اورنیتوفوبیا یا هراس از انواع پرندگان و معرفی روش های درمان آن

اورنیتوفوبیا یا هراس از انواع پرندگان و معرفی روش های درمان آن

هراس یا فوبیا از یک موقعیت می تواند انواع مختلفی داشته باشد که یک از انواع آن ها اورنیتوفوبیا یا همان پرنده هراسی است، در این فوبیا فرد به شدت از پرندگان می ترسد و هر موقعیتی که باعث شود فرد با پرنده ای رو به رو شود می تواند باعث هراش شدید و اضطراب در فرد شود. در این قسمت از مجله علمی برنا اندیشان تصمیم داریم تا مقاله ای با عنوان اورنیتوفوبیا یا هراس از انواع پرندگان و معرفی روش های درمان آن را در اختیار شما علاقه مندان به مطالب علمی روانشناسی قرار دهیم. پس اگر تصمیم دارید تا با این فوبیا آشنا شوید تا انتهای مقاله اورنیتوفوبیا با گروه علمی برنا اندیشان همراه باشید.

اورنیتوفوبیا یا هراس از انواع پرندگان و معرفی روش های درمان آن

فوبی پرندگان یا اورنیتوفوبیا به ترسی شدید گفته می شود که فرد از پرندگان به شدت می ترسد و در آن موقعیت دچار اضطراب شدیدی شده و علایم اضطراب در فرد ایجاد می شود.

اورنیتوفوبیا چیست؟

ترس از پرندگان می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. یکی از ویژگی های اصلی هر گونه فوبیا این است که شخص دائماً از شیء یا موقعیت می ترسد حتی اگر تهدیدی فوری نباشد.در بخش های قبلی مقاله ای در رابطه با هراس از پرندگان آبی یا همان آنتیدا فوبیا نوشته ایم که پیشنهاد می شود تا آن را بخوانید.

علائم اورنیتوفوبیا

مانند بسیاری از فوبیاهای خاص ، علائم اورنیتوفوبیا یا پرنده هراسی با توجه به شدت آن متفاوت است، ممکن است فقط از پرندگان بزرگ یا فقط پرندگان وحشی بترسید. شما ممکن است از نمونه هایی که تحت تاکسیدرمی قرار گرفته اند بترسید مانند نمونه هایی که در موزه های تاریخ طبیعی وجود دارد و یا ممکن است از نمایش پرندگان از جمله عکس ها بترسید.

هنگامی که مجبور به مقابله با پرنده می شوید ممکن است تکان بخورید ، گریه کنید ، در محل خود میخکوب شوید، فرار کنید یا سعی کنید پنهان شوید.برای مطالعه بیشتر حتماً مقاله مگالوفوبیا را بخوانید.

حتی ممکن است حالت های زیر برایتان ایجاد شود :

  1. احساس اینکه در خطر هستید
  2. تپش قلب
  3. تعریق
  4. تکان خوردن های سریع
  5. تنگی نفس
  6. درد قفسه سینه
  7. حالت تهوع
  8. ترس از دست دادن کنترل

همچنین ممکن است در روزهای قبل از رویارویی احتمالی با پرندگان ، اضطراب پیش بینی را تجربه کنید. در حالی که برای داشتن فوبیای خاص نیازی به اختلال هراس ندارید ممکن است متوجه شوید که شی یا موقعیت ترسناک می تواند باعث حمله پانیک شود.

علائم حملات پانیک شامل ترس شدید ، سفت شدن قفسه سینه ، لرز ، سرگیجه ، حالت تهوع و موارد دیگر است. حملات پانیک معمولاً به خودی خود فروکش می کنند اما اگر متوجه شدید که هر کدام از این علائم را تجربه کرده اید و نگران هستید از تماس با یک متخصص مراقبت های بهداشتی دریغ نکنید که می تواند وضعیت شما را برطرف کند.

تشخیص هراس از پرندگان

ویرایش پنجم کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) دارای معیارهایی است که برای تشخیص فوبیاهای خاص مانند اورنیتوفوبیا مورد استفاده قرار می گیرد.

  • ترس با هیچ خطر واقعی متناسب نیست
  • استرس و اختلال جدی در زندگی فرد ایجاد می کند
  • حداقل شش ماه به طول انجامیده است

DSM همچنین خاطرنشان می کند که افراد مبتلا به فوبیای حیوانات تمایل دارند هنگام قرار گرفتن در معرض حیوان علائم مربوط به وحشت را تجربه کنند یا حتی وقتی پیش بینی می کنند که می توانند در معرض حیوان قرار گیرند.

چرا از پرندگان می ترسیم؟

اورنیتوفوبیا یا هراس از انواع پرندگان

اگرچه ممکن است فردی دچار اختلال وحشتزدگی و پرخوری باشد اما شما نیز می توانید بدون داشتن اختلال هراس به تشخیص پرش گوش بپردازید.

علل اورنیتوفوبیا

مانند بسیاری از فوبیاهای حیوانات ، شایع ترین علت پرنده هراسی برخورد منفی با حیوان ترسیده است. بسیاری از پرندگان می توانند در شکار غذا تا حدودی پرخاشگر باشند و این غیر معمول نیست که افراد با کبوترها یا مرغ های دریایی دچار فرار ناخوشایند شوند.

