کارگاه میانبرهای زندگی – تربیت از تولد تا 70 سالگی

در این بخش از فروشگاه برنا اندیشان قصد داریم تا یکی دیگر از کارگاه های روانشناسی با عنوان کارگاه میانبرهای زندگی – تربیت از تولد تا 70 سالگی را برای دانلود در اختیار شما کاربران عزیز برنا اندیشان قرار دهیم.

کارگاه میانبرهای زندگی – تربیت از تولد تا 70 سالگی

مدرسین در کارگاه میانبرهای زندگی – تربیت از تولد تا 70 سالگی به صورت کامل مراحل رشد انسان را در دوره های مختلف سنی مورد بررسی قرار داده و مقوله رشد انسان را برای روانشناسان و مشاورین آموزش می دهند.

کارگاه میانبرهای زندگی – تربیت از تولد تا 70 سالگی

هر مرحله از مراحل رشد انسان از کودکی تا پیری دارای مشکلات و ویژگی های مخصوص به خود می باشد. که آشنایی کامل به ویژگی های هر دوره می تواند به شناخت ما نسبت به خود و  برخوردمان با دیگران یاری کند.در این کارگاه تربیت از تولد تا 70 سالگی مورد بررسی قرار گرفته است.

مرحله اول مراحل رشد انسان از کودکی تا پیری | کودکی

یک کودک برای اینکه مغزش رشد کند و شکوفا گردد، نیاز دارد که دوستش بدارند، او را بغل کنند، با وی صحبت کنند، برایش کتاب بخوانند و به او اجازه ی کشف کردن بدهند. تربیت فرزندان نکات بسیاری دارد که میتواند بر آینده اجتماعی فرد تاثیر گذار باشد

اگر می خواهید کودکتان در سن 3 سالگی به راحتی صحبت کند توصیه میکنیم، تا دیر نشده مهارت های کلامی را در او تقویت کنید. تحقیقات نشان داده است که دایره ی واژگان یک فرد بزرگسال، در سه سال نخست او تعیین می شود.می توان جهت نیل به این هدف از این بازی استفاده کرد: دست او را روی ماشین آهنی اش بگذارید و بگوئید: “سفت”. بعد دستش را روی توپ بادی اش بگذارید و بگوئید”نرم”. سپس دستش را به آرامی روی یک سنباده یا یک سنگ پای تمیز بکشید و بگوئید: “زبر” . بعد از آن یک تکه یخ از فریزر درآورده، داخل کیسه بگذارید و “سردی” را به او بیاموزید و همین طور دستش را به کنار فنجان چای ولرم شده بچسبانید و بگوئید: گرم. . سعی کنید این عبارات را آرام و شمرده ادا کنید، تا کودک بتواند کلمه ها را به طور جداگانه تشخیص دهد. این بازی ها، آگاهی لامسه ای و مهارت های زبانی کودکتان را توسعه می دهد.

ویژگی‌های کودکان ۷-۹ سال از نگاه مشاوره روانشناسی

دراین سن ویژگی های جدیدی در کودکان شکل میگیرد که در رشد و تربیت آتی فرد نقش بسزایی دارد از دیدگاه روانشناسی کودک و نوجوان این ویژگی ها بشرح ذیل میباشند

در این سن نیز رشد زبانی ادامه دارد. کودکان واژه‌‌‌های جدید بسیاری به گنجینه‌ی واژگان خود می‌افزایند.
بیشتر کودکان از جمله‌های مرکب با شبه‌ جمله‌های وصفی و شرطی که با اگر شروع می‌شود، استفاده می‌کنند. میانگین جمله‌هایی که به صورت شفاهی بیان می‌کنند، شامل هفت و نیم واژه است.
کودکان خواندن می‌آموزند: آن‌ها از خواندن کتاب‌های آسان و نمایش مهارت‌هایی که تازه به دست آورده‌اند، لذت می‌برند.
کودکان نوشتن می‌آموزند و از قصه ‌سازی‌های خود لذت می‌برند.
کودکان در مقایسه با پنج‌سالگی، از قصه‌های بلندتر لذت می‌برند زیرا میزان دقّت آن‌ها رو به فزونی است.
در این دوره سنی، آن‌ها به اصول تازه‌ای دست می‌یابند که گروه ‌بندی نامیده می‌شود. از این رو نیاز به دیدن تمامی اشیاء برای گروه ‌بندی ندارند، چرا که می‌توانند پیوند بین آن‌ها را در هر گروه درک کنند.
کودکان همچون گذشته، از ثبات عاطفی برخوردار نیستند. در نوعی فشار روحی به سر می‌برند و ممکن است با آموزگار یا پدر و مادر برخورد پیدا کنند.

