فیلم آموزش صخره نوردی به صورت کامل

در این قسمت از فروشگاه برنا اندیشان تصمیم داریم تا یکی دیگر از پکیج های آموزشی با عنوان فیلم آموزش صخره نوردی به صورت کامل به همراه تمرینات را برای دانلود در اختیار شما کاربران محترم وب سایت برنا اندیشان و تمامی علاقه مندان به ورزش صخره نوردی قرار دهیم.

فیلم آموزش صخره نوردی به صورت کامل به همراه تمرینات

در فیلم آموزش صخره نوردی به صورت کامل به همراه تمرینات شما علاقه مندان به صخره نوردی این ورزش مهیج و بسیار جذاب را فراخواهید گرفت.

آشنایی با ورزش صخره نوردی

صخره نوردی یا سنگ نوردی گونه‌ای فعالیت است که فرد با استفاده از طناب و ابزار فنی ویژه به بالا و پایین رفتن یا حرکت افقی بر روی صخره‌های طبیعی یا دیواره‌های سالنی می‌پردازد.

رشته‌های سنگ‌نوردی

سنگ نوردی شامل سه رشته‌ است: بولدرینگ، سرطناب و سرعت.

بولدرینگ (Bouldering)

یکی از رشته های صخره نوردی بولدرینگ است که دارای طرفداران زیادی است و افرادی که در این رشته فعالیت می کنند باید به صورت حرفه ای تمرینات حرفه ای و تخصصی انجام بدهند.

در طبیعت

صعود در مسیرهای بسیار کوتاه (تا ۱۵ حرکت) بروی تخته سنگ‌های کوتاه که لازمه ان استفاده از مهارت است. در بولدرینگ حمایت با طناب انجام نمی‌شود و در عوض از تشک‌های مخصوص به نام بولدرینگ پد (bouldering pad) استفاده می‌شود.

داخل سالن

همانند بولدرینگ در طبیعت، فرد مسیرهای کوتاه و مهارتی را روی دیواره، بالا می‌رود. حد مجاز ارتفاع صعود بولدرینگ سالن معمولاً در حدی است که پایین‌ترین بخش بدن نباید بیشتر از چهار متر از زمین فاصله بگیرد. حمایت با طناب انجام نمی‌شود و صعودکننده روی تشک می‌افتد. در رقابت‌های بولدرینگ، بر خلاف سرطناب، فرد می‌تواند بیشتر از یک تلاش روی مسیر داشته باشد. امتیاز فرد با شمار مسیرهای کامل شده و شمار تلاش‌های لازم مشخص می‌شود.

سنگ‌ نوردی سالنی

سنگ‌نوردی در سالن های ورزشی indoor climbing که روی دیواره های مصنوعی صعود انجام می‌شود (که نام رسمی آن sport climbing است) در ابتدا تلاشی برای شبیه‌سازی سنگ‌نوردی اسپورت در طبیعت بود که به تدریج به رشتهٔ ورزشی مستقلی تبدیل شد. دیواره‌های سنگ‌نوردی سالنی از جنس فایبرگلاس یا چوب هستند. گیره‌های مصنوعی به وسیلهٔ پیچ و مهره روی این دیواره‌ها نصب می‌شوند. این رشته هم‌اکنون زیر نظر «فدراسیون جهانی سنگنوردی اسپرت» IFSC فعالیت می‌کند.

پیشنهاد ویژه : فیلم آموزش کامل اسکیت برد

سرطناب

سرطناب یا «سختی مسیر» عمده‌ترین رشتهٔ سنگ‌نوردی سالنی است. در این رشته فرد مسیری روی دیواره بلند را بالا می‌رود و در هنگامام صعود، طناب متصل به هارنس (صندلی صعود) را یک‌به‌یک در حمایت‌های میانی (اسلینگ) می‌اندازد. امتیاز فرد با شمار گیره‌هایی که گرفته‌است مشخص می‌شود. در صورت تساوی در دو شرکت کننده درگرفتن گیره‌ها (در مرحله فینال) امتیاز را با توجه به زمان به فرد صعود کننده می‌دهند. یعنی هر چه مدت زمان صعود کمتر باشد امتیاز بیشتری دارد.

