تست اضطراب اجتماعی: نکات مهم برای انتخاب و اجرا

آیا تا به حال با شخصی روبه‌رو شده‌اید که از حضور در میان افراد و گروه‌ها ناخوشایندی یا استرس به دلیل ترس یا عدم تمایل به اشتراک‌گذاری افکار و نظرات داشته باشد؟ آیا برای این فرد سخنرانی در جلوی مردم یا حضور در مکان‌های عمومی چالشی بزرگ به حساب آمده و احتمالاً از این نوع فعالیت‌ها اجتناب می‌کند؟

در اظهار نظرهای مطرح شده، نشانه‌های روشنی از وجود اختلال اضطراب اجتماعی یا جمع‌هراسی مشاهده می‌شود. اختلال اضطراب اجتماعی، که به آن به عنوان فوبیای اجتماعی یا همچنین جمعیت هراسی اطلاق می‌شود، به معنای ترس بیش از حد، پایدار، غیرمنطقی و دشواری‌های فراوان در مواجهه با شرایط اجتماعی توصیف می‌شود. این اضطراب می‌تواند به شدت محدودکننده و ناخوشایند باشد و در واقع به نوعی فوبیا یا هراس بزرگ تبدیل شود.

در این مقاله از مجله علمی برنا اندیشان، قصد داریم به بررسی این اختلال، یعنی اضطراب اجتماعی و از جمله تست اضطراب اجتماعی (SAIN) بپردازیم و به تفصیل به ویژگی‌ها و علائم این اختلال پرداخته و تبیین کنیم.

تست اضطراب اجتماعی

تست اضطراب اجتماعی، به عنوان SAIN (Social Anxiety Inventory) یک ابزار ارزیابی است که برای سنجش و ارزیابی میزان اضطراب اجتماعی فرد استفاده می‌شود. این تست توسط کانور و همکارانش در سال 2000 توسعه داده شده و از آن زمان به عنوان یک ابزار معتبر در زمینه اختلالات اضطراب اجتماعی شناخته می‌شود.

نکات مهم درباره تست اضطراب اجتماعی (SAIN)

1. ساختار تست: این تست دارای 17 سوال است که به صورت خودپرسشی به افراد ارائه می‌شود. این سوالات طیف گسترده‌ای از مسائل اجتماعی را پوشش می‌دهند. شایان ذکر است که برای پاسخ دادن باید به صورت چهار جواب اصلا، کم، تا حدودی، زیاد و خیلی زیاد پاسخ دهیم. همچنین پیشنهاد می شود به پکیج کامل پرسشنامه های روانشناسی مراجعه فرمایید.

2. موضوعات سوالات: سوالات این تست به موضوعاتی از جمله ترس از قضاوت دیگران، احساسات ناراحتی در موقعیت‌های گروهی، ترس از ارتباط برقرار کردن با افراد ناآشنا، و ترس از تجربه علائم جسمانی ناخوشایند مرتبط با اضطراب اجتماعی می‌پردازند.

3. کاربردهای تست: تست اضطراب اجتماعی به عنوان یک ابزار غنی و مفید در زمینه‌های مختلف از جمله تحقیقات علمی، ارزیابی بیماران، طراحی برنامه‌های درمانی، و انجام مطالعات جامعه‌شناسی به کار می‌رود.

4. اجرای تست: این تست می‌تواند به صورت آنلاین یا حضوری توسط روانشناسان و متخصصان سلامت روان انجام شود. افراد می‌توانند به صورت خودناخت و به‌صورت آنلاین این تست را اجرا کنند.

5. تحلیل نتایج: نتایج تست به متخصصان سلامت روان کمک می‌کند تا میزان اضطراب اجتماعی فرد را سنجیده و بهترین راهکارها و درمان‌ها را مشخص کنند.

استفاده از تست اضطراب اجتماعی نقش مهمی در تشخیص، ارزیابی و مداخله‌های درمانی در زمینه اضطراب اجتماعی ایفا می‌کند و به متخصصان کمک می‌کند تا به شیوه‌های مناسب‌تری به افراد مبتلا به این اختلال کمک کنند.

