کارگاه داروشناسی ویژه روانشناسان و مشاوران به صورت تخصصی

در رشته روانشناسی یکی از مواردی که بسیار مهم است بحث شناخت داروهایی است که برای درمان اختلالات تجویز می شود و بسیار لازم است تا یک روانشناس با تمامی آن ها آشنا بوده و بتواند اثرات هر یک از دارو ها را به صورت دقیق بداند، اگر چه که هیچ روانشناسی نمی تواند برای مراجعین خود دارویی تجویز کند ولی اگر با انواع داروهای این حوزه آشنا باشد می تواند به فرایند درمان بسیار کمک کرده و مراجعی که همزمان با روانپزشک و روانشناس کار می کند به صورت موفقیت آمیزی فرایند درمان را طی کند، به دلیل مهم بودن موضوع تصمیم گرفتیم تا در این بخش از فروشگاه برنا اندیشان یکی از جامع ترین پکیج های آموزشی در زمینه شناخت داروهای روانپزشکی ویژه روانشناسان و مشاوران با عنوان دانلود کارگاه داروشناسی ویژه روانشناسان و مشاوران به صورت تخصصی را در اختیار شما علاقه مندان به این حوزه قرار دهیم.

دانلود کارگاه داروشناسی ویژه روانشناسان و مشاوران به صورت تخصصی

در پکیج کارگاه داروشناسی ویژه روانشناسان و مشاوران به صورت تخصصی شما با تمامی داروهای مربوط به اختلالات روانی و اثرات آن آشنا شده و بر آن مسلط خواهید شد.

داروشناسی یکی از مواردی است که روان شناسان نیز باید با آن ها آشنا بوده و شناخت کاملی از انواع داروهای روانپزشکی داشته باشند.

در این کارگاه آموزشی با عنوان داروشناسی ویژه روانشناسان و مشاوران چندین ساعت درباره انواع داروهای روانپزشکی و موارد مصرف آن به طور کاملاً کاربردی و تخصصی آموزش داده می شود.

داروشناسی

داروشناسی مطالعهٔ تعامل بین موجود زنده و دارو یا موادشیمیایی دریافت‌شده است که بر عملکرد طبیعی یا غیرطبیعی بیوشیمیایی اثر می‌گذارد.

دو حوزه اصلی فارماکولوژی، فارماکودینامیک و فارماکوکینتیک هستند. بطور خلاصه فارماکودینامیک مطالعهٔ اثرات داروها بر بدن، و فارماکوکینتیک، اثر و رفتار بدن بر روی داروها است.

بعبارت دیگر فارماکودینامیک، مبحث فعل‌وانفعالات دارو در مواجهه با گیرنده‌های بیولوژیک، و فارماکوکینتیک بحث و تعریف درمورد جذب، توزیع، متابولیسم و دفع دارو در سیستم‌های بیولوژیکی است.

لازم به یادآوری‌است که داروشناسی(Pharmacology) با داروسازی(Pharmacy) دو واژهٔ جدا از هم هستند که گاهی به‌اشتباه به‌جای هم به‌کار می‌روند.

فارماکولوژی چگونگی رفتار متقابل دارو و سیستم‌بیولوژیکی (بدن) است ولی داروسازی در رابطه با مواداولیه، آماده‌سازی، توزیع، مقدار (دوز) در استفاده از داروهای بی‌خطر و مؤثر است.

داروهای روان‌پزشکی در گذشته به پنج طبقهٔ اصلی تقسیم می‌شدند: داروهای ضد اضطراب، ضد روان پریشی، تثبیت‌کنندهٔ خلق، ضد افسردگی و محرک. اگرچه اکنون دیگر در منابع علمی این تقسیم بندی چندان پذیرفته نیست (و بسیاری از داروها کاربرد چندگانه دارند) ولی با توجه به ساده و مفید بودن این تقسیم بندی هنوز هم گاهی از آن برای آشنایی کلی با داروها استفاده می‌شود.

داروهای ضداضطراب

داروهای ضداضطراب علاوه بر ایجاد حس رفع تنش عضلانی، احساس آرامش و آسودگی را نیز به همراه می‌آورند. این داروها در درمان اختلال‌های اضطراب مورد استفاده قرار گرفته‌اند. معروفترین خانواده از این دسته داروها بنزودیازپین‌ها هستند که تعدادی از شناخته شده‌ترین داروهای این دسته عبارتند از دیازپام، کلردیازپوکساید و آلپرازولام. این داروها با اثر بر گیرنده‌های گابا که نوعی انتقال‌دهنده عصبی(نوروترنسمیتر) مهاری در مغز می‌باشد، تحریک نورونی را کاهش می‌دهند و باعث کاهش اضطراب و تنش می‌شوند. پروپرانولول در واقع از دسته داروهای ضداضطراب نیست ولی با کاهش علایم فعالیت سمپاتیک می‌تواند تاحدودی اثر ضداضطرابی داشته باشد.

