خنده عصبی چیست و چگونه درمان می شود؟ بعضی از افراد در شرایط استرس زا به صورت ناخودآگاه دچار حالت خندیدن بی قید و شرط می شوند. البته این کار نشان نمی دهد که این افراد حتما مشکلات روانی جدی دارند. اما به یک پدیده به نام خنده عصبی مبتلا هستند. علل مختلفی برای این پدیده وجود دارد از جمله برخی بیماری های همراه و یک نوع از مکانیسم های دفاعی روانی. اگر خنده عصبی در زمان و شرایط نامناسب شدید باشد ممکن است فرد را شرمسار کند.

ممکن است زندگی روزمره فرد را مختل کند و باعث شود که فرد در محافل اجتماعی نگران باشد. این پدیده با چند روش خود درمانی و در صورت لزوم با روش های روان درمانی قابل کنترل است. در این قسمت از مجله علمی برنا اندیشان تصمیم داریم تا مقاله ای کامل در خصوص درمان خنده عصبی را در اختیار شما افراد علاقه مند قرار دهیم.

راهنمای مطالعه مقاله نمایش

خنده عصبی عصبی چیست؟

خنده عصبی چه زمانی نشانه یک مشکل جدی است؟ گاهی اوقات افراد در شرایط پرتنش خنده های نامناسب و ناخودآگاه دارند که ممکن است نشان دهنده یک فشار عاطفی یا یک اختلال عصبی باشد. برای اینکه بتوانید درمان مناسب را انتخاب کنید، باید بفهمید که خنده عصبی شما به چه علت است. خنده عصبی وقتی رخ می دهد که فرد یک احساس را در زمان و موضوع نامناسب تجربه می کند.

به عبارت دیگر، فرد با چیزی مواجه می شود که با احساساتش سازگار نیست. خنده عصبی ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. برخلاف ظاهر، خنده عصبی یک راه برای کمک به بدن در مقابله با احساسات سخت است. بعضی از پژوهشگران فکر می کنند که خنده عصبی باعث می شود بدن هورمون های خوشحال کننده تولید کند و فشار خون را پایین بیاورد.

بعضی دیگر فکر می کنند که خنده عصبی یک راه برای پنهان کردن احساسات ضعف و آسیب پذیری است. هر طور که باشد، خوب نیست که خود را به خاطر خنده عصبی سرزنش کنید. اما اگر خنده عصبی شما غیرقابل کنترل باشد و باعث شود که در زندگی روزمره و اجتماعی شما مشکل پیدا کنید، ممکن است نشان دهنده یک بیماری همراه باشد.

واکنش خنده در انسان

خنده عصبی چگونه از مغز سرچشمه می گیرد؟ بعضی از افراد در شرایط سخت و دشوار خنده های ناخودآگاه دارند که ممکن است نشان دهنده یک فشار عاطفی یا یک اختلال عصبی باشد. محققان فهمیده اند که وقتی فرد با احساسات شدید روبرو می شود، بدنش حس می کند که در خطر است و سعی می کند با تولید واکنش های بد شکل خود را آرام کند. خنده عصبی یک نوع از این واکنش ها است.

به عبارت دیگر، خنده یک راه برای برقراری تعادل عاطفی است. البته خنده عصبی با خنده های دیگر تفاوت های ریز و ظریفی دارد که ممکن است نشان دهنده یک مسئله عمیق تر، مثل یک بیماری عصبی، باشد. پژوهشگران همچنان در حال بررسی خنده عصبی هستند.پیشنهاد می شود به پکیج جامع آموزش خنده درمانی مراجعه فرمایید.

خنده یک واکنش منحصر به فرد انسان است. بر خلاف گریه است که حالت روانی و فیزیولوژیکی متفاوت دارد. ساقه مغز، قسمت پایین تر مغز، سبب می شود که صورت فرد حالت خنده پیدا کند (مثلاً لب ها به سمت بالا بروند). شایان ذکر است که ساقه مغز تحت کنترل قسمت بالاتر مغز است.