سوالات تست اضطراب اجتماعی (SAIN)

• از ملاقات با افراد صاحب قدرت و مقام می ترسم.
• از اینکه جلو مردم سرخ شوم ناراحت می شوم.
• حضور در مهمانی ها و گردهمایی ها مرا مضطرب می کند.
• از صحبت کردن با افرادی که نمی شناسم، اجتناب می کنم.
• مورد انتقاد قرار گرفتن خیلی برایم سخت است.
• ترس از دستپاچه شدن موجب می شود تا از انجام کارها در حضور دیگران و یا صحبت کردن با افراد اجتناب کنم.
• عرق کردن در برابر دیگران مرا آشفته می کند.
• از رفتن به مهمانی ها اجتناب می کنم.
• از فعالیت هایی که در آنها مرکز توجه باشم، اجتناب می کنم.
• صحبت کردن با غریبه ها مرا مضطرب می کند.
• از صحبت در حضور جمع اجتناب می کنم.
• همه کار انجام می دهم تا مورد انتقاد قرار نگیرم.
• زمانی که در حضور دیگران هستم تپش قلبم مرا ناراحت می کند.
• وقتی دیگران مرا زیر نظر دارند، از انجام کارها دچار اضطراب می شوم.
• از اینکه در نظر دیگران فردی خجالتی یا احمق به نظر برسم، خیلی می ترسم.
• از صحبت کردن با فردی که صاحب قدرت و مقام است، اجتناب می کنم.
• اینکه در حضور دیگران دچار لرزش شوم، برایم ناراحت کننده است.

اضطراب اجتماعی چیست؟

اختلال اضطراب اجتماعی، معروف به فوبیای اجتماعی یا همچنین جمعیت هراسی، به‌طور کلی به ترس و استرس طولانی‌مدت، که به‌صورت غیرمنطقی و به‌طور چشمگیری بیشتر از حد عادی است، اشاره دارد که با مواجهه در موقعیت‌های اجتماعی همراه است. این اضطراب، یک نوع فوبیا یا هراس شدید است که قابلیت تحت‌تاثیر قرار گرفتن در مواقع گوناگون اجتماعی را دارد و توانایی مشارکت فعال در این مواقع را به‌شدت کاهش می‌دهد.

اضطراب اجتماعی، یک وضعیت روان‌شناختی یا به زبان ساده‌تر، یک مشکل روزمره است که به‌طور معمول در دوره‌های نوجوانی آغاز می‌شود. این اضطراب قابلیت ایجاد نگرانی و ناراحتی بسیار زیادی در فرد را دارد و تأثیرات قابل‌توجهی روی زندگی او دارد.

اضطراب اجتماعی در برخی از افراد ممکن است با گذر زمان بهبود یابد و نشانه‌های آن از بین رود؛ اما در موارد دیگر، احتمالاً نیاز به درمان‌های طولانی‌مدت و راهکارهای خاص دارد. این تفاوت در واکنش به اضطراب اجتماعی نشان از پیچیدگی و متنوع بودن این وضعیت دارد.

فردی که به فوبیای اجتماعی مبتلا است، تجربه‌های ناخوشایندی را در سه حوزه عاطفی، جسمی، و شناختی تجربه می‌کند. به عبارت دیگر، این شخص در زمان مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی، احساسات منفی، ناراحتی جسمی، و تغییرات در تفکرات خود را تجربه می‌نماید.

نتیجه این تجربیات منفی، ایجاد یک حالت اذیت و نگرانی بیشتر در وی ایجاد می‌کند و این افراد تا جایی که امکان دارد، از مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی فرار می‌کنند. این اجتناب ممکن است به صورت فیزیکی یا اجتناب از تعاملات اجتماعی به وجود آید به‌طوری‌که فرد تمایل دارد با محیط اجتماعی کاسته و از آن دوری کند.

یکی از ویژگی‌های اساسی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی، ترس از تحلیل و قضاوت منفی توسط دیگران است. این افراد اغلب با احساس نگرانی و ترس از نظرات و نقدهای منفی از سوی اطرافیان خود روبرو می‌شوند.

لازم به ذکر است که اختلال اضطراب اجتماعی، به عنوان دومین اختلال اضطرابی رایج در سطح جهان شناخته می‌شود. بر اساس آمارهای منتشر شده، حدود 15 میلیون نفر از بزرگسالان در ایالات متحده به این اختلال مبتلا هستند، که معادل 7 درصد از جمعیت را تشکیل می‌دهد.

