برنا اندیشان | مرجع تخصصی بهترین پکیج های آموزشی
یکی از اختلالاتی که مربوط به خواب می شود اختلال رفتار خواب بوده به این معنی که فرد در خواب هنگام دیدن رویا حرکاتی را از خود بروز می دهد که می تواند به خود یا دیگران آسیب وارد کند. به دلیل اهمیت بالینی موضوع بر آن شدیم تا مقاله ای با عنوان اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب و معرفی روش های تشخیص و درمان آن را در اختیار شما علاقه مندان به شناخت اختلالات مربوط به خواب قرار دهیم، پس اگر به این موضوع علاقه مند هستید تا انتهای مقاله اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب با گروه علمی تخصصی برنا اندیشان همراه باشید.
اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب و معرفی روش های تشخیص و درمان آن
در مقاله اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب به صورت کامل با این اختلال آشنا شده و همچنین روش های تشخیص و درمان RBD برای شما تشریح خواهد شد.
اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب
اختلال رفتار خواب حرکت سریع چشم یا اختلال رفتاری REM (RBD) نوعی اختلال خواب (به طور خاص پاراسمونی) است که در آن افراد رویاهای خود را اجرا می کنند. این شامل رفتاری غیرطبیعی در مرحله خواب با خواب حرکت سریع چشم (REM) است. ویژگی اصلی RBD از دست دادن آتونی عضلانی است (به عنوان مثال از بین رفتن فلج) در هنگام خواب REM دست نخورده است (در طی آن فلج نه تنها طبیعی بلکه ضروری است). خواب REM مرحله ای از خواب است که بیشترین خوابهای رویایی در آن رخ می دهد. از دست دادن مهار حرکتی منجر به ایجاد طیف وسیعی از آزادی رفتاری در هنگام خواب می شود. این از کشش های ساده اندام تا حرکت یکپارچه پیچیده تر گسترش می یابد. این رفتارها می تواند ماهیتی خشونت آمیز داشته باشد و در بعضی موارد منجر به آسیب رساندن به فرد یا دیگران شود.برای مطالعه بیشتر به مقاله آشنایی با رازهای خواب انسان مراجعه فرمایید.
RBD پیش بینی کننده بسیار قوی پیشرفت به سینوکلئینوپاتی است (معمولاً بیماری پارکینسون یا زوال عقل) ملاتونین در درمان RBD مفید است و RBD اولین بار در سال 1986 توصیف شد.
علائم
ویژگی RBD این است که خواب بیننده رویاهای خود را با رفتارهای پیچیده انجام می دهد. این خواب ها غالباً شامل فریاد، خنده، گریه، پرت شدن بازو، لگد زدن، مشت زدن، خفگی و حتی پریدن از رختخواب است. این اقدامات می تواند منجر به صدمه به خود یا دیگران شود. فرد خوابیده ممکن است از این حرکات بی اطلاع باشد. رویاها غالباً شامل اقدامات خشونت آمیز یا پرخاشگرانه و مضمونی مثل حمله، تعقیب شدن توسط افراد یا حیوانات است. از آنجا که احتمالاً خشونت در خواب به خاطر می آید، این می تواند مصنوعی از سوگیری در یادآوری یا تعصب انتخاب باشد و فرد مبتلا به RBD ممکن است از داشتن آن آگاهی نداشته باشد.پیشنهاد می شود مقاله بررسی علل کابوس ها را مطالعه فرمایید.
در یک چرخه خواب طبیعی، خواب REM ممکن است در فواصل بین 90 دقیقه تا دو ساعت هر شب تجربه شود به این معنی که قسمت های RBD ممکن است حدود چهار بار در شب رخ دهد. در یک مورد نادر، ممکن است فقط یک بار در هفته یا یک بار در ماه اتفاق بیفتد. قسمت ها بیشتر در ساعات صبح رخ می دهد زیرا در این زمان خواب REM بیشتر است. وقتی بیدار می شوند، مردم معمولاً می توانند رویایی را که می دیدند به یاد بیاورند که با عملی که انجام می دهند مطابقت دارد.