کودکان در پی استقلال یافتن از بزرگسالان فاصله می‌گیرند اما همچنان از جانب بزرگسالان خواستار مهرورزی و امنیت در زندگی هستند.
کودکان به بروز ویژگی شخصیتی تعاون اهمیت بسیار می‌دهند. اما این حالت در سال‌های بعد فرو می‌نشیند.
در این دوره نیز احساس ترس و ناامنی با کودکان همراه است و آرامش آن ها را برهم می زند. این ترس ممکن است از خطرها و موقعیت‌های دور از واقعیت و نامحتمل باشد، مانند ترس از روح یا جادوگر یا موجودات خیالی دیگر.
کودکان ممکن است وقتی زیر فشار قرار می‌گیرند از والدین سرپیچی کنند؛ آن‌ها در سازش با خواهر، برادر کوچک‌تر دچار مشکل هستند.
کودکان می‌خواهند با دیگر بچه‌ها بازی کنند، اما بیشتر اصرار بر این دارند که نفر اول باشند.
کودکان نسبت به همدلی و تحسین آموزگار واکنش نشان می‌دهند. آن‌ها در وفق دادن خود با خواست‌های آموزگار و جلب رضایت او تلاش می‌کنند.

مرحله دوم مراحل رشد انسان از کودکی تا پیری | نوجوانی

دوران نوجوانی، همزمان با دوران بلوغ است. دوران بلوغ یکی از بحرانی ترین دوره های زندگی هر فرد است . دوره نوجوانی و بلوغ ، به سنین بین 12 تا 18 سالگی اطلاق می شود . گاهی گذشتن از مرز کودکی و رسیدن به قلمرو بلوغ، با نابسامانیهای زیادی روبروست .

1- برزخی بودن این دوره

در این دوره ، نوجوان نه دیگر کودک به حساب می آید و نه هنوز به درستی بالغ شده است . اگر کاری کودکانه کند ، او را ملامت می کنند که بزرگ شده و این کار در شأن او نیست، از سوی دیگر نیز در زمره بزرگسالان محسوب نمی شود .

2-هویت یابی 

نوجوان درتلاش است تا بین تصوری که از خود دارد و تصوری که دیگران از او دارند ، هماهنگی ایجاد کند . گاهی اوقات طرد شدن از سوی اجتماع و یا اطرافیان، ممکن است باعث شود که نوجوان از هیچ راهی نتواند احساس هویت کند . البته دستیابی به احساس هویت فردی تا حدی به مهارتهای شناختی نیز بستگی دارد. در بازه نقش دوست در عزت نفس افراد بسیار مهم و حیاتی می باشد.
مقاله آنچه که در مورد نوجوان و نوجوانی باید بدانیم توضیح جامعی درباره این مباحث داده است.

3-رشد عقلی

روانشناسان ، نوجوانی را آغاز دوره تفکر انتزاعی می دانند . در این دوران ، نوجوان احساس قدرت زیاد می کند . نوجوان در این مقطع سنی ، می تواند قضایای منطقی را درک کند و استدلال علمی در او قوی می شود. در دوره نوجوانی، استعدادها و توانمندیها نیز اختصاصی تر می شود. به عنوان مثال ممکن است هر نوجوانی در دروس یا حرفه های خاصی موفقیت کسب کند.

4-ابراز وجود

از دیگر ویژگیهای دوره نوجوانی ، ابراز وجود است . اثبات شخصیت و نشان دادن قابلیتها ، یکی از مطبوع ترین لذات روحی و روانی در نوجوان است که برای رسیدن به آن از هیچ کوششی دریغ نمی کند.

5-عدم تعادل عاطفی

حساسیت ها و هیجانات ناشی از زودرنجی که از خصوصیات دایمی این دوران است, اغلب به علت تغییر و تحولات غدد داخلی و میزان ترشح هورمون ها و نوع تربیت و آموزش دوران گذشته است که در مجموع وضع زندگی عاطفی نوجوان را تغییر می دهد. چنان که گاهی با کوچک ترین برخوردی عصبانی می شود و به هنگام عصبانیت و خشم ممکن است به گریه متوسل شود و یا غمگین و افسرده به تنهایی پناه ببرد.

6-تنهایی ، کناره گیری از والدین

نوجوانان تمایل دارند بیشتر وقت خود را در اتاق خود به تنهایی بگذرانند، شاید به این دلیل که نمی خواهند با والدینی که مسایل آنها ار درک نمی کنند مواجه شود.

کودکان به ‌تدریج بزرگ می‌شوند و به دنبال استقلال و آزادی می‌گردند امّا در مقابل، والدین هر روز نگران‌تر می‌شوند و در حالی که می‌خواهند فرزندشان را زیر نظر داشته باشند حس می‌کنند نوجوان آنها را پس می‌زند و هر روز از آنها دورتر می‌شود. این پس‌زدگی در هر خانواده با توجه به سطح فرهنگی و اجتماعی خود را به یک شکل نشان می‌دهد. بی‌توجهی و حرف‌ناشنوی از والدین، دعوا و بحث کردن یا گوشه‌گیرشدن همگی از جمله نشانه‌های ورود کودک به نوجوانی است.

7- خود محوری

در اثر رشد جسمی، نوجوانان حساسیت زیادی نسبت به بدن خویش پیدا می کنند. پسران این احساسات را با ایستادن های مکرّر در مقابل آینه و نظاره کردن بدن خود و اندیشیدن نسبت به طبیعی بودن یا نبودن رشد خود ظاهر می سازند و نیز نسبت به تناسب اندام ها، حالت پوست، موی سر و حالت چهره و چاقی و لاغری و درشتی و ریزاندامی خود حساس می شوند. البته حساسیت دختران نسبت به بدن و جذابیت های خود بسیار بیشتر از پسران است.

اکثر نوجوانان در دوران بلوغ تصور می کنند زیر ذره بین دیگران مخصوصا همسن و سال های خودشان هستند و به همین دلیل وقت زیادی را صرف تفکر در مورد خصوصیات ظاهری خود می کنند. دختران فکر می کند هنگام رفتن به مهمانی همه به به ظاهر او نگاه می کنند و اگر یک لکه کوچک روی لباسش باشد همه متوجه خواهند شد!

8- ارتباط با جنس مخالف

یکی از نیازهای نوجوانان محبت و توجه از طرف والدین است که اگر تامین نشود این نیاز عاطفی را در محبت به جنس مخالف تامین خواهند کرد.

اکثراً گزارش می شود که رفتار نوجوانان در این زمان با پدر و مادرها عوض می شود. آنها تمایل پیدا می کنند تا هر چه بیشتر از خانواده های خود جدا شده و مستقل شوند. به همین دلیل تمایل پیدا می کنند تا هر چه بیشتر خودشان را از پدر و مادر خود دور کنند. در این سن اهمیت آنها به دیگران به ویژه هم سن و سال هایشان بیشتر می شود و هر کاری را که آنها انجام می دهند، روی خودشان پیاده می کنند.