شیوع مادام‌العمر این اختلال نیز به‌طور تخمینی 13 تا 14 درصد از جمعیت را در بر می‌گیرد که نشان‌دهنده گستردگی این مشکل در جامعه و اهمیت آن در میان افراد مختلف است.

تفاوت اختلال اضطراب اجتماعی با خجالتی بودن

اگرچه اختلال اضطراب اجتماعی و خجالت بسیار شبیه به یکدیگر هستند، اما لازم است تا بیان شود که این دو وضعیت از لحاظ جزئیات و تفاوت‌ها، کاملاً از یکدیگر متمایز هستند.

حس خجالت و اجتناب از مواجهه با مواقع اجتماعی، یکی از ویژگی‌های بارز اختلال اضطراب اجتماعی می‌باشد. گاهاً این اختلال به عنوان تجربه شدید خجالت تشخیص داده می‌شود. بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال، به دلیل شباهت نمایانگر این احساس با خجالت معمولی، اغلب به دنبال درمان مشکل خود نمی‌روند.

این امر به خاطر این است که آنها نشانه‌های اختلال اجتماعی را به عنوان تنها یک شکل افزایش خجالت تجربه می‌کنند و اغلب به اشتباه معتقدند که درمان این موضوع نیازمند تداوم احساس خجالت معمولی است.

اختلاف بین اختلال اضطراب اجتماعی و احساس خجالت اساساً به تعداد موارد مهم برمی‌گردد که شامل میزان اجتناب از موقعیت های اجتماعی، شدت ترس فرد در این مواقع، و تأثیر این اختلال در عملکرد زندگی افراد می‌شود.

شخصی که با اختلال اضطراب اجتماعی مواجه است، ممکن است در دوره‌های زمانی مثل روزها و هفته‌ها قبل از یک سخنرانی مقرر، با نگرانی و استرس فراوانی روبرو شود. وقتی به روز مورد نظر برای سخنرانی فکر می‌کند، ممکن است با مشکلات جسمانی از قبیل افزایش ضربان قلب، تنگی نفس، عرق‌زدگی، لرزش در اندام‌ها و سایر علائم همراه شود. در این حالت، اختلال اضطراب اجتماعی به وضوح در نقل و انتقالات جسمانی و روانی افراد ظاهر می‌شود.

در مقابل، یک فرد خجالتی به احتمال زیاد تجربه‌های مشابه در مواقع اجتماعی نخواهد داشت و به طور مشخص با این نوع واکنش‌های جسمانی و روانی مواجه نخواهد شد.

آشنایی با انواع اضطراب اجتماعی

روان‌شناسان اختلال اضطراب اجتماعی را به دو دسته خاص و فراگیر تقسیم کرده‌اند. بیشتر افراد مبتلا به این اختلال به عنوان فراگیر شناخته می‌شوند، به این معنا که اضطراب آن‌ها به صورت گسترده در مواقع اجتماعی و در مقابل گروه‌ها و مردمان مختلف ظاهر می‌شود.

در ادامه، نقشهای این دو نوع اختلال اضطراب اجتماعی را بررسی خواهیم کرد و جزئیات بیشتری راجع به هرکدام ارائه خواهیم داد.

اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، که به عنوان اختلال اضطراب منتشر نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت روانی است که در آن فرد به صورت مستمر، بیش از حد و افراطی در بسیاری از شرایط و مواقع زندگی احساس اضطراب می‌نماید. فرد مبتلا به این اختلال نسبت به موارد مختلف و حتی در موقعیت‌های روزمره به طور مداوم وارد حالت نگرانی و اضطراب می‌شود. به عبارت دیگر، او در وضعیتی است که همیشه در حال گوش دادن به احتمالات منفی و نگرانی است.

این فرد ممکن است نگرانی و اضطراب خود را درباره وضعیت شخصی، خانوادگی، روابط دوستانه، جامعه، و مسائل مرتبط با شغل و درآمد و غیره بیان کند. این احساسات ممکن است باعث ظهور علائم جسمانی نظیر بی‌قراری، عرق‌ریزی، مشکلات گوارشی و مشکلات مرتبط با بلع و سایر علائم شبیه به آنها گردد. بر اساس آمارها، حدود 3 درصد از جمعیت آمریکا و تقریباً 9 درصد از افراد در طول عمر خود با این اختلال، یعنی اختلال اضطراب فراگیر، مواجه می‌شوند.