به عنوان اولین نشانه از یک اختلال نورودژنراتیو زمینه ای، علائم RBD ممکن است سالها یا دهه ها قبل از شروع یک بیماری دیگر آغاز شود.
تقریباً نیمی از مبتلایان به پارکینسون حداقل 88٪ مبتلایان به آتروفی سیستم متعدد و حدود 80٪ افراد مبتلا به زوال عقل به بیماری RBD مبتلا هستند. RBD پیش بینی کننده بسیار قوی پیشرفت به سینوکلئینوپاتی است (به عنوان مثال زوال عقل ). در کالبد شکافی ، تا 98٪ از افراد مبتلا به RBD که توسط پلی سومنوگرافی (آزمایشی جامع برای تشخیص اختلالات خواب) تایید شده اند، دارای سینوکلئینوپاتی هستند.
علائم RDB همچنین می تواند با نارکولپسی، سندرم گیلن باره، انسفالیت لیمبیک و سندرم مروان همراه باشد.
علائم دیگر در بیماران مبتلا به RBD کاهش توانایی های حرکتی، تغییر وضعیت بدن و راه رفتن، اختلال شناختی خفیف، تغییر در حس بویایی، اختلال در دید رنگ، اختلال عملکرد اتونومیک (افت فشار خون ارتوستاتیک، یبوست، مشکلات ادراری و اختلال عملکرد جنسی) و افسردگی است.
علل
اختلال رفتاری سریع حرکت چشم هنگامی اتفاق می افتد که در هنگام خواب REM آتونیای عضلانی ارادی عضلانی کاهش یابد و منجر به رفتار حرکتی در پاسخ به محتوای خواب شود. این می تواند ناشی از واکنشهای سؤ به برخی داروها یا در حین ترک دارو باشد. با این حال اغلب در افراد مسن و در افراد مبتلا به اختلالات نورودژنراتیو مانند بیماری پارکینسون و سایر بیماری های تخریب عصبی به عنوان مثال آتروفی سیستم چندگانه و زوال عقل بدن لوئی وجود دارد.
علت اصلی RBD به خوبی شناخته نشده است اما این احتمال وجود دارد که RBD یک علائم اولیه سینوکلئینوپاتی باشد تا یک اختلال جداگانه. مدارهای ساقه مغز که باعث کنترل آتونیا در هنگام خواب REM می شوند ممکن است آسیب ببینند، از جمله مدارهای موجود در ساقه مغز پونتومدولاری. مدارهای خواب REM در ساختار ساقه مغز دمی قرار دارند، همان ساختارهایی که شناخته می شوند منجر به نقش در سینوکلئینوپاتی ها می شوند. معلوم است که نقصان حرکتی مانند آنچه در RBD دیده می شود ناشی از ضایعات در این مدارها است.
عوامل خطرساز ابتلا به RBD، سابقه خانوادگی عمل کردن رویاها، آسیب دیدگی قبلی سر، کشاورزی، قرار گرفتن در معرض آفت کش ها، سطح تحصیلات پایین، افسردگی و استفاده از داروهای ضد افسردگی است.
RBD همچنین به دنبال حادثه عروقی مغزی و نورینوما (تومور) گزارش شده است که نشان می دهد آسیب به ناحیه ساقه مغز ممکن است RBD را ایجاد کند. RBD معمولاً مزمن است با این حال اگر با درمان دارویی یا ترک دارو (به ویژه با ترک الکل) همراه باشد ممکن است در شروع حاد و ناگهانی باشد. مهارکننده های مونوآمین اکسیداز، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین و آنتاگونیست های نورآدرنرژیک می توانند علائم RBD را القا یا تشدید کنند و در افراد با RBD باید از آنها اجتناب شود.
