کارگاه آموزشی خرد ادبیات فارسی به صورت کامل

در این قسمت از فروشگاه اینترنتی برنااندیشان تصمیم داریم تا یکی دیگر از کارگاه های بسیار جذاب و پرطرفدار با عنوان کارگاه آموزشی خرد ادبیات فارسی-بازگشت به خرد ادبیات را برای دانلود در اختیار شما کاربران محترم وب سایت برنا اندیشان و تمامی علاقه مندان به شعر و ادب فارسی قرار دهیم.

کارگاه آموزشی خرد ادبیات فارسی-بازگشت به خرد ادبیات

مدرس آموزشی در کارگاه خرد ادبیات فارسی نشان می دهد،چگونه شعر و ادبیات در ممکن شدن لحظه حال نقش داشت و چگونه می شود به خرد ادبیات بازگشت.

برخی چون سید جواد طباطبائی معتقدند در دوره اسلامی، شعر و ادب ایران به تدریج جانشین اندیشه سیاسی شد. و شعر و ادب به شالوده وحدت و تداوم ایران تبدیل شد(دیباچه ای بر نظریه انحطاط) این مهم ما را بر آن می دارد به این نکته التفاط داشته باشیم، که وقتی از ادبیات در ایران سخن می گوییم، تنها با یک پدیده ذوقی مبتنی بر لذت زیبایی شناسانه روبرو نیستیم؛ بلکه ادبیات در ایران نوعی نظام معرفتی بنیادین بوده است که همچون نخ تسبیحی از سویی رابطه بین مردم، عالمان، پادشاهان و خدا را برقرار می کرده و از سوی دیگر سنت های چهارگانه عرفان، اسلام، ایرانشهری و یونان(غرب) را به هم مرتبط می کرد. در واقع شعر و ادب زبان گفتگویی و خردِ کهکشان اضداد ایران بوده است. که به مثابه عنصری وحدت بخش هویت ما را حفظ می کرد.

با ورود ما به دنیای جدید که همزمان با جنگ های ایران و روس و انقلاب مشروطه بود، شعر و ادب با خروج از دربار به سمت مردم رفت و هم در خلال انقلاب مشروطه و هم در خلال انقلاب 57 نقش حیاتی داشت. با این همه با تولد منتقد ادبی در ادبیات نو فارسی، به آرامی ادبیات به سمت ذوق و زیبایی شناسی رجعت کرد و نقش تاریخی خود را به فراموشی سپرد. در خرد ادبیات نشان می دهیم،چگونه شعر و ادبیات در ممکن شدن لحظه حال نقش داشت و چگونه می شود به خرد ادبیات بازگشت.

با نگاه به کتاب دگردیسی در شعر نیما یوشیج دکتر به نقد گفتمان دانشگاهی در نقد ادبیات معاصر می پردازیم.
چگونه نیما بعنوان پدر شعر معاصر متولد می شود؟ چه می شود که ادبیات ما ناگهان صاحب پدر می شود. باید این لحظه پدرانگی در ادبیات را قابل توضیح کنیم.

نیما در جایی می نویسد : وقتی که در تهران بودم می پرسیدند آیا تغییر وزن و قافیه، اساس ملیت ما را به هم نمی زند؟ ما باید بتوانیم توضیح دهیم چه رابطه ای بین ادبیات و اساس ملیت ما وجود دارد که در لحظه تاسیس ادبیات جدید این دو چنین در هم گره می خورند.

قدرت شاه در زبان دبیر(ادیب) جاری می شد، در واقع فره ایزدی در نثر منشیانه و بلاغت حاصل از آن بر بدن های رعیت انشا می شد، اما روزنامه زبان دیگری را طلب می کرد زبانی که باید ذهن هایی را در جهت بدل شدن به ملت تربیت می کرد، آن زبان منشیانه باید جای خود را به زبانی شوخ، تیز وتند می داد، این لحظه علاوه بر ممکن کردن قرتیکا، تولد منتقد را ممکن می کرد، تا با عبور از قدرت الوهی شاه، قدرت زمینی توده ها را تاسیس کند.