کارگاه آموزش کامل روانپزشکی کاپلان و سادوک

در این قسمت از فروشگاه اینترنتی برنا اندیشان تصمیم داریم تا یکی دیگر از آموزش های روانشناسی با عنوان کارگاه آموزش کامل روانپزشکی کاپلان و سادوک را در اختیار شما کابران محترم وب سایت برنا اندیشان و تمامی علاقه مندان به علم روانشناسی و علوم رفتاری قرار دهیم.

کارگاه آموزش کامل روانپزشکی کاپلان و سادوک

در کارگاه آموزش کامل روانپزشکی کاپلان و سادوک به صورت جامع دوره کامل روانپزشکی کاپلان و سادک تقدیم به شما علاقه مندان به روانپزشکی و روانشناسی می گردد.

روانپزشکی کاپلان و سادوک مرور کاملی از رشته روان‌پزشکی است که برای استفاده بالینگران، دستیاران، دانشجویان و همه کسانی که در ارائه خدمات بهداشت روان نقش دارند مفید است.

روانپزشکی کاپلان و سادوک پرفروش‌ترین درسنامه روان‌پزشکی در طول چهل سال گذشته است و در آن مباحث کاملی در مورد علوم رفتاری و روان‌پزشکی بالینی ارائه شده است. ویراست یازدهم کتاب تمامی ملاک‌های DSM-5 را ادغام نموده و مرور جامع و مفصلی از روش‌های درمانی هر اختلال روانی شناخته شده ارائه می‌کند.

ویراست یازدهم با تمامی منابعی که داشته‌اید تفاوت دارد و موارد زیر را شامل می شود:

• جدول های DSM-5 در مورد تمامی اختلالات روان‌پزشکی عمده
• سازماندهی بخش روان‌داروشناسی بر اساس مکانیسم اثر داروها تغییر کرده و کلیه داروهای جدید و از جمله داروهای دردست تولید را شامل شده است.
• استفاده گسترده از گزارش‌های موردی و تصاویر برای تقویت تجربه یادگیری.
• رایج‌ترین روش‌های درمانی فعلی شامل توصیف تمامی فنون روان‌درمانی جدید.
• تجدیدنظر کامل بخش عصبی شناختی براساس مدل DSM-5 .
• به روز کردن و بسط بخش روان‌پزشکی کودکان، که اینک راهنمای تشخیص و درمان اختلال طیف درخودماندگی و سایر اختلالات دوران کودکی را شامل می شود.

روانپزشکی کاپلان و سادوک هم در ایالات متحده و هم در نقاط مختلف جهان منبع اصلی روان‌پزشکی بالینی محسوب می شود. این کتاب به عنوان چکیده‌ای مستقل، معتبر، قابل اعتماد و عینی از رویدادهای جدید رشته روان‌پزشکی شهرت دارد.

کاپلان خوانی چیست؟

در حقیقت کاپلان خوانی شامل برگزاری دوره است که به صورت کامل تمام بخش های کتاب روانپزشکی کاپلان و سادوک را از ابتدا مورد بررسی قرار می دهند. به این صورت که تمامی سرفصل ها مورد بررسی قرار می گیرد و در پایان فصل، شما بر تمامی مباحث موجود مسلط می شود.

یعنی اختلال توضیح داده می شود و شما با دلایل و علل آن آشنا می شوید و سپس وارد نحوه تشخیص اختلال شده و یاد می گیرید تا بتوانید به درستی تمامی اختلال ها را تشخیص دهید و بعد از آن هم مراحل درمان اختلال آموزش داده می شود تا به صورت کامل و تخصصی به درمان اختلالات روانپزشکی بپردازید.

بنابراین به یاد داشته باشید که دوره کاپلان خوانی به شما کمک می کند تا بتوانید خیلی تخصصی با مباحث کتاب کاپلان و سادوک آشنا شوید. باید اشاره شود که در این دوره کاپلان خوانی شما به صورت کامل با تمامی مباحث موجود در کتاب آشنا می شوید.

آشنایی با روانپزشکی

روان‌پزشکی یکی از تخصص‌های پزشکی است. این رشتهٔ تخصصی به بررسی مسایل رفتاری، هیجانی و پیشگیری و درمان اختلالات روانی آدمی می‌پردازد. ارزیابی روان‌پزشکی معمولاً شامل اخذ شرح حال و معاینه وضعیت روانی است.

