کارگاه آموزش کامل نظریات زیگموند فروید

در این قسمت از فروشگاه برنا اندیشان تصمیم داریم تا یکی دیگر از کارگاه های روانشناسی بسیار مفید و کاربردی با عنوان کارگاه آموزش کامل نظریات زیگموند فروید – کارگاه روانکاوی فروید را برای دانلود در اختیار شما کاربران محترم وب سایت برنا اندیشان و تمامی علاقه مندان به روانکاوی و روانشناسی قرار دهیم.

کارگاه آموزش کامل نظریات زیگموند فروید – کارگاه روانکاوی فروید

مدرس آموزشی در کارگاه آموزش کامل نظریات زیگموند فروید – کارگاه روانکاوی فروید به صورت تخصصی شما را با فلسفه و نظریات فروید آشنا می کند.

زیگموند شلومو فروید Sigmund Schlomo Freud پدر علم روانکاوی در 6 ماه مه سال 1856 در فری برگ به دنیا آمد. او کودکی‌اش را در خانواده‌ای فقیر گذراند و در وین دبیرستانش را تمام کرد. او دانش‌آموزی برجسته بود و به زبان‌های آلمانی، ایتالیایی، فرانسه، انگلیسی، اسپانیایی عبری، لاتین و یونانی تسلط داشت. او ادبیات را دوست داشت و آثار «ویلیام شکسپیر» را دنبال می‌کرد. «فروید» در هفده‌سالگی رشته‌ی پزشکی دانشگاه وین را آغاز کرد و زیر نظر استادان به نام آن دوره تحصیل کرد. او فلسفه و روانشناسی را نیز در آن دوران دنبال می‌کرد و سال 1881 از مقطع دکترا فارغ‌التحصیل شد.

فروید در سال ۱۸۸۱ از دانشگاه وین، پذیرش گرفت و سپس، در زمینه‌های اختلالات مغزی و گفتاردرمانی و کالبدشناسی اعصاب میکروسکوپی، در بیمارستان عمومی وین، به تحقیق پرداخت. او به عنوان استاد دانشگاه در رشته نوروپاتولوژی، در سال ۱۸۸۵ منصوب شده و در سال ۱۹۰۲ به عنوان پروفسور، شناخته شد.

در ایجاد روانکاوی و روش‌های بالینی برای روبرو شدن با علم آسیب‌شناسی روانی از طریق گفتگو بین بیمار و روانکاو، فروید تکنیک‌هایی را مثل استفاده از تداعی آزاد (به روشی گفته می‌شود که در آن بیمار هرآنچه را به ذهنش خطور می‌کند، بیان می‌نماید) و همچنین کشف انتقال (فرایندی که در آن مراجع خاطرات کودکی خود را با درمانگرش درمیان می‌گذارد) و همچنین فرایند تحلیلی روانشناسی را ارائه کرد. بازتعریف فروید از تمایلات جنسی که شامل اشکال نوزادی هم می‌شد به او اجازه داد که عقده ادیپ (احساسات جنسی بچه نسبت به والدین جنس مخالف خود) را به عنوان اصل مرکزی نظریّه روانکاوی درآورد.

پیشنهاد ویژه : کارگاه آموزش تخصصی کاپلان خوانی

تجزیه و تحلیل او از خود و رویاهای بیمارانش به عنوان یک آرزوی تحقق یافته او را به یک مدل برای تجزیه و تحلیل علائم بالینی و سازکار سرکوب رسانید و همچنین برای بسط نظریه خود مبنی بر اینکه ناخودآگاه یک مرکز برای ایجاد اختلال در خودآگاه است از آن استفاده کرد. فروید وجود زیست مایه (لیبیدو) را قطعی می‌دانست (به نظر او لیبیدو انرژی روانی -جنسی است. منبع آن اروس یعنی مجموع غرایز زندگی است. لیبیدو با مرگ میجنگد و می‌کوشد انسان را در هر زمینه به پیروزی برساند. این نیرو را شهوت نیز می‌نامند. زیست‌مایه بیش از هر چیز معنای جنسی دارد)

