به آسیب های دوران کودکی مربوط باشد و نشان می دهد کودکانی که ترومایی را تجربه کرده اند در بزرگسالی از چنین داروهایی استفاده نمایند.
آسیب های دوران کودکی استفاده از مواد برای افزایش عملکرد را پیش بینی می کند
وجود نمرات ACE یا Adverse Childhood Experience در اواخر زندگی نقش بسزایی در رفاه فرد دارد و اطلاعات زیادی برای حمایت از تأثیر نمره ACE و افزایش احتمال بروز پیامدهای مضر مانند بیماری های مزمن، سیگار کشیدن و سؤمصرف مواد را دارد.
اخیراً یک مطالعه در مجله Substance Use and Misuse منتشر شده است که بیان می کند آسیب های دوران کودکی ممکن است احتمال استفاده از مواد تقویت کننده عملکرد را در بزرگسالان جوان افزایش دهد.
نتایج پژوهش
برای اهداف این مطالعه ACE ها شامل سؤاستفاده جنسی در دوران کودکی، آزار جسمی دو شاخص غفلت و ACE تجمعی بودند. مواد اختصاصی خالی شده هر دو ماده قانونی (مانند کراتین مونوهیدرات) و (مانند استروئیدهای آنابولیک – آندروژنی بدون نسخه) بودند.
محققان داده های نمونه بیش از 14000 فرد از ایالات متحده را تجزیه و تحلیل کردند. بزرگسالان جوان به ترتیب در امواج I و III مطالعه طولی ملی نوجوانان تا بزرگسالان از 1994-1995 و 2001-2002 مورد بررسی قرار گرفتند.
سؤاستفاده جنسی برای سیسمون و زنان سیسور به عنوان عامل ACE شناخته شده است که به احتمال زیاد استفاده فرد از مواد تقویت کننده عملکرد را در مراحل بعدی زندگی به اطلاع فرد می رساند. دلایل زیادی برای این امر وجود دارد از جمله نظارت بیش از حد که اغلب پس از ضربه ایجاد می شود.
بت تایسون کارشناس ارشد تروما در دوران کودکی می گوید: در حالی که داروهای تقویت کننده عملکرد بیشتر مورد استفاده مردان قرار می گیرند اما همه افراد با نمره ACE بالا احتمالاً در معرض خطر ابتلا به اختلال مصرف مواد قرار دارند.
تایسون می گوید ACE افراد در معرض خطر بیشتری برای استفاده از داروهای تجویز شده شروع زودتر مصرف مشروبات الکلی و دخانیات و خطر بیشتری برای سؤمصرف مواد مخدر و اعتیاد در طول زندگی دارند. به طور خاص برای افرادی که هرگز برای مقابله با آسیب های روانی خود از نظر بهداشت روان درمان نمی کنند مسائل مربوط به مصرف مواد و حتی اعتیاد با ACE های بالاتر زودتر رشد می کنند.
این مطالعه نشان داد که برای شرکت کنندگان سیسمن سؤاستفاده جسمی زنده مانده عامل شماره دو ACE بود که در احتمال استفاده از PES نقش داشت. این نیز می تواند نتیجه نظارت بیش از حد باشد شاید این اطمینان فرض شده باشد که دیگر قدرت بدنی آنها آزمایش نخواهد شد.
نیدیچ خاطرنشان می کند: افرادی که ضربه روحی را تجربه می کنند ممکن است به عنوان یک پاسخ به یک تمایل به نظارت بیش از حد به داروهای تقویت کننده عمل روی آورند این علامتی است که اغلب در افراد مبتلا به PTSD مشاهده می شود که در آن آنها از محیط اطراف خود آگاه هستند و از خطرات احتمالی آگاهی دارند. این افراد ممکن است تلاش خود را دنبال کنند برای ایجاد یک بدن تنومند و قوی به عنوان راهی برای محافظت از خود یا ایجاد احساس امنیت اضطراب آنها را فرو می نشاند. ”
امتیاز ACE چیست؟
این تجربیات دوران کودکی با فاکتورهایی شامل:
- سؤاستفاده روانی، جسمی یا جنسی.
