تکنیک های کاربردی آموزش کودکان اوتیسم

در این بخش از فروشگاه اینترنتی برنا اندیشان تصمیم داریم تا یکی دیگر از کارگاه های آموزشی روانشناسی با عنوان تکنیک های کاربردی آموزش کودکان اوتیسم به صورت کامل را برای دانلود در اختیار تمامی علاقه مندان به روانشناسی و علوم رفتاری قرار دهیم.

تکنیک های کاربردی آموزش کودکان اوتیسم به صورت کامل

در پکیج تکنیک های کاربردی آموزش کودکان اوتیسم به صورت کامل و جامع شما علاقه مندان به علم روانشناسی و همچنین افرادی که با کودکان اوتیسم کار می کنند اصول آموزش به افرادی اوتیسمی را یاد خواهید گرفت.

آموزش کودکان اوتیسم

یکی از انواع ناکارآمدیهای تکاملی و عصبی در کودکان، نام دارد. در این اختلال فرایند تکامل در مدارهای عصبی که عمدتا مسئول کارکرد های رفتاری، ارتباطی و یا اجتماعی فرد هستند، دچار نقص می شود. در سالهای اخیر بیشتر واژه اوتیسم را در منابع علمی، خبری و اجتماعی میشنویم. افزایش تعداد افراد مبتلا به اوتیسم احتمالا به این دلیل است که امروزه با دقت نظر بیشتری این موارد تشخیص داده میشوند.در سالهای اخیر انجمن های مردم نهاد در حوزه اوتیسم فعال تر شده اند و تعداد متخصصانی که به حوزه توانبخشی شناختی وارد شده‌اند افزایش یافته است. علت بروز اختلال اوتیسم در کودک هنوز به طور کامل معلوم نیست و هر خانواده‌ای ممکن است صاحب فرزندی با اختلال طیف اوتیسم شود.

در کلیپ زیر شما عزیزان با نشانه های اوتیسم آشنا خواهید شد.

در عین حال، آنچه که بسیار مهم است بالا بردن سطح آگاهی خانواده‌هاست تا بتوانند به موقع اختلال احتمالی موجود در کودک را با متخصص در میان بگذارند. مشکلات اوتیسم قبل از 2سالگی چندان آشکار نیستند در عین حال عدم تولید صداهایی مثل غان و غون کردن تا یک سالگی، عدم توانایی در اشاره مثل دست تکان دادن یا چیزی را با انگشت نشان دادن تا یک سالگی، به کار نبردن تک کلمه تا 16 ماهگی، به کار نبردن جملات خود بخودی دو کلمه ای تا 24 ماهگی و فقدان توانایی و مهارت مطلوب کلامی و اجتمایی در هر سنی بین 3 سالگی تا بلوغ میتواند بر وجود اوتیسم دلالت داشته باشد. به هر شکل نکته کلیدی این است که هر چه بازتوانی زودتر آغاز شود نتیجه درمان هم موثرتر خواهد بود.

اوتیسم یا Autism Spectrum Disorder (ASD) دسته‌ای از اختلالات تکاملی سیستم عصبی می‌باشد که از جمله تظاهرات اصلی آن‌ می‌توان به نقص در تعاملات اجتماعی، ارتباطات و نیز وجود رفتارهای تکراری و علایق محدود اشاره نمود.علاوه بر نقص در توانایی‌های اجتماعی و رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری، کودکان اوتیستیک دارای تأخیر در توانایی‌های حرکتی هستند. تأخیر در توانایی‌های حرکتی در کودکان اوتیستیک متنوع می‌باشد و شامل تأخیر در نشستن، خزیدن، راه رفتن و نیز قدم برداشتن غیرطبیعی، کنترل ضعیف وضعیتی و نیز ناتوانی در برنامه‌ریزی حرکتی می‌باشد.

اصلی‌ترین تظاهر نواقص اجتماعی در اوتیسم شامل ارتباط چشمی ضعیف، فقدان احساسات یا تقابل اجتماعی، نقص در استفاده از رفتارهای غیرزبانی و عدم ارتباطات متناسب با سن می‌باشد.

روش‌های تشخیصی در اوتیسم

تحقیقات نشان داده‌اند که آنالیز و بررسی ساختار مغز ممکن است اطلاعاتی در مورد ASD فراهم آورد.
(MRI) Magnetic Resonance Imaging یک ابزار تشخیصی غیرتهاجمی می‌باشد که عمدتا در افراد اوتیستیک جهت بررسی سیر تکاملی مغز به کار می‌رود. پیشرفت‌های زیادی که در تکنیک‌های ساختاری و عملکردی MRI در دهه‌های اخیر صورت گرفته است باعث شده اند که اطلاعات دانشمندان درباره‌ی تفاوت‌های نوروپاتولوژیکی اوتیسم افزایش یابد.