تشخیص
برای تشخیص RBD دو روش وجود دارد : با ثبت تاریخچه ای از رفتارهای خواب پیچیده خواب پذیر یا ضبط چند سلولی از این رفتارها همراه با از دست دادن آتونی خواب REM.
RBD ممکن است از مصاحبه بالینی و همچنین چندین پرسشنامه معتبر ایجاد شود، زمانی که مطالعات خواب انجام نمی شود. پرسشنامه هایی مانند پرسشنامه غربالگری اختلال خواب حرکت سریع چشم (REM) (RBDSQ)، پرسشنامه رفتار خواب REM – هنگ کنگ (RBD-HK)، پرسشنامه خواب مایو (MSQ) و پرسشنامه اختلال رفتار خواب REM اینسبروک به خوبی معتبر است.
افراد مبتلا به RBD ممکن است نتوانند سابقه رفتار تصویب رویا را ارائه دهند، بنابراین با یکی از افراد خانواده نیز مشورت می شود. صفحه نمایش اختلال رفتار خواب REM حساسیت و ویژگی تشخیصی را در غیاب پلی سومنوگرافی با یک سوال ارائه می دهد :
“آیا تا به حال به شما گفته شده یا به خود مشکوک شده اید که به نظر می رسد هنگام خواب” رویاهای خود را انجام می دهید (به عنوان مثال مشت زدن، پرتاب دست به هوا، حرکتهای دویدن و غیره)؟
تفاوت
شرایط دیگر مشابه RBD است از این جهت که افراد بیش از حد حرکت خواب و رفتارهای بالقوه خشونت آمیزی از خود بروز می دهند. این اختلالات شامل پارازومنیای غیر REM (راه رفتن در خواب ، وحشت در خواب)، اختلال حرکتی دوره ای اندام، آپنه خواب انسدادی شدید و اختلالات جداکننده است. به دلیل شباهت های بین شرایط، پلی سومنوگرافی نقش مهمی در تأیید تشخیص RBD دارد.
طبقه بندی
RBD پاراسمونی است، این ماده به صورت ایدیوپاتیک یا علامتی طبقه بندی می شود. RBD ایدیوپاتیک اصطلاحی است که RBD با بیماری عصبی ادامه دار همراه نباشد. هنگامی که از یک علت زمینه ای قابل شناسایی حاصل شود، RBD به عنوان RBD علامتی شناخته می شود (و آن را علامت بیماری اساسی می دانند). تقریباً 92٪ بیماران مبتلا به RBD ایدیوپاتیک دچار یک اختلال تخریب عصبی می شوند. اختلالات مرتبط با RBD سینوکلئینوپاتی ها، به ویژه بیماری پارکینسون، زوال عقل و به میزان کمتری آتروفی سیستم چندگانه است.
اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب
معیارهای تشخیصی زیر برای RBD توسط طبقه بندی بین المللی اختلالات خواب (ICSD-3) آورده شده است :
- تکرار صداها و یا رفتارهای حرکتی پیچیده در هنگام خواب.
- پلی سومنوگرافی (PSG) نشان می دهد که این رفتارها در هنگام خواب REM رخ می دهد.
- اگر اسناد و مدارک این رفتارها توسط PSG امکان پذیر نیست حداقل باید بر اساس سوابق تصویب خواب، فرض بر این باشد که در طول خواب REM صورت گرفته است.
- خواب REM بدون آتونی (RWA) را می توان در ضبط های پلی سومنوگرافی مشاهده کرد.
- اپیزودها را نمی توان با اختلال روانی دیگر مانند اختلال خواب، سؤ مصرف مواد یا دارو توضیح داد.
این معیارهای ICSD اطمینان حاصل می کند که تشخیص RBD فقط با کمک چند سلولی انجام می شود. این روش در همه جا در دسترس نیست و بنابراین تعداد زیادی پرسشنامه برای غربالگری RBD تهیه شده است. با این حال این پرسشنامه ها فقط تشخیص اولیه را می دهند.
