راه های تشخیص دروغ – چگونه دروغ دیگران را تشخیص دهیم؟

در این قسمت از پایگاه دانش فروشگاه برنا اندیشان تصمیم داریم تا یکی دیگر از موضوعات بسیار کاربردی روانشناسی با عنوان راه های تشخیص دروغ – چگونه دروغ دیگران را تشخیص دهیم؟ را در اختیار شما کاربران محترم وب سایت برنا اندیشان و تمامی علاقه مندان به مقالات روانشناسی قرار دهیم.

راه های تشخیص دروغ – چگونه دروغ دیگران را تشخیص دهیم؟

در مقاله راه های تشخیص دروغ به صورت کامل شما عزیزان با مهارت های مربوط به کشف دروغ آشنا شده و با استفاده از آن می توانید زبان بدن دیگران هنگام دروغ گفتن را متوجه شوید.

مهارت کشف دروغگو

چگونه دروغ گو را در 5 دقیقه بشناسید       

صداقت شالوده ی هر رابطه ای است، خواه شغلی، خواه فردی. دانستن نیت واقعی یک فرد یقینا با ارزش است، چرا که اغلب موجب صرفه جویی در زمان، نیرو و کاهش غم و اندوه می شود. زمانی که شما نیت واقعی فرد را می دانید، قدرت کنترل موقعیت و شرایط را خواهید داشت یا حداقل از شما سوء استفاده نمی شود.

نشانه های فریب

هنگامی که متوجه می شوید به شما دروغ می گویند، آیا باید سریعا با شخص دروغ گو مقابله کنید؟ معمولا نه. بهترین روش این است که موضوع را به ذهن بسپارید و به گفتگو ادامه دهید و بکوشید اطلاعات بیشتری به دست آورید. وقتی با شخصی که به شما دروغ گفته مقابله می کنید، حالت و فضای گفت و گو تغییر می کند و جمع آوری اطلاعات اضافی سخت تر می شود. بنابراین تا به دست آوردن تمام شواهد مورد نیاز، صبر کنید.

راه های تشخیص دروغ

زبان چشم ها

نبود یا کمبود ارتباط چشمی مستقیم، نشانه ی بارز فریب است. شخصی که دارد به شما دروغ می گوید، به هر طریق ممکن از ارتباط چشمی با شما، طفره می رود. او ناخودآگاه می فهمد که شما قادرید احساسات واقعی اش را از طریق چشمان وی درک کنید و چون احساس شرمندگی می کند، نمی خواهد مستقیما به شما نگاه کند. در عوض به سمت پایین خیره می شود و یا چشمانش به این طرف و آن طرف می رود.

بدن هرگز دروغ نمی گوید

دست ها و بازوها از جالب ترین نشانه های فریب است، چون از آن ها برای ژست استفادهمی شود و بسیار راحت تر از پاها قابل روئیت است. وقتی شخصی دروغ می گوید و یا چیزی را کخفی می کند، می کوشد کمتر از دست هایش برای صحبت استفاده کند. اگر نشسته است می کوشد دست هایش را روی پاهایش بگذارد، یا زمانی که ایستاده است آن ها را کنار بدنش قرار می دهد، ممکن است دستهایش را توی جیب هایش کند و یا آن ها را به هم بفشارد. امکان دارد انگشتان به سمت داخل خم شده باشد؛ به هر حال معمولا باز بودن کامل انگشتان نشانه ی صداقت است.

مخفی کردن یک موضوع

وقتی فردی طوری می نشیند که دست و پایش به بدن او نزدیک است یا آن ها را طوری روی هم انداخته که کاملا باز نباشد، می گوید من چیزی را مخفی می کنم. ممکن است شخص دست به سینه باشد و یا پاهایش را روی هم انداخته باشد چون احساس می کند باید از خود دفاع کند.

سرپوش گذاشتن غیر ارادی  

وقتی فردی به سوالی پاسخ می دهد یا جمله ای ادا می کند، اگر دستش را مستقیم به طرف صورتش ببرد، اغلب این حالت، نشانه ی فریب است. شاید موقع صحبت با دست دهانش را بپوشاند که نشانگر این است که فرد به درستی چیزی که می گوید واقعا ایمان ندارد؛ دست مانند پرده عمل می کند و تلاشی غیر ارادی برای مخفی کردن کلمات است. همچنین خاراندن پشت یا کنار گوش و مالیدن چشم ها نیز می توانند از علائم فریب باشند. این موضوع نباید با ژست تفکر عمیق که معمولا بیانگر تمرکز و توجه است، اشتباه گرفته شود.

حالات احساسی: هماهنگی و تضاد

تکان دادن سر به اطراف در حالی که فرد جواب مثبت می دهد، نشانه ای بسیار ظریف و زیرکانه، ولی در واقع علامتی از وجود فریب است. ناهماهنگی بین ژست ها، کلمات و احساسات نیز نشانه های مهمی است، زیرا شما با پیامی دوگانه مواجه اید، مانند اینکه زنی هنگام لبخند زدن، همزمان به دوستی که همسرش او را ترک کرده، اظهار تاسف می کند.