اگر فردی دچار اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) باشد، ممکن است تنها در برخی مواقع اجتماعی خاص، مانند حضور در جمع یا صحبت با دیگران، یا شرکت در کلاس‌ها یا رویدادهای اجتماعی، احساس اضطراب کند. اما اگر شخصی به اختلال اضطراب فراگیر یا منتشر (GAD) مبتلا باشد، این احساسات ناراحتی و اضطراب در بسیاری از مواقع مختلف زندگی او، از جمله مواقع اجتماعی، حضور در جمع، و سایر وضعیت‌ها، بروز می‌کند.

اختلال GAD

افراد مبتلا به این نوع اختلال، علائم جسمانی ناشی از اضطراب را تجربه کرده و در زندگی روزمره خود نسبت به مسائل مهم و استرس‌های روزانه با نگرانی روبرو می‌شوند. آن‌ها رفتارهایی از قبیل گوشه گیری و پرهیزکاری را نشان می‌دهند. میانگین سن شروع این اختلال حدود ۳۱ سال است.

اختلال SAD

در اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) افراد تجربه‌هایی از علائم جسمی ناشی از اضطراب را می‌پذیرند. این شامل نگرانی از مواجهه با افراد، ترس از دیده شدن، استرس از اجرا در مقابل دیگران و نشان دادن رفتارهای گوشه گیرانه می‌شود. متوسط سن شروع این اختلال حدود ۳۱ سال است.

تجربه این اختلال به همراه احساساتی از جمله نگرانی، بلاتکلیفی، افسردگی، شرمساری، احساس حقارت و سرزنش خود با اضطراب اجتماعی فراگیر در ارتباط است.

اختلال اضطراب اجتماعی چه نشانه هایی دارد؟

پیش از بررسی علائم و نشانه‌های اختلال اضطراب اجتماعی، لازم است به یک نکته مهم اشاره کنیم: وجود خجالت، احساس معذب بودن یا ناراحتی در برخی از مواقع اجتماعی به تنهایی نمی‌تواند به معنای ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی باشد.

همه افراد، به ویژگی‌های رفتاری و شخصیتی خود، فردی منحصر به فرد با تجربیات زندگی متفاوت و البته رفتارهای مختلف در مواقع اجتماعی دست پیدا می‌کنند. برخی افراد از طبیعت کم‌حرف و محتاط هستند، در حالی که دیگران پر حرف و بی‌تردید عمل می‌کنند. همچنین، برخی افراد به شدت محافظه‌کار و بازنگری در رفتارهای خود هستند، در حالی که گروه دیگری اجتماعی و خونگرم تر عمل می‌کنند.

علائم اختلال اضطراب اجتماعی شامل موارد زیر هستند:

نشانه‌های جسمی

گاهی اوقات، علائم و نشانه‌های جسمانی همراه با اختلال اضطراب اجتماعی مشاهده می‌شوند که شامل جزئیات زیر می‌شوند:

1. سرخ شدن ناشی از خجالت: افراد ممکن است در مواقع اجتماعی خجالتی شوند که این باعث سرخی پوست صورت می‌شود.

2. ضربان قلب سریع: افزایش ناگهانی ضربان قلب در واکنش به وضعیت‌های اجتماعی استرس‌زا.

3. لرزیدن: احساس لرزش در بدن، به‌ویژه در اندام‌ها.

4. تعریق: افراد ممکن است به‌صورت غیرعادی بیشتر تعریق کنند.

5. دل پیچه یا حالت تهوع: احساس عدم راحتی در منطقه معده یا حالت تهوع.

6. مشکل در حبس تنفس: احساس دشواری یا تنگی در تنفس.

7. سرگیجه یا سبکی سر: احساس سرگیجه یا سبکی در سر.

8. سیاهی رفتن چشم‌ها: کاهش یا تاری دید.

9. احساس اینکه همه چیز از ذهن پاک شده است: فرد ممکن است احساس کند که افکار و ایده‌هایش به‌طور کامل از ذهن او حذف شده‌اند.