معاینه فیزیکی، انجام آزمایش و گاه تصویربرداری از مغز از جمله روش‌هایی هستند که برای بررسی و ردکردن علل طبی احتمالی ایجادکننده علایم به کار می‌روند. داروها و روان‌درمانی‌ها اساس درمان‌های انجام شده در روانپزشکی هستند.البته بسیاری از روانشناسان ، روانپزشکان را دارای صلاحیت انجام رواندرمانی نمیدانند چون که انجام این کار بس پیچیده مستلزم سالها تحصیلات آکادمیک در رشته روانشناسی بالینی یا روانشناسی سلامت است.

پیشنهاد ویژه : دانلود آموزش کامل کتاب آسیب شناسی روانی

روانشناسی و روانپزشکی

بسیاری اوقات این دو کلمه با هم اشتباه می‌شوند. به زبان ساده تفاوت آن‌ها به شرح زیر است: روانپزشکان دکتر در طبّ هستند و در روانشناسی متخصص نیستند و در واقع به جامعه پزشکان تعلق دارند، (فقط آن‌ها می‌توانند دارو تجویز کنند) و دوره ۱۱ ساله پزشکی و تخصص را گذرانده‌اند اما برخی از روانشناسان هم با آموزش خاص در کمک به بیماران روانی مهارت می‌یابند – اینان را روانشناسان بالینی می‌نامند. روانشناسان بالینی هم دکتر محسوب میشوند و ۱۳ سال در رشته روانشناسی تحصیل کرده اند( کارشناسی . ارشد . دکتری )

تاریخچه روانپزشکی در جهان

پیش از تاریخ : در دوران پیش از تاریخ برای درمان بیماری‌ها روانی، جمجمه را سوراخ می‌کردند.

اولین تمدن‌ها در مصر و خاورمیانه: علت بیماری‌های روانی را نیروهای جادویی می‌دانستند و درمان‌گران اصلی جادوگران بودند که از مناسک مذهبی و جادویی جهت کنترل این نیروها استفاده می‌کردند.

یونان و روم باستان: توصیف مشکلات روانی با فلسفه درآمیخته بود. بقراط اخلاط اربعه را مطرح کرد و افلاطون و ارسطو نیز نگاه فلسفی به این موضوع داشتند. جالینوس بزرگترین پزشک رومی به وجود اخلاط به شکل طبیعی وغیرطبیعی و چهارحالت گرم، سرد، خشک و مرطوب و همچنین روح‌های طبیعی و حیوانی اعتقاد داشت.

نه در یونان و نه در روم مسؤلیت اجتماعی در مقابل بیماران روانی وجود نداشت و به جز موارد معدود بیماران یا در خانه محبوس یا به زنجیر کشیده می‌شدند.

سده‌های میانه: دراروپای غربی مسیحی علت اصلی بیماری را علل فراطبیعی می‌دانستند و اخترشناسی راهنمای اصلی علمی برای هدایت درمان‌گران بود. در دوره اسلامی جامعه در مقابل حفاظت مشفقانه از افراد مجنون مسئول بود و بیمارستان‌هایی در بغداد (۷۵۰میلادی) و قاهره (۸۷۳ میلادی) تأسیس گردید که دارای بخش‌های روان‌پزشکی بودند.

همچنین چند آسایشگاه ویژه بیماران روانی در دمشق (۸۰۰میلادی) و بعضی از شهرهای دیگر ازجمله شهرهای اسپانیایی تحت فرمان مسلمین برقرار گردید. نظریه مسیحی در مورد جنون بین طرد کردن و تحمل کردن متغیر بود و تنها درقرن سیزدهم بود که بیمارستان‌هایی با بخش‌های روانی در فرانسه، آلمان و سوییس ایجاد گردید. نخستین آسایشگاه در اروپای مسیحی در شهر بالنسیای اسپانیا در سال ۱۴۰۹ تحت تأثیر فرهنگ اسلامی بنا گذاشته شد.

یکی از معروف‌ترین دانشمندان اسلامی ابوعلی سینا در کتاب قانون خود توضیح داد که بعضی از بیماری‌های جسمی ناشی از اختلالات هیجانی می‌باشد. کتاب وی به‌طور گسترده‌ای توسط درمان‌گران مسیحی و مسلمان مورد استفاده قرار گرفت. رنسانس : پاراسلسوس معروف‌ترین طبیب زمان خود بود. این پزشک آلمانی‌الاصل متولد سوییس نظرات مبهمی در مورد بیماری‌های روانی داشت ولی مهم‌ترین نکته در مورد وی توضیح بعضی داروهای ویژه برای بیماری‌های روانی و همچنین مطرح کردن روان‌درمانی برای بعضی بیماران روانی بود.

ویر طبیب آلمانی-هلندی که در سال ۱۵۶۳ کتابی به نام Description of Demons را منتشر کرد و در این کتاب جادوگرانی را که نسبت به اعمال خود مسئول نبوده و خود از نظر روانی بی‌ثبات بودند را مورد خطاب قرار داده و مطرح نمود که این افراد خود نیاز به طبیب دارند.