خنده عصبی غیرقابل کنترل است و ممکن است نشان دهنده یک اختلال در قسمت های مختلف مغز یا ساقه مغز باشد. اما نباید فکر کنید که هر کسی که در زمان نامناسب می خندد، مشکل عصبی دارد. افراد گاهی اوقات در شرایط ناراحت کننده عصبانی و خجالت زده می شوند و به جای گرفتگی، به خودشان لطف می کنند و مجبور به خندیدن می شوند، به ویژه زمانی که آن شرایط باعث استرس و اضطراب زیاد شود.

چرا در هنگام عصبانیت می خندیم؟

خنده عصبی چگونه به عنوان یک مکانیسم دفاعی عمل می کند؟ بعضی از افراد در شرایط سخت و ترسناک خنده های ناخودآگاه دارند که ممکن است نشان دهنده یک فشار عاطفی یا یک اختلال عصبی باشد. یکی از مطالعات معروف و مورد انتقاد در این زمینه توسط روانشناس دانشگاه ییل، استنلی میلگرام، در دهه ۱۹۶۰ انجام شد. او نشان داد که مردم اغلب در موقعیت های خشونت آمیز، به شکلی عصبی می خندند.

او از شرکت کنندگان خود خواست تا به یک فرد ناآشنا شوک الکتریکی بزنند، که قدرت آن را به تدریج افزایش می داد (تا ۴۵۰ ولت). البته “فرد ناآشنا” در واقع یک همکار از محققان بود که همراه با مطالعه بود. او در حقیقت شوک نمی خورد. همچنین عصب شناس، راماچاندران، در کتاب خود “سیری مختصر از آگاهی انسانی”، توضیح داد که خنده چگونه به عنوان یک سیگنال برای نشان دادن عدم تهدید استفاده می شود.

او می نویسد که خنده برای نخستین بار در تاریخ بشر ظاهر شد تا فرد بتواند به دیگران بفهماند که هر چه باعث خنده شده است، خطر جدی نمی سازد یا نیازی به نگرانی نیست. پس افراد وقتی به یک وضعیت ناراحت کننده می خندند، در واقع به خودشان تأکید می کنند که آن وضعیت آسیب‌زا یا جدی نیست. این فرض چارچوب شخصی فروید را به ما یادآوری می کند.

فروید فکر می کرده که خنده یک مکانیسم دفاعی است که فرد از آن برای کاهش تنش‌های روانی استفاده می کند. خنده با ایجاد یک احساس مثبت، فرد را از درد و رنج دور می کند و به او کمک می کند تا با وضعیت سخت کنار بیاید. به همین دلیل است که خنده عصبی حتی در مراسم تدفین یا سایر رویدادهای غم انگیز و آسیب زا ممکن است رخ دهد.

تحقیق در مورد خنده عصبی

خنده عصبی چگونه با دیگر احساسات غیرمنتظره در ارتباط است؟ بعضی از افراد در شرایط سخت و ترسناک خنده های ناخودآگاه دارند که ممکن است نشان دهنده یک فشار عاطفی یا یک اختلال عصبی باشد. یک مطالعه از دانشگاه ییل در سال ۲۰۱۵ نشان داد که این خنده عصبی بخشی از یک الگوی عمومی است که مغز برای پاسخ دادن به محرک های عاطفی قوی استفاده می کند.

محققان متوجه شدند که افراد به محرک های عاطفی قوی با احساسات غیرمنتظره واکنش نشان می دهند. برای مثال، وقتی فرد یک نوزاد دوست داشتنی را می بیند، ممکن است تمایل داشته باشد که گونه‌ های نوزاد را نگاه کند و با صدای بچگانه با او حرف بزند.