10. تنش عضلانی: افزایش تنش در عضلات به ویژه در ناحیه گردن و شانه.

علائم احساسی و رفتاری

علائم و نشانه‌های احساسی و رفتاری اختلال اضطراب اجتماعی می‌توانند شامل جزئیات زیر باشند:

1. ترس از موقعیت‌های قضاوت منفی: افراد ممکن است از مواجهه با موقعیت‌هایی که می‌تواند به نظر دیگران منفی بیافتد، ترسیده و اجتناب کنند.

2. نگرانی از شرمسار شدن یا تحقیر شدن: احساس نگرانی نسبت به احتمال شرمساری یا تحقیر در مواقع اجتماعی.

3. ترس شدید از ارتباط برقرار کردن یا صحبت کردن با غریبه‌ها: افراد ممکن است از برقراری ارتباطات جدید یا صحبت با افراد ناشناخته هراسان باشند.

4. ترس از این که دیگران متوجه شوند که فرد مضطرب است: احساس نگرانی از اینکه دیگران به وضعیت اضطرابی فرد پی ببرند.

5. ترس از تجربه علائم جسمی مانند سرخ شدن، تعریق گردن، لرزش صدا یا اندام‌ها: افراد ممکن است از تجربه علائمی که ممکن است باعث خجالت شوند، ترسیده و اجتناب کنند.

6. اجتناب از انجام کارها یا صحبت کردن با مردم: افراد ممکن است از مواقع اجتماعی که نیاز به انجام کار یا صحبت با دیگران دارد، اجتناب کنند.

7. خجالت کشیدن: تجربه احساس خجالت و شرم به دلیل وضعیت‌های اجتماعی.

8. اجتناب از موقعیت‌هایی که ممکن است فرد در کانون توجه باشد: افراد ممکن است از مواجهه با موقعیت‌هایی که توجه دیگران به آن‌ها جلب شود، اجتناب کنند.

9. تجربه اضطراب به خاطر پیش‌بینی ذهنی قرار گرفتن در یک فعالیت یا رویداد ترسناک: احساس نگرانی به دلیل تصور نتایج ناگوار یک فعالیت یا رویداد اجتماعی.

10. ترس یا اضطراب شدید در مواقع اجتماعی: احساس ناامنی و نگرانی حداکثری در مواجهه با مواقع اجتماعی.

11. تجزیه و تحلیل عملکرد خود در مواقع اجتماعی و تشخیص نواقص در روابط: تمایل به انجام ارزیابی دقیق از عملکرد شخصی در مواقع اجتماعی و تفحص از نقاط ضعف در ارتباطات.

12. انتظار تجربه بدترین پیامدهای ممکن از یک تجربه‌ی منفی در طول یک موقعیت اجتماعی: پیش‌بینی و انتظار پیامدهای منفی حتی پس از تجربه یک واقعه کوچک منفی در مواقع اجتماعی.

در کودکان، این نشانه‌ها ممکن است با گریه، لجبازی، چسبیدن به والدین یا امتناع از صحبت کردن در موقعیت‌های اجتماعی ظاهر شوند.

اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی رایج

افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است از مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی مختلف اجتناب کنند. این موقعیت‌ها شامل موارد زیر می‌شوند:

1. ارتباط با افراد ناآشنا یا غریبه‌ها: افراد ممکن است از برقراری ارتباط با افرادی که با آنها آشنایی ندارند یا غریبه هستند اجتناب کنند.

2. شرکت در مهمانی‌ها یا مجالس اجتماعی: حضور در جمع‌ها و مواجهه با گروه‌های بزرگ افراد می‌تواند برای آنان موقعیتی ناخوشایند باشد که از آن اجتناب می‌کنند.

3. رفتن به محل کار یا مدرسه: ورود به محیط‌های اجتماعی گسترده مانند محل کار یا مدرسه برای افراد مبتلا به این اختلال ممکن است چالش‌برانگیز باشد.

4. شروع مکالمه: برقراری مکالمات اجتماعی و شروع به گفتگو ممکن است برای آنها دشوار و ناامن به نظر بیاید.

5. برقراری ارتباط چشمی: افراد ممکن است از برقراری ارتباط چشمی با دیگران و تمرکز روی چشمانشان اجتناب کنند.