آشفتگی احساس  

زمان بندی احساسات، کاری است که به سختی می شود به آن تظاهر کرد. اگر به دقت نگاه کنید، گول نخواهید خورد. پاسخ غیر واقعی، طبیعی و خود به خود نیست؛ لذا در بروز احساس ساختگی تاخیری کوتاه وجود دارد. همچنین طول مدت احساس نیز هماهنگ نیست؛ یعنی در احساس ساختگی، پاسخ بیشتر از احساس واقعی طول می کشد. بنابراین احساس ساختگی دیرتر شروع می شود، بیشتر از حد معمول طول می کشد و غیر منتظره به پایان می رسد.

حرکت سر

اگر فردی از خبری که می شنود یا می گوید ناراحت شود، شاید سرش را از سمت شخصی که با او صحبت می کند، برگرداند. این تلاشی برای دور شدن از منشاء ناراحتی است. اگر او واقعا در چنین موقعیتی احساس راحتی می کند و از حرکاتش مطمئن است، سرش را به طرف شنونده می چرخاند و می کوشد که به منشا اطلاعات نزدیک تر شود. به حرکت ناگهانی و مشخص سر و یا یک عقب نشینی عمدی آهسته توجه کنید. ممکن است هر یک از این دو حالت رخ دهد.

حالت بدن یک دروغ گو 

وقتی شخصی در مورد یک وضعیت یا یک گفت گو احساس اطمینان می کند، راست می ایستد یا مستقیم می نشیند. این رفتار در کل، نمایانگر احساس مردم در مورد خودشان است. آن افرادی که مطمئن اند و اعتماد به نفس دارند، صاف می ایستند و شانه های خود را عقب می دهند. در عوض آنهایی که از خودشان مطمئن نیستند، در حالت ایستاده هم قوز می کنند و دست هایشان را در جیب هایشان فرو می برند.

اگر فرد به سوی در برود…

شخص دروغ گو از جلو رفتن و حتی از رویارویی با منشا تهدید ابا دارد. او به اطراف می چرخد و یا کاملا روی بر می گرداند و به ندرت حالت دفاعی می گیرد. برخورد رو در رو در شخصی مشاهده می شود که می خواهد یک جمله ی افترا آمیز را تکذیب کند. اگر حقه ای در کار باشد، این گونه نیست.

همچنین متوجه حرکت او به سمت در خروجی باشید. در حالی که وی احساس ناراحتی می کند، ممکن است بدنش را کج کند یا در واقع به سمت در خروجی حرکت کند. اگر ایستاده باشد ممکن است پشتش را به دیوار تکیه دهد. از ترس فاش شدن حالت روحی اش مجبور است دنبال پناهگاه فیزیکی بگردد.

انگشتی که هرگز اشاره نمی کند

شخصی که دروغ می گوید یا موضوعی را مخفی می کند، به ندرت با انگشتش به طرف دیگران اشاره می کند یا آن را مستقیم در هوا نگه می دارد. حرکت انگشت نشانه ی اطمینان، قدرت و همچنین تاکید روی مطلب است. کسی که صداق نیست شاید قادر به استفاده از این نشانه ی غیر کلامی برای ابراز ناخشنودی و بیزاری خود نباشد.

جسم حائل، سدها و موانع

ببینید آیا فرد از اشیای بی جانی مانند متکا، لیوان یا هر چیز دیگری، برای ایجاد مانع بین شما و خودش استفاده می کند یا خیر؟ همانگونه که شما برای جلوگیری از صدمه ی فیزیکی به خود از سپر استفاده می کنید، او نیز خود را از یک تهاجم کلامی و گفتاری محافظت می کند. قرار دادن مانع فیزیکی بین او و شما به این معنی است که: ” من نمی خواهم در این مورد صحبت کنم” و این نشان دهنده ی فریب یا نیت پنهانی است. از آنجا که او قادر به برخاستن و ترک محل نیست، رنجش او با ایجاد موانع فیزیکی بین خودش و منشا ناراحتی نمایان می شود.

اشتباه مرسوم لپی 

گاهی مطلبی را می گوییم ولی منظورمان چیز دیگری است. به این موضوع “اشتباه لپی” گفته می شود که به سطح ناخودآگاه مربوط است و بیان اشتباهی از احساسات، افکار یا نیت واقعی فرد است. برای مثال، شخصی که می گوید: (ما روی این گروژه واقعا سخت کار کردیم و تمام شب وقت ما را گرفت تا کاملش کنیم)، ممکن است اشتباه کند و بگوید: « ما روی این گروژه واقعا سخت کار کردیم و تمام شب وقت ما را گرفت تا آن را کپی کنیم».

تاکید معنی ساز است

دروغ گو از ضمیرهای من، ما و خومان کم استفاده می کند و یا اصلا به کار نمی برد، زیرا تمایل ندارد نشان دهد که کلام، متعلق به اوست. زمانی که شخصی واقعیت را می گوید، به همان اندازه که بر جملاتش تاکید می کند، روی ضمایر نیز تاکید می کند. شخصی که دروغ می گوید احتمالا به جای جمله ی : (بله من هستم) فقط با یک بله ی ساده پاسخ می دهد.

معرفی یار مهربان

کتاب دروغگو را در چند دقیقه بشناسید

نویسنده: دیوید. جی. لیبرمن

ترجمه: حسین رحیم منفرد؛ ابوالفضل شهلایی مقدم

تهیه و تنظیم: میترا نمازی

کارشناس ارشد روان شناسی بالینی

نوشته قبلی

تکنیک های ترک عادات بد – چگونه عادات بد خود را ترک کنیم؟

نوشته بعدی

چرا عاشق می شویم – ماهیت و فرایند عشق رمانتیک