به عنوان مثال اگر والدین شما از پرندگان می ترسیدند این امر می تواند برای ایجاد فوبیا و همچنین پاسخ آموخته شده کافی باشد.همچنین پیشنهاد می شود تا مقاله فوبیای دلقک را نیز مطالعه نمایید.

اگر فوبیا در خانواده شما وجود داشته باشد به احتمال زیاد شما دچار آن خواهید شد. مطالعات نشان داده اند که فوبیا و سایر بیماری های روانی مانند افسردگی ، اضطراب و اختلال هراس دارای تأثیرات ژنتیکی هستند.

مطالعات نشان می دهد که ترس از مرگ می تواند به طور قابل توجهی به شرایط روانی کمک کند. اگر ترس اساسی از مرگ دارید این می تواند عاملی در ابتلا به پرنده هراسی شما باشد.

تاثیر اورنیتوفوبیا

پرندگان در مناطق پرجمعیت جهان وجود دارند و گذراندن یک روز کامل را بدون یک دیدار دشوار می کند. بنابراین غیر معمول نیست که مبتلایان به ارنیتوفوبیا به تدریج فعالیت های خود را محدود کنند. به عنوان مثال ممکن است از انجام فعالیت های بیرون خودداری کنید. شما حتی ممکن است دچار ترس  از ترک خانه خود از ترس برخورد با پرنده شوید.

رفتاردرمانی هراس از پرندگان

اورنیتوفوبیا معمولاً به ترکیبی از درمان و دارو پاسخ می دهد که اغلب درمانی است که برای انواع دیگر فوبیا موثر است.

روان درمانی

تکنیک های درمان شناختی رفتاری (CBT) ممکن است برای اورنیتوفوبیا شما باشد. آنها همچنین ممکن است تکنیک های آرام سازی را به شما آموزش دهند تا بتوانید اضطراب خود را از بین ببرید.

حساسیت زدایی تدریجی که در آن هنگام تمرین مهارتهای جدید آرامش بخش خود به تدریج در معرض پرندگان قرار می گیرید نیز می تواند مفید باشد.

این روش مشابه درمان در معرض نوردهی است. این زمانی است که یک درمانگر پیشنهادهایی را به ذهن ناخودآگاه شما ابلاغ می کند که می تواند به شما کمک کند تا بر برخی احساسات ، افکار و رفتار غلبه کنید.

دارو درمانی

اگر هراس شما شدید است ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است داروهای همراه با درمان را پیشنهاد کند. هدف این است که ترس خود را به یک سطح قابل کنترل کاهش دهید تا بتوانید از طریق آن شروع به کار کنید و کنترل زندگی خود را بدست آورید.

داروهای رایج که برای فوبیایی مانند اورنیتوفوبیا تجویز می شوند شامل داروهای ضدافسردگی ، مسدود کننده های بتا و در برخی موارد بنزودیازپین ها (مانند زاناکس) است. کلومپرامین (آنافرانیل) نوعی داروی ضدافسردگی است که اغلب برای فوبیاها استفاده می شود.

عوارض جانبی بالقوه این دارو مانند خشکی دهان ، سرگیجه و لرزش وجود دارد. در مورد این یا هر اثر دیگری که ممکن است مشاهده کنید حتما با ارائه دهنده خدمات بهداشتی خود مشورت کنید.

علاوه بر این ، بنزودیازپین ها احتمال اعتیاد دارند آنها باید فقط برای مدت کوتاهی تحت نظارت دقیق پزشک ارائه شوند.

مقابله با منبع ترس

کنار آمدن با فوبیا کار آسانی نیست اما می توانید اقدامات مفیدی را انجام دهید تا به کاهش اضطراب و شروع مسیر بهبودی کمک کنید. به عنوان مثال مشخص شده است که مدیتیشن باعث کاهش نگرانی و بهبود وضعیت ذهنی شما می شود.

مطالعات نشان داده است که تمرینات تنفسی برای مدیریت استرس نیز موثر است.

علاوه بر این ، فوبیا گاهی اوقات باعث می شود که فرد اعتماد به نفس پایینی داشته باشد و اضطراب و افسردگی مرتبط با آن وجود داشته باشد.

اگر شما یا یکی از عزیزان خود دچار پرخوری عصبی هستید به دنبال حمایت از این علائم مرتبط باشید. نشان دادن افرادی که از فوبیا حمایت می کنند می تواند اولین قدم عالی باشد بنابراین آنها می دانند که تنها نیستند و منابعی در اطراف خود برای کمک دارند.

سخن پایانی

زندگی با ترس از پرندگان می تواند بسیار طاقت فرسا باشد اما به یاد داشته باشید که تنها نیستید. اگر علائمی را تجربه می کنید که شما را از برآورده ساختن نیازهای روزمره خود مانند خوردن ، خوابیدن یا کار کردن باز می دارد با یک متخصص بهداشت روانی تماس بگیرید که می تواند به شما در شروع سفر بهبودی کمک کند.

دسته‌بندی‌ها