کارگاه آموزشی کارکردهای روانشناسی در زندگی

در این بخش از فروشگاه اینترنتی برنا اندیشان تصمیم داریم تا یکی از کارگاه های روانشناسی و بسیار کاربردی با عنوان کارگاه آموزشی کارکردهای روانشناسی در زندگی را جهت دانلود در اختیار شما کاربران محترم وب سایت برنا اندیشان و تمامی علاقه مندان به مباحث علمی و روانشناسی قرار دهیم.

کارگاه آموزشی کارکردهای روانشناسی در زندگی

در کارگاه آموزش کارکردهای روانشناسی در زندگی شما عزیزان به صورت کاربردی با اصول روانشناسی آشنا شده و همچنین نحوه کاربرد آن در زندگی را فراخواهید گرفت.

کارکردهای روانشناسی در زندگی

روان‌شناسی علمی است که با استفاده از روش علمی به پژوهش و مطالعهٔ روان (ذهن)، فرآیند ذهنی و رفتاری در موجودات زنده می‌پردازد.

به عبارت دیگر می‌توان گفت؛ روان‌شناسی به مباحث رفتار و فرآیند‌های روانی می‌پردازد که در اینجا منظور از «رفتار»، کلیهٔ حرکات، اعمال و رفتار قابل مشاهدهٔ مستقیم و غیرمستقیم است و منظور از «فرآیند‌های روانی»، مباحثی همانند احساس، ادراک، اندیشه (تفکر)، هوش، شخصیت، هیجان و انگیزش، حافظه و غیره است.

برای افزایش سطح انگیزشی خود در انجام دادن یک کار، می‌توانید برخی از راهنمایی‌ها و توصیه‌های زیر را که برگرفته از پژوهش‌هایی در روان شناسی شناختی و آموزشی هستند، به کار ببندید:

• معرفی عناصر بدیع و تازه برای بالا نگاه داشتن میزان علاقه مندی خود.
• تغییر مسیر به منظور جلوگیری از خستگی و یکنواختی.
• یادگیری چیزی تازه بر پایه دانسته‌های موجود خود.
• قرار دادن هدف‌های روشن که مستقیما مربوط به آن کار باشند.
• پاداش دادن به خود برای خوب انجام دادن کار.

روان‌شناسی طی تاریخچهٔ کوتاه خود به گونه‌های متفاوتی تعریف شده‌ است.

نخستین دسته از روان‌شناسان حوزه کار خود را مطالعه فعالیت ذهنی می‌دانستند و با توسعه رفتارگرایی در آغاز قرن حاضر و تأکید آن بر مطالعه انحصاری پدیده‌های قابل اندازه‌گیری عینی، روان‌شناسی به عنوان بررسی رفتار تعریف شد.

این تعریف معمولاً هم شامل مطالعه رفتار حیوان‌ها بود و هم رفتار آدمیان، با این فرض‌ها که:

اطلاعات حاصل از آزمایش با حیوان‌ها قابل تعمیم به آدمیان است.

رفتار حیوان‌ها فی نفسه شایان توجه‌ است.

جالب است بدانید: از سال ۱۹۳۰ تا ۱۹۶۰ در بسیاری از کتاب‌های درسی روان‌شناسی همین تعریف ارائه می‌شد.

اما با توسعه روان‌شناسی پدیدارشناختی و روان‌شناسی‌شناختی بار دیگر به تعریف قبلی رسیده‌ایم و در حال حاضر در تعاریف روان‌شناسی هم به رفتار اشاره می‌شود و هم به فرآیند‌های ذهنی!

در حالی که پژوهش‌ها نشان داده اند که سعی در انجام بیش از یک کار در یک زمان، به طور جدی باعث کاهش سرعت، دقت و کارایی خواهد شد؛ بنابراین درس‌هایی که از روان شناسی برای بهبود کارایی خود می‌توانید بگیرید عبارتند از:

• پرهیز از انجام چند کار به طور همزمان، به ویژه هنگام انجام کار‌های پیچیده یا خطرناک.
• تمرکز بر روی کاری که در دست دارید.
• کنار گذاشتن عواملی که موجب حواس پرتی می‌شود.

درک تفکر نقادانه

تفکر انتقادی، یا تفکر نقادانه یا سنجشگرانه‌اندیشی (تفکر سنجشگرانه) یعنی تلاش در درست اندیشیدن برای به دست آوردن آگاهی قابل اعتماد در جهان. این روش شامل فرایندهای ذهنی اعم از تشخیص، تحلیل و ارزیابی داده‌ها است. به بیان دیگر، هنر اندیشیدن پیرامون اندیشیدن خودتان درحالیکه شما می‌خواهید اندیشه‌یتان را بهتر، روشن‌تر، دقیق‌تر، یا قابل دفاع‌تر بنمایید.

فردی که انتقادی می‌اندیشد قادر است پرسش‌های مناسب بپرسد و اطّلاعات مربوط را جمع‌آوری کند. سپس با خلاقیت آن‌ها را دسته‌بندی کرده و با منطق استدلال کند؛ و در پایان به یک نتیجهٔ قابل اطمینان دربارهٔ مسئله برسد.

کودکان با قدرت اندیشه انتقادی به دنیا نمی‌آیند و این قابلیت را به‌طور طبیعی نیز ماورای اندازه‌ای که برای زنده ماندن نیاز دارند، کسب نمی‌کنند. بسیاری از انسان‌ها هیچ‌گاه آن را یاد نمی‌گیرند. همچنین این روش به‌سادگی توسط والدین و آموزگاران معمولی قابل آموزش به دانش‌آموزان نیست؛ بلکه به مربیان ویژه‌ای برای آموزش مهارت‌های اندیشهٔ انتقادی نیاز دارد.

شناخت مغالطه

مُغالِطِه یا مَغلَطِه (به پارسی سره: دُژفرنود) دلیل آوردن اشتباه یا غیرمجاز برای استدلال است که از نظر علم منطق به یکی از دلایل زیر نادرست باشد:

نخست آنکه دست‌کم یکی از مقدمات گزاره نادرست باشد؛
دوم آنکه مقدمات گزاره، متضمن نتیجهٔ گزاره نباشد.
مغالطه جزئی از برهان است که به‌طور قابل اثباتی در منطق آن ایراد وجود دارد و بنابراین کلِ برهان را نامعتبر می‌سازد. مغالطه ممکن است برای وارونه کردنِ حقیقت(ها) به کار رود.

مغالطه‌گر کسی است که از روی استدلال نادرست به یک نتیجهٔ درست یا نادرست رسیده‌است و ممکن است آن نتیجه را برای نتیجه‌گیری‌های دیگری هم به کار گیرد. خلاصهٔ تعریف مغالطه – که از واژه عربی غلط مشتق شده‌است – استدلالی است که در آن فساد معنوی وجود داشته باشد، و تفاوت سَفسَطه‌گر با مَغلَطه‌گر در آن است که اولی نادانسته مرتکب اظهار برهان مبتلا به انحراف می‌شود و دومی دانسته و برپایهٔ اصول تغلیط به سوی استنتاج منطبق با مقصود خود می‌گراید.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان