کارگاه روان تحلیلی و روابط ابژه

در این بخش از فروشگاه برنا اندیشان قصد داریم تا یکی دیگر از کارگاه های جذاب روانکاوی با عنوان کارگاه روان تحلیلی و روابط ابژه را برای دانلود در اختیار شما کاربران علاقه مند به مباحث روانشناسی قرار دهیم.

مدرس در کارگاه روان تحلیلی و روابط ابژه به صورت تخصصی مبحث روان تحلیلی و روابط ابژه را برای شما روانشناسان و روانکاوانی که در این حوزه فعالیت می کنند آموزش می دهد.

روان تحلیلی و روابط ابژه

آویژه یا ابژه (objet) یک اصطلاح در فلسفه نوین است که معمولاً در برابر سوبژه به کار برده می‌شود. سوبژه مشاهده‌کننده و آبژه آنچه که مشاهده می‌گردد. از دیدگاه فیلسوف‌های مدرن نظیر رنه دکارت، آگاهی حالتی از شناخت است که شامل سوبژه و چندین آبژه می‌شود که ممکن است وجود مطلق نداشته باشند یا به سوژه‌ای که مشاهده‌شان می‌کند وابسته نباشند.

واژه موضوع(ابژه) در اصطلاح نظریه Object Relations در متون روانکاوی ، واژه ای تخصصی است و مرجع معمولش نه شی غیر انسانی بلکه بیشتر “کسی ست که هدف فعالیت یا میلی قرار گرفته است “. موضوع چیزی ست که سوژه ای با آن مرتبط می شود . احساسات و عواطف موضوع هایی دارند .مثلا من عاشق فرزندانم هستم ، از مار می ترسم و یا از دست دوستم عصبانی ام .

سایق های انسان موضوع دارند . موضوع سایق گرسنگی ، غذا و موضوع سایق جنسی ، شخص دارای جاذبه جنسی است . فروید در بحث سایق های غریزی ، در خصوص موضوع های نوزادان می گوید موضوع ، نخست پستان مادر ، سپس خود مادر و در نهایت دیگر اشخاص و چیزهایی است که نوزاد را ارضا می کند. اصطلاح بازنمایی به نحوه تملک شخص بر یک موضوع دلالت دارد ، یعنی حاکی از این است که شخص چگونه موضوعی را به شکل روانی باز نمایی کند .

کسانی که در باب موضوعی مطلب می نویسند به طور کلی میان دو جهان یا چارچوب ارجاع تفکیک قائل می شوند : دنیای بیرونی موضوع قابل مشاهده و دنیای درون روانی حاوی بازنمایی های ذهنی این موضوع ها .

دنیای بیرونی ، به قلمرو موضوع های قابل مشاهده اشاره دارد که در محیط اجتماعی یعنی همان دنیای روزمره ما موجودند . دنیای درونی ، به انگاره ها و بازنمایی های ذهنی سوژه از دنیای بیرونی ، یعنی تجربه و بازنمایی سوژه از دنیای بیرونی دلالت دارد . هر کس می تواند مادری در حال مراقبت از کودکش را توصیف کند ، موضوع بیرونی در این مورد به شخص” واقعی ” یعنی مادر اشاره دارد .

اصطلاح روابط مندی موضوعی یعنی درگیر بودن (هیجانی) با این شخص قابل مشاهده . مقصود از موضوع درونی ، تصویر یا بازنمایی مادر در ذهن کودک است . این تجربه و بازنمایی درونی در دسترس ناظران قرار ندارد و ممکن است بازتاب دقیقی نیز از موقعیت واقعی نباشد اما بی شک تجربه کودک (با سوژه) از مرتبط بودن با مادر را می نمایاند و دنیای درون روانی کودک را نشان می دهد .

نظریه پردازان در کاربرد اصطلاح “موضوع” باید به دقت روشن کنند به شخص بیرونی قابل مشاهده اشاره دارند و یا به موضوع درونی که بازنمایی ذهنی آن شخص قابل مشاهده بیرونی است . علاقه روانکاوی به دنیای دورنی بازنمایی ذهنی معطوف است ، زیرا آنچه درمانگر را به فهم و انگیزه های سوژه می رساند ، نحوه بازنمایی و تعبیر سوژه از جهان و روابط اوست و درمانگر تنها زمانی می تواند در باب روابط موضوعی درونی یک فرد اطلاع کسب کند که آن فرد قادر باشد در خصوص احساسات و روابطش تامل کند و به گفت و گو بپردازد .

همانطور که اشاره شده است کودک موضوع را به دو بخش تقسیم می کند.موضوع “خوب یا ارضا کننده “. موضوع  “بد یا ناکام کننده”. ملانی کلاین و فربرن که ۲ نظریه پرداز Object Relations هستند درباره درونی کردن این ۲ بخش از موضوع نظر متفاوتی دارند.

ملانی کلاین معتقد است که کودک هر دو موضوع “خوب” و “بد” را درونی میکند.از نظر کلاین موضوع های درونی ترکیبی از ” خود” و موضوعات بیرونی اند . موضوعات بیرونی نه به خودی خود، بلکه از این حیث اهمیت دارند که چگونگی فرافکنی ها را تعدیل می کند . بر این اساس سایه ایگو یا “خود” بر موضوع می افتد و موضوع درونی کلاین نیز بیش از تاکید بر جهان بیرونی، بر صورت تعدیل شده آن با احساسات نوزاد ، تاکید دارد.

فربرن معتقد است که کودک تنها موضوعات “بد” را درونی می کند برای جبران موضوع های بد بیرونی زیرا به عقیده فربرن دلیلی وجود ندارد که کودک موضوعات خوب و قابل دسترس در واقعیت بیرونی را درونی سازد، از نظر فربرن موضوعات “ناکام کننده یا بد” این موضوعات با درونی شدن، در داخل شخصیت او شکل می گیرند که منجر به فروپاشی ایگو می شوند و هر موضوع با بخش های مختلفی از ایگو ارتباط برقرار می کند.

منبع: سنت کلر، مایکل . درآمدی بر روابط موضوعی و روانشناسی خود. (۱۳۸۶). طهماسب،علی آقایی. علیرضا،حامد. نشر نی