آموزش درمان کمال گرایی به صورت عملی و کاربردی

در این بخش از فروشگاه اینترنتی برنا اندیشان قصد داریم تا یکی دیگر از بهترین و کاربردی ترین پکیج های روانشناسی با عنوان آموزش درمان کمال گرایی به صورت عملی و کاربردی را برای دانلود در اختیار شما کاربران محترم وب سایت برنا اندیشان و تمامی علاقه مندان به روانشناسی و علوم رفتاری قرار دهیم.

آموزش درمان کمال گرایی به صورت عملی و کاربردی

در محصول آموزش درمان کمال گرایی به صورت عملی و کاربردی شما علاقه مندان به فنون درمانی یاد خواهید گرفت تا با استفاده از روش های علمی در روانشناسی، کمالخواهی را درمان کنید.

کمال گرایی چیست؟

کمال‌گرایی (Perfectionism) در روان‌شناسی، ویژگی‌ شخصیتی است که خصوصیات آن، با تلاش فرد برای بی‌عیب‌و‌نقص بودن و تنظیم استانداردهایی برای بالاترین سطح عملکرد توصیف می‌شود و با خود-ارزیابیِ انتقادی و نگرانی در مورد ارزیابی دیگران نیز همراه است.کمال‌گرایی در بهترین تعریف آن، یک نوع ویژگی چند بعدی است، به طوری که روانشناسان توافق دارند که بسیاری از جنبه‌های مثبت و منفی در آن وجود دارد.

در فرم ناسازگار آن، کمال‌‌گرایی مردم را به تلاش برای رسیدن به یک ایده‌آلِ دست نیافتنی یا اهداف غیر واقع‌بینانه سوق می‌دهد، که اغلب منجر به افسردگی و عزت نفس پایین می‌شود. در مقابل، کمال‌گرایی سازگار می‌تواند به افراد برای رسیدن به اهداف خود انگیزه بدهد و باعث شود که این افراد از تلاش خود لذت ببرند. داده‌های جدید نشان می‌دهد که گرایش‌های کما‌گرایانه، در بین نسل‌های اخیر افراد جوان رو به افزایش است.

تعریف کمال گرایی

کمال‌گرا‌ها، به طور اجباری و وقفه‌ناپذیر، برای رسیدن به اهداف دست نیافتنی، تلاش و تقلا می‌کنند و ارزش خود را با میزان بهره‌وری و دستاوردهای خود اندازه‌گیری می‌کنند.کسی که خودش را برای رسیدن به اهداف غیر واقعی، تحت فشار قرار می‌دهد، به ناچار خود را در معرضِ دامِ نا‌امیدی نیز قرار می‌دهد. وقتی کمال‌گراها در رسیدن به استانداردهای خود شکست می‌خورند، تمایل به انتقاد خشن از خود دارند.

پیشنهاد ویژه : راهنمای قدم به قدم درمان پرخاشگری در کودکان

شخصیت نرمال در مقایسه با روان‌رنجور

دی. ایی. هَمَچِک (به انگلیسی: D. E. Hamachek) در سال ۱۹۷۸ ادعا کرد که دو نوعِ متضاد از کمال‌گرایی وجود دارد که مردم را در دو گروه کمال‌گرای بهنجار و کمال‌گرای روان‌رنجور طبقه‌بندی می‌کند. کمال‌گراهای نرمال، بیشتر تمایل دارند که بدون لطمه به عزت نفس خود به کمال برسند و در عین حال، از تلاش‌هایشان لذت هم می‌برند.

کمال‌گرایان روان‌رنجور، مستعد تقلا برای دستیابی به اهداف غیر‌واقعی هستند و وقتی نمی‌توانند به اهداف خود برسند، احساس نارضایتی می‌کنند. هَمَچِک چندین استراتژی ارائه می‌دهد که ثابت شده‌ که در کمک به افراد، برای تغییر از رفتار ناسازگار به رفتار سالم‌تر، مفید هستند.

تحقیقات معاصر از این ایده پشتیبانی می‌کند که این دو جنبه‌ی پایه‌ی رفتارِ کمال‌گرایانه و همچنین ابعاد دیگری، مانند «ناکمال‌گرایی» (به انگلیسی: nonperfectionism) را می‌توان از هم تفکیک کرد.