نتایج حاصل از Structural MRl که بر روی افراد اوتیستیک انجام شده است نشان داده‌اند که بزرگ‌شدگی مغز به صورت موضعی و یا کلی وجود دارد. در حالی که functional MRI نشانگر تقلیل و کاهش ارتباطات بین نواحی فرونتال خلفی می‌باشد. بنابراین MRI، بیومارکرهای موثری برای تشخیص کودکان اوتیستیک فراهم می‌آورد.

هم‌چنین مطالعات MRI و یافته‌های Voxel-Based Morphometry، مورفولوژی مغز را از نظر تغییرات ماده‌ی سفید و خاکستری مغز آشکار می‌سازند. برای مثال افزایش حجم ماده‌ی خاکستری در قشر فرونتال، تمپورال، آمیگدال و هیپوکمپ در افراد اوتیستیک زیر 18 سال دیده می‌شود، در حالی که کاهش ماده‌ی خاکستری در این نواحی در بیماران بزرگسال گزارش شده است.

درواقع بیومارکرهای نوروآناتومیک در شناخت و تشخیص اوتیسم بسیار سودمند می‌باشند. اما بطور کلی، انواع متنوعی از بیومارکرها شامل مورفولوژیکی، ژنتیکی، بیوشیمیایی، هورمونی، ایمونولوژیکی، نوروپاتولوژیکی، نوروسایکولوژیکی و نیز بیومارکرهای رفتاری در شناخت، تشخیص و بررسی بیماری‌ها وجود دارد. شناخت بیومارکرهایی که در تشخیص اوتیسم کاربرد دارند به شدت مورد نیاز است. اما در مورد بیشتر این بیومارکرها هنوز جای سوال و ابهام وجود دارد که آیا به‌عنوان فاکتور دخیل در پیشرفت اوتیسم هستند و یا نتیجه‌ی دیگر اختلالات در اوتیسم می‌باشند.

موثرترین روش برای شناخت کودک این است که مدت زمان کوتاهی را در ابتدای ملاقاتمان با او بگذرانیم و عکس العمل او را در یک موقعیت ملاحظه کنیم . سعی کنید وارد دنیای کودک شوید ، نه اینکه او را وادار به انجام فعالیتی کنید که شما می خواهید . برای چند لحظه سعی کنید بفهمید او از چه چیزی لذت می برد . آنچه که او انجام می دهد ، شما هم تکرار کنید . برای مثال اگر می خواهد با تکه چوب ها جاده یا برج درست کند ، شما هم جاده یا برج درست کنید .

جلب کردن توجه کودک

به خاطر داشته باشید شاید او پیام های حسی مشابهی که شما دریافت می کنید را دریافت نکند و به خصوص در مورد انتقال توجهش از یک موضوع به موضوع دیگر مشکل داشته باشد . اگر شما می خواهید توجه او را جلب کنید ، بهتر است قبل از شروع آموزش در مسیر نگاه او قرار بگیرید و بعد نامش را صدا بزنید .بعضی از کودکان اوتیسم ، اگر شخصی ناگهان از پشت سر آنها بیاید یا آنها را صدا کند و از دنیای خودشان خارج سازد وحشت می کنند و عصبانی می شوند. اگر می خواهید توجه کودک را به چیزهای جدیدی جلب کنید به آنها ضربه بزنید و به جای صحبت کردن در مورد آن موضوع به آن اشاره کنید . اطلاعات نوشتاری یا وسایل بصری شاید بهتر از یک عبارت طولانی گفتاری توجه آنان را جلب کند . امتحان کنید تا بفهمید کدام راه جواب می دهد.

آیا کودک روی موضوع دیگری تمرکز کرده است؟

برای بعضی از بچه ها استفاده همزمان از چند حس مشکل است ، بنابراین اگر آنها در حال نگاه کردن به چیزی هستند ، شاید نتوانند کلمه به کلمه به حرف های شما توجه داشته با شند . یکی از بچه ها ظاهرا به مکعب هایی که معلم با آنها در حال شرح دادن یک مساله ریاضی بود، هیچ توجهی نداشت اما هنگامی که معلم برای مدت کوتاهی صحبت خود را متوقف کرد ، کودک خود را حرکت داد تا بتواند دید خوبی به مکعب ها داشته باشد و دوباره هنگامی که معلم شروع به صحبت کرد ، نگاهش را برگرداند.