- خشونت علیه مادر
- زندگی با اعضای خانواده که مصرف کننده مواد بودند
- پیمایش در بیماری روانی یا خودکشی
- زندان
نمرات ACE به عنوان پیش بینی کننده عوارض بعدی زندگی نشان داده شده است. نیدیچ توضیح می دهد که بالاترین امتیازات رویدادهای ناگوار کودکی (ACE) در بزرگسالی یکی از بزرگترین پیش بینی کننده های شرایط سلامت روان است.
نیدیچ می گوید: اختلالات خلقی، اختلالات اضطرابی، PTSD و سؤمصرف مواد به عنوان بزرگترین موضوعات در بین افرادی که در کودکی در معرض حوادث آسیب زای در خانه بوده اند دیده می شود.
او میگوید اقدام به خودکشی و اختلالات خواب نیز در بین افراد با نمره ACE بیشتر شایع است. حتی در افرادی که از نظر بهداشت روان یا سؤ مصرف مواد قابل تشخیص نیستند بسیاری از افرادی که نمره ACE بالایی دارند با روابط، جهت گیری کلی زندگی و عزت نفس ضعیف دست و پنجه نرم می کنند.
علاوه بر بیماری های مزمن فوق الذکر و چالش های روابط احتمال مشارکت افراد با ACE بالا در رفتارهای پرخطر نیز افزایش می یابد.
ضرورت مراقبت آگاهانه از آسیب
محققان از متخصصان و پزشکان خواستند که در هنگام برخورد با افرادی که ممکن است از مواد تقویت کننده استفاده کرده باشند نمرات ACE را در نظر بگیرند و با کسانی که نمره ACE بالایی دارند و هنوز در مصرف هیچ ماده ای شرکت نکرده اند اقدامات احتیاطی را انجام دهند.
آسیب های دوران کودکی
نیدیچ می گوید اگر پزشکان بیماران خود را به طور صحیح از نظر حوادث آسیب زای کودکی غربالگری نکنند نمی توان مراقبت آگاهانه از طریق تروما یا آسیب را انجام داد. من توصیه می کنم که پرسشنامه ACES به عنوان روش جامع درک یک فرد از منظر رشد به همه بیماران جدید داده شود.
نمرات ACE بخش عمده ای از رفتار یکپارچه با یک فرد است زیرا تمام تجربیات وی منجر به این می شود که شخصی امروزی باشد. نیدیچ می گوید پزشکان باید در مورد خشونت در جامعه از بیماران هوشیار باشند و باید اقدامات ACES شهری را به جای اندازه گیری منظم ACES انجام دهند تا به درستی وقایع آسیب زا را کنترل کنند.
او می گوید سرانجام، مدارس پزشکی و برنامه های آموزش بهداشت روان باید به طور یکسان تلاش کنند تا دانش آموزان خود را در مورد تأثیر ACE بر سلامتی و بهداشت روانی به عنوان وسیله ای برای تشویق عملکرد آگاه از تروما آموزش دهند.
این رویکرد برای مراقبت از افراد، بزرگسالان و کودکان وقتی اهمیت می یابد که بفهمید کسی در روابط متنوع چگونه عمل می کند مهم است. به همین دلیل یک رویکرد آگاه از تروما می تواند برای هر کسی که با کسانی که دچار تروما شده اند ارتباط برقرار کند و نه فقط متخصصان و پزشکان بتوانند این کار را انجام دهند.
تایسون می گوید: روابط پایه ای برای بهبود آسیب های دوران کودکی است اما اغلب کودک پس از ضربه روحی بانشان دادن رفتارهایی افراد بزرگسال و مراقبان خود را از خود دور می کند.
او می گوید ما باید به بزرگسالان کمک کنیم تا دلیل این رفتارها را درک کنند و به آنها کمک کنیم تا به جای مجازات و طرد شدن با همدلی و مراقبت با بازماندگان تروما ارتباط برقرار کنند. والدین همچنین باید از واکنش های ضربه آگاه باشند تا بتوانند آسیب فرزند خود را به طور دقیق تشخیص دهند.