یا وقتی فرد عصبانی یا نگران است، ممکن است با این کار به خودش کمک کند. پس خنده عصبی فقط یک نمونه از چگونگی پاسخ مغز به محرک های عاطفی قوی است، حتی اگر منطبق با شرایط نباشد. این الگو به مغز کمک می کند تا با تولید هورمون های خوشحال کننده و کاهش فشار خون، تعادل عاطفی را حفظ کند.

دلایل پزشکی خنده عصبی

بعضی اوقات خنده بدون دلیل یا در زمان نامناسب ممکن است نشانه یک اختلال عصبی باشد که عاطفه کاذب نام دارد. این اختلال به دلیل قطع شدن ارتباط بین مسیرهای مغزی که با سروتونین و گلوتامات سروکار دارند، رخ می دهد. این مسیرها در تنظیم خنده و گریه نقش دارند. برخی از بیماری های مغز و عصب ممکن است باعث شوند که این قسمت های مغز به درستی کار نکنند.

خنده غیرطبیعی گاهی به فلج کاذب مربوط است که در آن خنده بدون دلیل یا با چیزهای بسیار ساده رخ می دهد و با حالت روحی فرد همخوانی ندارد. گاهی هم با گریه همراه است. خنده بسیار زیاد و ناجوانمردانه ممکن است خنده عصبی نباشد، بلکه علامت یک بیماری زیرین باشد. برخی از اختلالات عصبی که معمولاً با خنده های نامناسب همراه هستند عبارتند از:

ALS که گاهی به عنوان بیماری لو گریگ شناخته می شود. بعضی از اختلالات خارج هرمی و مخچه گان، تشنج های ژلاستیک، مثل صرع اسکلروز چندگانه، آسیب تروماتیک مغز آلزایمر، سکته، تومور مغز.

تاثیر شبه بلبار

خنده نامناسب ممکن است نشانه یک اختلال عصبی باشد که عاطفه کاذب یا PBA نام دارد. این اختلال زمانی رخ می دهد که شما نمی توانید خنده یا گریه خود را کنترل کنید و به صورت ناگهانی و بدون هماهنگی با حالت روحی خود خنده یا گریه می کنید. این احساسات قوی ممکن است بدون هیچ دلیل خاصی شروع شوند یا با چیزهای کم اهمیت فعال شوند و بسیار طولانی تر و شدیدتر از حالت عادی ادامه پیدا کنند. برای مثال، شما ممکن است در جواب چیزی که زیاد خنده دار نبود، به صورت شدید و غیرقابل کنترل بخندید. این نوع خنده ممکن است همچنین با گریه همزمان باشد.

PBA به دلیل آسیب دیدگی مسیرهای عصبی در مغز است که در تعادل بین سروتونین و گلوتامات، دو ماده شیمیایی مغز، نقش دارند. این مسیرهای عصبی به قسمت های پایین صورت و ساقه مغز، که در تولید خنده و گریه نقش دارند، سیگنال های مناسب را ارسال نمی کنند. PBA معمولاً در افراد با برخی از بیماری های عصب و مغز رخ می دهد، مانند:

سکته
آسیب تروماتیک مغز
بیماری آلزایمر
بیمار لو گریگ (ALS)
اسکلروز چندگانه (MS)
بیماری پارکینسون
صرع

پی بی ای (PBA) را با سایر اختلالات روانشناسانه که با خلق و خو نامطبوع همراه هستند، نباید اشتباه گرفت. در PBA، حالت روحی شما بین حملات خنده یا گریه کاملاً طبیعی است. PBA را می توان با دارو‌هایی که سطح سروتونین و گلوتامات را تغییر می دهند، درمان کرد. همچنین درمان های رفتار درمانی و فعالیت درمانی می تواند به کاهش علایم PBA کمک کند. اگر فکر می کنید که PBA دارید، با پزشک خود مشورت کنید.