6. دوست‌ پیدا کردن: این افراد ممکن است از فرآیند یافتن و برقراری دوستی با دیگران اجتناب کنند.

7. ورود به اتاقی که افرادی در آن نشسته‌اند: ورود به مکان‌های پر از افراد می‌تواند ناخوشایند باشد و برخی از افراد به این موقعیت‌ها اجتناب می‌کنند.

8. مراجعه به فروشگاه برای بازگرداندن کالاها: حتی اعمال روزمره مانند مراجعه به فروشگاه برای بازگرداندن کالاها ممکن است برای آنها مشکل باشد.

9. غذا خوردن در حضور دیگران: تجربه غذا خوردن در محیط‌های اجتماعی ممکن است برای افراد مبتلا به این اختلال دشواری ایجاد کند.

10. استفاده از سرویس بهداشتی عمومی در مراکز خرید و …: ممکن است از استفاده از امکانات عمومی در مکان‌های پر از افراد اجتناب کنند.

تأثیرات اختلال اضطراب اجتماعی

ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی با اثرات منفی وسیعی بر زندگی فرد همراه است. این اختلال، علاوه بر تأثیرات ذهنی و احساسی، بر بعضی از جنبه‌های زندگی عملی و اجتماعی نیز اثر می‌گذارد. در زیر، برخی از اثرات این اختلال به تفصیل آورده شده است:

1. عدم لذت بردن از زندگی و روابط: افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است با محدودیت‌هایی در برقراری روابط و شرکت در فعالیت‌های اجتماعی روبرو شوند، که موجب کاهش لذت و سرگرمی در زندگی شان می‌شود.

2. عزت نفس و اعتماد به نفس پایین: تجربه مکرر از شرایط ناخوشایند اجتماعی می‌تواند منجر به کاهش اعتماد به نفس و افت خودارزیابی شود.

3. مشکل در بیان و ابراز خود: افراد ممکن است به دلیل ترس از قضاوت منفی دیگران، مشکلاتی در ابراز خود و بیان احساسات و نظرات داشته باشند.

4. جسارت کم: نقص در مهارت‌های اجتماعی می‌تواند باعث کاهش جسارت و اعتماد به نفس در مواجهه با موقعیت‌های چالش‌برانگیز شود.

5. نشان دادن حساسیت بیش از اندازه نسبت به انتقاد و نظرات منفی دیگران: این افراد ممکن است به دلیل ترس از نقدها و انتقادات، حساسیت بیش از حدی به نظرات منفی دیگران نشان دهند.

6. مهارت‌های اجتماعی ضعیف: کمبود مهارت‌های اجتماعی می‌تواند باعث مشکلات در برقراری ارتباطات موثر با دیگران شود.

7. انزوا و گوشه گیری از روابط اجتماعی: افراد ممکن است به دلیل ترس از رد شدن یا ناکامی در روابط، به انزوا و گوشه گیری پردازند.

8. پیشرفت شغلی و تحصیلی کمتر: مشکلات اجتماعی می‌تواند بر پیشرفت شغلی و تحصیلی افراد تأثیرگذار باشد و باعث کاهش انگیزه و عملکرد آنها شود.

9. خودکشی یا اقدام به خودکشی: برخی افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است در شرایط حاد و ناامید کننده به خود آسیب برسانند.

10. سو مصرف مواد و الکل: برخی از افراد به دلیل کاهش استرس و آرامش، به سراغ مصرف مواد و الکل بروند که می‌تواند اثرات منفی بر سلامت روانی و جسمی آنها داشته باشد.

اضطراب اجتماعی چه دلایلی دارد؟

نتایج تحقیقات حاکی از آن است که اختلال اضطراب اجتماعی به وجود آمده تحت تأثیر مجموعه‌ای از عوامل ژنتیکی، ساختاری، و محیطی قرار دارد. از جنبه‌های ژنتیکی، تأثیرات مختلف در ایجاد این اختلال مشاهده می‌شود.