این ابعاد، با برچسب‌ها و نام‌های متفاوتی مورد اشاره قرار گرفته‌اند، مانند تلاشِ مثبت و دل‌مشغولی درباره‌ی ارزشیابی ناسازگار، کمال‌گرایی فعال و منفعل (غیر‌فعال)، کمال‌گرایی مثبت و منفی و یا کمال‌گرایی سازگار و ناسازگار.با وجود اینکه نوع عمومی‌ای از کمال‌گرایی وجود دارد که تمام ابعاد زندگی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، برخی از محققان ادعا می‌کنند که سطح کمال‌گرایی، در حوزه‌های مختلف مانند کار، تحصیلات، ورزش، روابط بین فردی و یا زندگی در خانه، به طور قابل ملاحظه‌ای متفاوت است.

افراد دیگری مانند تی. اس. گرینسپان (T. S. Greenspon) با اصطلاح کمال‌گرای “عادی” در مقابل “روان‌رنجور” مخالف هستند و معتقدند که کمال‌گرایان، به کمال میل دارند، از نقص می‌ترسند، و احساس می‌کنند که دیگران آن‌ها را فقط در صورتی دوست دارند که بی‌نقص باشند.

به این ترتیب، برای گرینسپان، خودِ کمال‌گرایی، هرگز به عنوان سالم یا سازگار دیده نمی‌شود و از آنجا که کمالِ مطلق، غیرممکن است، اصطلاح‌های کمال‌گرایی “نرمال” یا “سالم”، اصطلاح‌هایی بی‌دقت و اشتباه هستد. او استدلال می‌کند که کمال‌گرایی باید از “تلاش برای تعالی” متمایز شود،به‌ویژه با توجه به معنایی که به اشتباهات داده می‌شود. کسانی که برای تعالی تلاش می‌کنند، می‌توانند اشتباهات – یا نواقص – را به عنوان انگیزه‌ای برای کار سخت‌تر در نظر بگیرند، در حالی که کمال‌گراهای ناسالم، اشتباهات خود را نشانه‌ای از نقص‌های شخصیِ خود می‌دانند. برای این افراد، اضطراب درباره‌ی شکست (موفق نشدن) ‏(en)‏ بالقوه، به صورت یک بار مسئولیت احساس می‌شود.

تلاش در مقایسه با نگرانی

جِی. استوبِر (J. Stoeber) و کِی. اُتُ (K. Otto) نشان می‌دهند که کمال‌گرایی از دو بعد اصلی تشکیل شده‌است:

تلاش‌های کمال‌گرایانه و نگرانی‌های کمال‌گرایانه

کمال‌گرایان سالم، از نظر تلاش‌های کمال‌گرایانه، امتیاز بالا می‌گیرند و از نظر نگرانی‌های کمال‌گرایانه، امتیاز پایین

کمال‌گرایان ناسالم، هم برای تلاش‌ها و هم برای نگرانی‌ها نمره بالایی می‌گیرند

ناکمال‌گرایان، سطوح پایینی از تلاش‌های کمال‌گرایانه را نشان می‌دهند

استوبر و اُتُ، با نقد تحقیقات قبلی، اعتقاد گسترده‌ به اینکه کمال‌گرایی فقط زیان آور است را به چالش کشیدند. تحقیقات مورد نظر آن‌ها، با استفاده از شواهد تجربی نشان می‌دهد که کمال‌گرایی می‌تواند با جنبه‌های مثبت (به ویژه تلاش‌های کمال‌گرایانه) مرتبط باشد.

در حقیقت، افرادی که سطوح بالایی از تلاش‌های کمال‌گرایانه و سطوح پایینی از نگرانی‌های کمال‌گرایانه داشتند، عزت نفس، سازگاری ‏(en)‏، موفقیت تحصیلی ‏(en)‏ و تعامل اجتماعی ‏(en)‏ بیشتری از خود نشان دادند. از مجموعه‌ی مشکلات روانشناختی و جسمی‌ای که معمولا با کمال‌گرایی همراه است، این نوع از افراد کمال‌گرا، مشکلات کمتری نشان دادند. مشکلاتی مانند افسردگی، اضطراب و تیپ‌های کنارآمدن ناسازگار ‏(en)‏.