داروهای ضدروان پریشی

داروهای ضدروان‌پریشی، یا آنتی سایکوتیکها برای درمان اختلال‌هایی مانند اسکیزوفرنی ساخته شده‌اند، اما در درمان اختلالات دیگری مثل تیک و به عنوان درمان کمکی در اختلالات خلقی هم کاربرد دارند. این گونه داروها تأثیر آرام‌کننده یا آرام بخش زیادی دارند. تأثیر اصلی این گونه داروها کاهش یا حذف نشانه‌های روان پریشی از جمله توهم، هذیان، رفتارها و گفتارهای آشفته، گوشه‌گیری و بی احساسی است و صرفاً برای آرام نگاهداشتن بیماران ساخته نشده‌اند. کلروپرومازین، فلوفنازین، تیوریدازین، هالوپریدول، تری فلوپرازین، پرفنازین، پیموزاید، اُلانزاپین، کلوزاپین، ریسپریدون، کوئتیاپین، زیپراسیدون و آری پیپرازول از جمله داروهای ضدروان پریشی هستند.

داروهای تثبیت‌کنندهٔ خلق

داروهای تثبیت‌کنندهٔ خُلق ، درمان اصلی برای بیماران مبتلا به اختلالات دوقطبی است. لیتیم (پزشکی)، والپروات سدیم، و کاربامازپین اصلی‌ترین داروهای تثبیت‌کننده خلق هستند. داروهای دیگری مثل لاموتریژین و زونیسامید هم از این دسته داروها هستند ولی معمولاً در خط اول درمان قرار ندارند. سه داروی اول هم روی دوره‌های شیدایی اثر دارند و هم دوره‌های افسردگی، اما لاموتریژین بیشتر در درمان دوره‌های افسردگی مؤثر است. هر یک از این داروها اشکال دارویی و اسامی تجاری مختلفی دارند. مثلاً برخی از اسامی دیگر والپروات سدیم عبارتند از دپاکین، اورلپت و دی والپروئکس.گیاه حاوی این ترکیب سنبل طیب است( والپوتریک اسید)

داروهای ضد افسردگی

داروهای ضد افسردگی، برای درمان اختلال‌های افسردگی ساخته شده‌اند، اما در واقع در درمان بسیاری از اختلالات دیگر روانپزشکی مثل اختلالات اضطراب، اختلالات خوردن و اختلالات کنترل تکانه هم کاربرد دارند. کسانی که از افسردگی رنج می‌برند، معمولاً با یکی از انواع داروهای ضدافسردگی درمان می‌شوند. برخلاف بنزودیازپین‌ها هیچ‌کدام از این داروها باعث ایجاد وابستگی یا اعتیاد به دارو نمی‌شوند. البته این به آن معنی نیست که در هر زمانی و به صورت ناگهانی می‌توان دارو را قطع کرد. قطع ناگهانی دارو ممکن است عوارض گذرایی داشته باشد که برای چند روز فرد را آزرده کند.

انواع داروهای ضدافسردگی عبارتند از:

۱. ضدافسردگی‌های سه‌حلقه‌ای: (از این جهت سه حلقه‌ای نامیده می‌شوند که در ساختار شیمیایی آن‌ها سه حلقه وجود دارد) مانند ایمی پرامین، آمی تریپتیلین و نورتریپتیلین.

۲. مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAO) مانند ترانیل سیپرومین، فنلزین و سلژیلین. که باید مصرف کنندگان این دسته دارویی از غذاهای حاوی تیرامین مانند پنیرهای پرورده اجتناب کنند.

۳. مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI)، جذب مجدد سروتونین را در سیناپس بازداری می‌کنند. SSRIها عوارض جانبی کم‌تری دارند مانند فلوکستین، پاروکستین و داروهای جدیدتر مانند سیتالوپرام و سرترالین.

ضد افسردگی‌های سه‌حلقه‌ای و بازدارنده‌های MAO از طریق مکانیسم‌های گوناگونی اثر می‌کنند، اما به نظر می‌رسد که هر دو با افزایش عمل نوراپی نفرین و سروتونین افسردگی را کاهش می‌دهند.

سرفصل دوره آموزش داروشناسی ویژه روانشناسان و مشاوران

• طبقه بندی داروها
• اسامی داروها
• موارد مصرف
• دوز مصرف
• عوارض
• و….