از سوی دیگر، عوامل ساختاری مغز و نقش آمیگدال، به عنوان یک بخش مهم که در کنترل واکنش‌ها به ترس مشغول به کار است، در ایجاد اضطراب اجتماعی مؤثر هستند. تحقیقات نشان می‌دهد که فعالیت آمیگدال و نواحی مرتبط با آن در مغز، ارتباط مستقیم با این اختلال دارد و در درک مکانیسم‌های فیزیولوژیکی این اختلال نقش بزرگی ایفا می‌کند.

همچنین، اگر بستگان درجه یک فرد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی باشند، احتمال ابتلا به این اختلال تا شش برابر بیشتر می‌شود. همچنین، فرآیند یادگیری و مشاهده ترس در دیگران نیز می‌تواند به عنوان یک عامل اضافی در به وجود آمدن این اختلال مؤثر باشد. در واقع، ترس‌های آموخته شده و تجربه رویدادهای استرس‌زا در دوران کودکی می‌توانند بر بروز فوبیای اجتماعی تأثیر گذار باشند.

نحوه تشخیص اضطراب اجتماعی

راهکار اساسی و آسان‌ترین برای تشخیص اضطراب اجتماعی، شناخت علائم و نشانه‌های این اختلال است. با توجه به اینکه نشانه‌های اضطراب اجتماعی متنوع هستند، اگر بتوانید این علائم را شناسایی کنید، می‌توانید این اختلال را تشخیص داده و در مواقع مناسب مداخله لازم را انجام دهید.

درمان اختلال اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی با استفاده از روش‌های متنوع درمانی، از جمله روان درمانی و دارو درمانی، قابل درمان است. با مراجعه به یک متخصص سلامت روان، امکان شروع یک برنامه درمانی مناسب برای افراد مبتلا به این اختلال وجود دارد. در این راستا، برخی از بهترین روش‌های درمان اختلال اضطراب اجتماعی عبارتند از:

1. درمان شناختی رفتاری (CBT):

درمان شناختی رفتاری یا همان CBT با تغییر افکار و باورهای منفی و ناکارآمد فرد، هدف از درمان اختلال اضطراب اجتماعی را دنبال می‌کند. این روش به فرد کمک می‌کند تا الگوهای افکاری منفی خود را تغییر داده و راهکارهای جدیدی برای مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی پیدا کند.

2. درمان رفتاری:

در این نوع درمان، فرد مبتلا به اضطراب اجتماعی با مواجهه مستقیم با ترس‌ها و نگرانی‌های خود روبرو می‌شود. این فرآیند به تدریج باعث کاهش ترس‌ها و افزایش مهارت‌های اجتماعی می‌شود.

3. درمان حمایتی، گروه درمانی، خانواده درمانی:

این رویکردها نیز به صورت مکمل و در بعضی موارد به عنوان تکمیل درمان اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در گروه‌های درمانی، افراد با مشکلات مشابه به اشتراک تجربیات می‌پردازند و از هم پشتیبانی می‌گیرند.

4. دارو درمانی:

در برخی موارد، متخصصان ممکن است به استفاده از داروها به عنوان جزئی از درمان اختلال اضطراب اجتماعی روی آورند. داروهای ضد اضطراب و آنتی‌دپرسانت‌ها از جمله داروهای معمول در این زمینه هستند.

با انتخاب یک یا ترکیبی از این روش‌های درمانی، امکان بهبود و کاهش نشانه‌های اضطراب اجتماعی فراهم می‌شود.

نحوه سنجیدن اضطراب اجتماعی

یکی از راه‌های موثر در سنجش اضطراب اجتماعی، انجام تست‌های روان‌شناختی معتبر در این زمینه است. تست اضطراب اجتماعی به شدت تخصصی بوده و توسط متخصصین روان‌شناسی طراحی شده‌ است تا تمامی ابعاد مختلف این اختلال را به صورت کاملا حرفه ای سنجیده و تحلیل نماییم.

برای انجام تست اضطراب اجتماعی، می‌توان به یک روان‌شناس متخصص مراجعه کرد یا از تست‌های آنلاین معتبر استفاده نمود. این تست‌ها معمولاً شامل سوالاتی درباره رفتارها، احساسات، و واکنش‌های فرد در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی مختلف می‌شوند.