برای سال‌ها این فرد نادیده گرفته شد ولی در سال‌های اخیر با ایجاد تئوری‌های سایکودینامیک و روان‌درمانی نقش ویر به عنوان پیشتاز این تفکرات مشخص‌تر گردید. پلاتر دو کتاب بزرگ منتشر کرد و همه بیماری‌های شناخته شده تا آن زمان را تقسیم‌بندی نمود.

قرن هفدهم: سیدنهام بسیاری از علائم هیستری را شرح داد و فکر می‌کرد آن ناشی از ارواح حیوانی غیرطبیعی می‌باشد. Paloo Zacchia اهل ایتالیا که تأکید بر ارزیابی وضعیت روانی توسط درمان‌گران و نه وکلا و قضات داشت. این دیدگاه شروع روان‌پزشکی قانونی بود. بارتو در سال ۱۶۲۱ کتاب آناتومی مالیخولیا را نوشت.

قرن هجدهم: دستاوردها و روشنگری‌ها دراین قرن بود که تئوری‌های جدید بیماری‌های روانی را جایگزین تفکرات قدیم بقراط و دیگرانی که فکر می‌کردند بیماری روانی ناشی از ارواح است نمود. جالینوس برای اولین بار اصطلاح بیماری اعصاب یا Neurosis و Neurotic را شرح داد.

جالینوس بیان کرد که مغز شامل ارگان‌های جدا از هم می‌باشد که هرکدام فضای خاصی را اشغال کرده و شخصیت را شکل می‌دهند. دراوائل این قرن مجانین را به عنوان بیماری‌های غیرقابل علاج زندانی و زنجیر کرده و کتک می‌زدند ولی کم‌کم‌کارهایی که بقیه پزشکان کردند زمینه‌ساز یک اتفاق مهم گردید.

پینل در سال ۱۷۹۷ زنجیرهایی را که به پاهای بیماران بیمارستانی در پاریس بسته شده بود را باز نمود. وی طبقه‌بندی جدیدی ازبیماران روانی را ارائه و بیان نمود علت بیماری‌های روانی ناشی از توارث و تأثیر محیط می‌باشد و همچنین با ارائه متد درمان اخلاقی توانست بعضی از علائم جنون را کاهش دهد.

قرن نوزدهم: کارهای پینل با افرادی چون اسکیرول، فالره و بیلاژه ادامه پیدا کرد. در انگلستان توک و در آمریکا بنجامین راش روان‌پزشکی جدید را بنیان نهادند. بنجامین راش پدر روان‌پزشکی آمریکا نام گرفته‌است.

اواخر قرن نوزدهم و اوائل قرن بیستم: کرپلین – علائم توهم و هذیان را توضیح داد. بلولر ابداع‌کننده اصطلاح اسکیزوفرنی بود. ساکل ونیزی در سال ۱۹۳۵ شوک با انسولین را ابداع نمود. بینی و کراتی در سال ۱۹۳۸ الکتروشوک را معرفی کردند. زیگموند فروید ابداع‌کننده روان‌کاوی که ناخودآگاه وخودآگاه را مطرح کرد و معتقد بود بسیاری از مشکلات بعدی، ناشی از تعارضات زمان کودکی است.

تئوری‌های روانکاوانه با دانشمندانی چون آدلر، یونگ، کارن هورنای و دیگران ادامه پیدا کرد. به‌ویژه بعد ازجنگ جهانی دوم درمان‌هایی غیر از درمان‌های روان‌کاوی آنالیتیک مطرح گردید که در درمان بیماری‌های مختلف روان‌پزشکی تأثیر به‌سزایی داشت. روان درمانی‌های جدید به ویژه روان‌درمانی‌های کوتاه‌مدت مطرح شد و در ادامه رفتاردرمانی و شناخت‌درمانی وارد کارزار گردید؛ و همزمان با این وقایع کشف داروهای مختلف که خود انقلاب دیگری در درمان بیماران بود به وقوع پیوست.

معرفی لتیوم در سال ۱۹۴۹که البته در سال ۱۹۷۰ مورد تأیید FDA قرار گرفت. – کشف داروی کلرپرومازین در سال ۱۹۵۲ – داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای نظیر ایمیپرامین و همچنین مهارکننده‌های MAO در سال ۱۹۵۷ – معرفی کلردیازوپوکساید ودیازپام درسال‌های ۱۹۶۰ الی ۱۹۶۳ – معرفی فلوکستین (پروزاک) در سال ۱۹۸۷