سرعت

در رشتهٔ سرعت، فرد، مسیر سرعت استاندارد تعیین شده توسط فدراسیون جهانی صعودهای ورزشی را روی دیوارهٔ ۱۵ متری با حمایت از بالا به سرعت بالا می‌رود. رکورد جهانی در قسمت مردان در حال حاضر در اختیار رضا علی‌پور شنازندی فرد سنگ‌نورد ایرانی، اهل قزوین با ثبت زمان ۵ ثانیه و ۴۸ صدم ثانیه است.

درجه سختی مسیر

یعنی زبان مشترک بین سنگنوردان برای درک بهتر سختی مسیر و مقدار توان لازم برای صعود؛ بنابراین برای مشخص نمودن سختی مسیرهای سنگنوردی از روشهای درجه‌بندی استفاده می‌شود. این روش ها درکشورهای گوناگون صورت های مختلفی دارد. در ایران معمولاً از سامانه اعشاری یوسه میتی) استفاده می‌گردد.

این سامانه از ۶ درجه به شرح زیر تشکیل شده‌است:

مسیری که در جاهایی از دستها برای حفظ تعادل استفاده می‌شود.

مسیری که برای صعود آن حتماً باید از دستها برای گیره گرفتن استفاده کرد.

صعود بر روی سنگهای صاف و کمابیش عمودی با گیره‌هایی نه چندان بزرگ.

سقوط در این مسیرها خطرناک است و افراد کم تجربه احتیاج به حمایت دارند.

هر گونه صعودی که از ابتدا احتیاج به استفاده از طناب و لوازم فنی داشته باسد در این رده قرار می‌گیرد. این رده خود از زیررده‌هایی تشکیل شده‌است که از ۵/۱شروع شده و تا ۵/۱۵ ادامه می‌یابد.

به مسیرهای صخره‌نوردی که گیره ای برای گرفتن و صعود به صورت طبیعی ندارند و با استفاده از ابزار فنی صخره‌نوردی به صورت مصنوعی صعود می‌شوند.

برای درجه‌بندی سختی مسیرهای طبیعی به این فاکتورها توجه می‌شود:

دشواری تکنیک لازم برای صعود مسیر و میزان تکرار آن در کل مسیر. در آخر حروف a, b، c, d برای تقسیم‌بندی هر عدد به کارمی رود. برای نمونه: ۵٫۱۰c. مسیرهای ۵٫۹ برای آموزش به مبتدیان به کار می‌روند. ۵٫۱۰ و ۵٫۱۱ کمی پیشرفته‌ترند و برای مسابقات سطح پایین استفاده می‌شوند. ۵٫۱۲ و ۵٫۱۳ ویژه مسابقات سطح بالاترند و ۵٫۱۴ و ۵٫۱۵ سخت‌ترین مسیرهای صعود شده هستند.

در صخره نوردی چه عضلاتی درگیر می شوند؟

در صخره نوردی عضلات زیادی از بالا تنه یا پایین تنه ی شما درگیر می شوند. از عضلات شکم گرفته تا انگشتان و شانه و بازوها برای سنگ نوردی خود را درگیر کرده و به کار گرفته می شوند. صخره نوردی به مرور قدرت عضلانی شما را افزایش داده و انعطاف پذیری و چابکی شما را نیز بیشتر می کند.

البته  ورزش صخره نوردی ممکن است با آسیب دیدگی هایی نیز همراه باشد که اول از همه آسیب روی انگشتان است. تحمل وزن بدن بر روی انگشتان ممکن است باعث کشیدگی و آسیب به این بخش بدن شود. احتمال سقوط و آسیب دیدگی کمر، پا و گردن نیز از خطرات دیگر ورزش صخره نوردی است.