همچنین، تست‌های روان‌شناختی به صورت مستقیم با تعامل فرد و روان‌شناس انجام می‌شوند، که این امکان را فراهم می‌کند تا جنبه‌های عمیق‌تر و تخصصی‌تر اضطراب اجتماعی بررسی شود. این تست‌ها به عنوان یک ابزار مهم در فرایند تشخیص و طراحی برنامه درمانی برای اختلالات روانی به کار می‌روند.

مهم است توجه داشت که نتایج این تست‌ها باید توسط یک متخصص تفسیر شوند و در صورت نیاز، درمان‌های مناسب و فرآیندهای روان‌شناختی اجرا گردند.

سنجش به کمک تست اضطراب اجتماعی

تست اضطراب اجتماعی (SAIN) یک ابزار معتبر برای سنجش اضطراب اجتماعی، ترس‌ها و نگرانی‌ها در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی می‌باشد. این تست توسط دکتر کانور و همکارانش در سال 2000 تدوین شده و از 17 سوال تشکیل شده است.

در صورت تمایل به ارزیابی اضطراب اجتماعی، شما می‌توانید از این تست در سایت ای‌سنج استفاده کنید. این تست به شما کمک می‌کند تا الگوها و واکنش‌های خود در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی را بررسی کنید و بهترین راهکارها برای مدیریت اضطراب اجتماعی خود را پیدا کنید. نتایج تست نیازمند تفسیر توسط یک متخصص در زمینه روان‌شناسی یا مشاوره هستند تا بتوانید از آن‌ها بهره‌مند شوید و در صورت لزوم، به اقدامات درمانی مناسب هدایت گردید.

تست اضطراب اجتماعی چه کاربردی دارد؟

تست اضطراب اجتماعی (SAIN) یک ابزار ارزیابی معتبر در زمینه شناسایی علائم اضطراب اجتماعی است. این تست به منظور انجام ارزیابی‌های متنوع در مواجهه با وضعیت‌های اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد. برخی از کاربردهای این تست عبارتند از:

1. غربالگری افراد ممکن است از این تست برای تشخیص و ارزیابی افرادی که به اضطراب اجتماعی مبتلا هستند استفاده کنند.

2. بررسی پاسخ به درمان: این تست می‌تواند برای ارزیابی پاسخ بیماران به روش‌ها و درمان‌های مختلف مورد استفاده قرار گیرد.

3. تمایز درمان‌ها: از آنجایی که انواع مختلفی از درمان‌ها برای اضطراب اجتماعی وجود دارند، تست SAIN به منظور تمایز بین کارایی این درمان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

4. پژوهش‌ها و مطالعات علمی: محققان ممکن است از این تست در پژوهش‌ها و مطالعات برای ارزیابی علائم اضطراب اجتماعی در جامعه استفاده کنند.

5. جلسات درمانی: تست SAIN ممکن است در جلسات درمانی به عنوان یک ابزار ارزیابی مؤثر برای مشاوره و تعیین مسیرهای مناسب درمانی مورد استفاده قرار گیرد.

و دیگر کاربردهای این تست در زمینه‌های مختلف به دلیل دقت و قابلیت اعتماد آن وجود دارد.

نتیجه گیری

در این مقاله، به بررسی اختلال اضطراب اجتماعی و تست اضطراب اجتماعی (SAIN) پرداخته‌ایم. اختلال اضطراب اجتماعی یا فوبیای اجتماعی یک نوع اختلال اضطرابی رایج است که با ترس شدید از قرار گرفتن در موقعیت‌های اجتماعی خاص تشخیص داده می‌شود.

افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی با ترس واضحی از قضاوت، انتقاد، توهین، و سرزنش دیگران روبرو می‌شوند و به شدت از حضور در موقعیت‌های اجتماعی اجتناب می‌کنند. این افراد تجربه مداوم ترس از واکنش‌های منفی احتمالی از سوی اطرافیان خود را دارند و این ترس بر ارتباطات و فعالیت‌های اجتماعی آن‌ها تأثیر مهمی گذاشته است.

تست اضطراب اجتماعی (SAIN) به عنوان یک ابزار معتبر برای سنجش این اختلال مورد استفاده قرار می‌گیرد. این تست با استفاده از سوالاتی که به وضوح به علائم و نشانه‌های اضطراب اجتماعی مرتبط می‌شوند، به ارزیابی و شناسایی افراد مبتلا به این اختلال می‌پردازد.