«فروید» مدتی را در بیمارستان فعالیت کرد ولی علاقه‌اش به علم اعصاب سبب شد بیشتر وقتش را صرف تحقیق درزمینه‌ی اختلالات عصبی کند. او در پی علاقه‌اش به این رشته به پاریس رفت و مدتی را همراه یک نورولوژیست درباره‌ی هیپنوتیزم تحقیق کرد. او مطب شخصی‌اش را در سال 1886 تأسیس کرد و در آنجا به معالجه‌ی بیماران عصبی مشغول شد. او از هیپنوتیزم و گفت‌وگوی آزادانه استفاده کرد، درواقع بیمارانش را به صحبت کردن بدون هرگونه خودسانسوری ترغیب کرد.

«فروید» سال‌های پایانی عمرش را درگیر بیماری سرطان شد. او از جوانی مصرف‌کننده‌ی سیگار بود و در سپتامبر 1939 با تزریق میزان زیادی مورفین به خواست خودش درگذشت. جسدش را سوزاندند و خاکستر حاصل از آن را در پایه‌ی گلدانی که همیشه در اتاق «فروید» بود، قرار دادند. او همواره در زندگی‌‌اش مطالعه می‌کرد و «چرم ساغری» اثر «بالزاک» آخرین کتابی بود که مطالعه می‌کرد.

فروید از افراد بسیار تأثیرگذار بر تفکرات و اندیشه‌های قرن نوزدهم است. او کتاب‌های بسیاری نگاشته است که نتیجه‌ی سال‌ها پژوهش و تحقیقاتش هستند. بسیاری از کتاب‌های او شامل مقالاتش درزمینه‌ی فراموش‌کاری، هیپنوتیزم و درمان افراد مبتلا به بیماری‎‌های عصبی است. او از بنیان‌گذاران اصلی علم روان‌کاوی است که توانست با گفته‌هایش علم‌های دیگر ازجمله روانشناسی، انسان‌شناسی، هنر و ادبیات را نیز تحت تأثیر قرار دهد. او تفکرات انسان را کنکاش کرد و از تأثیر رفتارهای کودکی در بزرگ‌سالی صحبت کرد. باگذشت بیش از صدسال همچنان اندیشه‌هایش قابل‌بررسی و مطالعه است و در دانشگاه‌های سراسر دنیا تدریس می‌شوند. آثار او در سه حوزه‌ی بالینی، فرهنگی و فلسفی و فراروانشاختی قرار گرفته‌اند و که سرآغاز شیوه‌های عملی روان‌درمانی هستند.

در ماه اکتبر سال ۱۸۸۵ فروید به پاریس رفت تا در یک فلوشیپ با جان مارتین شارکو که یک نورولوژیست مشهور بود و در مورد خواب و هیپنوتیزم تحقیق می‌کرد شرکت کند. او بعداً از این تجربه به عنوان کاتالیزوری برای سوق دادن وی به سمت علم آسیب‌شناسی روانی و کاری با درآمد و بازار کار کمتر در تحقیقات عصب‌شناسی یاد می‌کند.

شارکو متخصص در مطالعات خواب و هیپنوتیزم و استعداد افراد برای هیپنوتیزم شدن بود او بارها بر روی بیماران مختلف در حضور حضار روی صحنه اقدام به این کار کرده بود. در یک جلسه خصوصی در سال ۱۸۸۶ فروید شروع به استفاده هیپنوتیزم در کلینیک خود کرد او از رویکرد و تکنیک همکار خود شارکو استفاده کرد، جوزف بروئر، در روش هیپنوتیزمی که با روش فرانسوی متفاوت بود مطالعه‌ای داشت که نتیجه‌ای در برنداشت. روش درمانی بروئر بر روی یک بیمار نشانه بر اثبات روش فروید بود.