مرحله سوم مراحل رشد انسان از کودکی تا پیری | بزرگسالی

اوایل بزرگسالی یا سنین 20 سالگی به بعد دوره ای از زندگی است که فرد به کمال رشد بدنی خود رسیده، توانایی های شناختی و زبانی و رشد اجتماعی او از کیفیت بالایی برخوردار است. زمانی است که هویت فرد تثبیت و انسجام لازم را پیدا کرده و شخص عملا آماده پذیرش نقش و تصمیم گیری های مهم زندگی و مشخص کردن سبک زندگی خود است.
میانسالی، از جمله دوره های زندگی است که به دلیل تنوع زیادی که در نگرش ها و رفتارها وجود دارد، به طور کلی، میانسالی را می توان دوره ای از زندگی دانست که در آن فرد تجاربی بسیار متنوع و گهگاه ضد و نقیض دارد. از یک سو، به دلیل مشغولیت های فراوان زندگی در این دوران بحرانی و پر تلاطم است،و می توان آن را پرفشارترین دوره زندگی دانست. و از سوی دیگر، از آرامشی نسبی برخوردار است، ومی توان آن را بهار زندگی دانست. این دوره از زندگی زمانی است که فرد می تواند از موفقیت های گذشته خود احساس رضایت نموده،و در عین حال ،به شکست های خود اعتراف کند.

مرحله چهارم مراحل رشد انسان تربیت از تولد تا 70 سالگی | پیری

تعیین سن آغاز پیری کار دشواری است. بعضی آن را از چهل سالگی می دانند و گروهی دیگر از هفتاد سالگی به بعد را سالمند می گویند . عده ای نیز به طور کلی پیری را امری نسبی ،درونی، روانی، اجتماعی و جسمی می دانند و می گویند یک شخص ممکن است در ۸۰ سالگی هم تحرک و جنب و جوش و فعالیت کافی داشته باشد و سیمایش چنان باشد که آثار و علایم پیری بر آن غالب نباشد، در حالی که فرد دیگری که در سن ۴۰تا ۵۰ سالگی احساس ضعف و سستی و پیری نماید. با این اوصاف پیری زمانی آغاز می شود که فعالیت قوای انسانی نظیر توان عضلانی، دستگاه عصبی و سایر دستگاه های حیاتی خارج از علل بیماری کاهش چشم گیر پیدا کند، یعنی پیری وابسته به ارگانیسم هر فرد است.

پیری بر خلاف آنچه غالب تصور می شود همراه با آن گونه مشکلاتی نیست که بر سر زبان ها افتاده و پیران را مردمی خسته و بیمار و افسرده و بی حافظه و جدا مانده و دل نازک و عجیب و غریب به حساب می آورند، البته ممکن است اقلیتی از پیران چنین باشند ولی این گونه اندیشه های نادرست در مورد پیران باعث رنجیدن افراد سالخورده می شود و حتی گروهی از آنان را به قبول این باورهای نادرست درباره خود وا می دارند.

آنان همچنین می توانند در فعالیت های ذهنی مثل مطالعه و شرکت در آموزش های مورد علاقه و بازی های فکری مشغول شوند. برای رفع مشکل فراموشی در افراد سالخورده اولاً می توان به آنان کمک کرد تا برخی از امور روز مره را که از یاد می برند به خاطر آورند و ثانیاً در اختیار گذاشتن یک دفتر یادداشت و قلم در یاد آوری کارهای روز مره به آنان کمک می کند .همچنین شنوایی فرد در این دروه کمتر می شود و نیاز به کمک بیشتری دارد .

عموما تا سن ۶۵ سالگی احتیاجی به کاهش شدید کارهای روزانه نیست. گروهی از افراد سالمند بالای ۶۵ سال نیز می توانند چند سال دیگر به ادامه کارهای قبلی خود بپردازند . از نظر فعالیت های روزانه مانند خوردن، پوشیدن، حمام کردن، آشپزی خرید و انجام کارهای خانه نیز بیشتر سالخوردگان تا سن ۸۰ سالگی و گاهی پس از آن نیر شخصا از عهده کارهای خود بر می آیند.

افسردگی به عنوان یکی از معمول ترین مسائل احساسی و عاطفی در سنین سالمندی است. طبق تحقیقات انجام یافته مشخص گردیده است که این حالت در ۱۲ درصد سالمندان بستری در بیمارستان وجود داشته است و ۱۵ تا ۱۶ درصد افرادی که در بیمارستانهای خصوصی و خانه سالمندان بستری هستند از این بیماری رنج می برند.

منبع : حامی هنر زندگی