رفتار
RBD قابل درمان است (حتی در مواردی که سینوکلئینوپاتی زمینه ای وجود ندارد). ملاتونین و کلونازپام بیشترین استفاده را دارند و نسبتاً موثر هستند اما ملاتونین گزینه ایمن تری را ارائه می دهد زیرا کلونازپام می تواند عوارض جانبی نامطلوبی ایجاد کند. سایر داروها و درمان ها در دسترس هستند اما فقط شواهد حکایتی دارند.
داروهایی که ممکن است RBD را بدتر کنند و در صورت امکان باید قطع شوند ترامادول، میرتازاپین، داروهای ضد افسردگی و بتا بلاکرها هستند.
علاوه بر دارو، ایمن سازی محیط خواب از وسایل بالقوه خطرناک از اتاق خواب عاقلانه است و یا یک بالشتک در اطراف تخت قرار داده یا تشک را برای محافظت بیشتر در برابر صدمات به زمین منتقل می کنید. برخی از مبتلایان شدید در کیسه خواب تا زیر گردن خود می خوابند و دستکش می پوشند تا قبل از بیدار شدن از خواب بتوانند آن را از حالت فشرده خارج کنند.
به بیماران توصیه می شود که یک برنامه خواب نرمال داشته باشند، از کمبود خواب خودداری کنند و هرگونه خواب آلودگی را پیگیری کنند. درمان شامل تنظیم علائم عصبی و درمان سایر اختلالات خواب است که ممکن است در خواب تداخل ایجاد کند. کمبود خواب، الکل، داروهای خاص و سایر اختلالات خواب همه می توانند RBD را افزایش دهند و در صورت امکان از آنها اجتناب شود.
پیش بینی اختلال رفتاری حرکت سریع چشم در خواب
بیماران مبتلا به RBD در معرض آسیب ناشی از خواب (SRI) قرار دارند : بین 33٪ تا 65٪ بیماران RBD گزارش کرده اند که به خود یا شریک زندگی خود آسیب مربوط به خواب داشته اند.
بیشتر افراد مبتلا به RBD طی 4 تا 9 سال از زمان تشخیص RBD و 11 تا 16 سال از زمان شروع علائم به سینوکلئونوپاتی معمولاً بیماری پارکینسون یا زوال عقل تبدیل می شوند. برای بیماران مبتلا به زوال عقل دژنراتیو علائم RBD و یا آسیب های مربوط به خواب می تواند با گذشت زمان کاهش یابد. اختلالات بینایی و ساختاری نیز در بیمار مبتلا به RBD ایدیوپاتیک دیده می شود که هیچ اختلال عصبی دیگری نداشته است.
همه گیرشناسی
شیوع RBD در سال 2017 به طور کلی 0.5-2٪ و 5-13٪ از افراد 60 تا 99 ساله تخمین زده شده است. در مردان بیشتر شیوع دارد اما در مردان و زنان زیر 50 سال به همان اندازه شایع است. این ممکن است تا حدی به دلیل عدم ارجاع باشد، زیرا فعالیت های خشونت آمیز انجام شده توسط مردان منجر به آسیب و صدمه می شود و احتمالاً بیشتر از آسیب به شریک زندگی مردانه توسط زنان گزارش می شود یا ممکن است تفاوت واقعی در شیوع در نتیجه عوامل ژنتیکی یا آندروژنیک، شروع معمولاً در دهه 50 یا 60 است.
تاریخ
در دهه 1960 و 1970، میشل ژووت ضایعات مغزی را در گربه ها توصیف کرد که منجر به از بین رفتن آتونیا در خواب REM شد. کارلوس شنک و مارک ماهوالد و تیم آنها در مینه سوتا اولین بار RBD را در سال 1986 توصیف کردند.
در حیوانات
RBD در حیوانات نیز تشخیص داده شده است، به طور خاص سگ ها.