پرکاری تیروئید

پرکاری تیروئید یک اختلال است که در آن غده تیروئید شما بیش از حد هورمون های تیروئید تولید می کند. این هورمون ها، به نام های T4 و T3، سرعت متابولیسم و مصرف انرژی سلول های شما را کنترل می کنند. پرکاری تیروئید ممکن است باعث شود شما احساس گرما، لاغری، تپش قلب، عصبانیت، خستگی، خشکی پوست و خنده عصبی داشته باشید. خنده عصبی یعنی خنده گاه به گاه و نامطبوع که با حالت روحی شما سازگار نیست.

پرکاری تیروئید معمولاً به دلیل بروز اختلالات خود ایمنی در غده تیروئید است. این اختلالات باعث می شوند که سیستم ایمنی شما به اشتباه به غده تیروئید حمله کند و آن را تحریک کند تا بیش از حد هورمون تولید کند. برخی از این اختلالات عبارتند از:

بیماری گریوز: یک بیماری خود ایمنی که باعث می شود سیستم ایمنی شما آنتی بادی در برابر غده تیروئید تولید کند و آن را فعال کند.

التهاب تیروئید: یک حالت التهابی که باعث می شود هورمون های تیروئیدی به صورت ناگهانی وارد خون شوند.

برخی از عوامل دیگر که ممکن است منجر به پرکاری تیروئید شوند عبارتند از:

مصرف بالای ید: ید یک عامل مهم در ساخت هورمون های تیروئید است. مصرف زیاد ید مانند جلبک در غذا، داروهای حاوی ید و رنگ‌بر‌های حاوی ید ممکن است باعث پرکار شدن غده تیروئید شود.

داشتن گره های فعال در تیروئید: گره های فعال چینه های کوچک در غده تیروئید هستند که به صورت خودجوش هورمون تولید می کنند. این گره ها معمولاً خوش خیم هستند، اما ممکن است باعث پرکاری تیروئید شوند.

داشتن تومور در غده هیپوفیز: غده هیپوفیز یک غده کوچک در پایین مغز است که هورمون TSH را تولید می کند. این هورمون به غده تیروئید فرمان می دهد که چقدر هورمون تولید کند. اگر غده هیپوفیز تومور داشته باشد، ممکن است بیش از حد TSH تولید کند و باعث پرکار شدن غده تیروئید شود.

داشتن تومور در بیضه ها یا تخمدان ها: برخی از تومورهای بیضه ها یا تخمدان ها ممکن است هورمون های تیروئید را تولید کنند و باعث پرکار شدن غده تیروئید شوند.

مصرف بیش از حد مکمل های حاوی T4: برخی از مکمل های غذایی ممکن است T4 را به عنوان یک ماده فعال دارویی داشته باشند. اگر شما بیش از حد از این مکمل ها استفاده کنید، ممکن است سطح T4 در خون شما بالا رود و باعث پرکار شدن غده تیروئید شود.

پرکاری تیروئید را با دارو‌هایی که کار غده تیروئید را کاهش می دهند، درمان می کنند. این دارو‌ها، به نام دارو‌های ضد تیروئیدی، جلوی ساخت و رهاسازی هورمون‌های تیروئیدی را می گیرند. برخی از این دارو‌ها عبارتند از:

متی‌مازول (Tapazole)
پروپیل‌تیوراسیل (PTU)

پس از درمان پرکار شدن غده تیرؤید، شما ممکن است نسبت به قبل حساس‌تر به سرمای هوای خارج باشید. علاوه بر این، شما ممکن است دارو‌های تیروئیدی یا هورمون‌های جایگزین تیروئید بگیرید. این دارو‌ها به شما کمک می کنند تا سطح هورمون های تیروئید خود را در حد طبیعی نگه دارید.

پرکاری تیروئید یک اختلال قابل درمان است. اگر شما علائم پرکاری تیروئید را دارید، با پزشک خود صحبت کنید و درمان مناسب را شروع کنید. این کار می تواند به شما کمک کند تا سلامت و رفاه خود را بهبود بخشید.

بیماری گریوز

بیماری گریوز یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی شما به اشتباه غده تیروئید را حمله می کند و باعث می شود که آن بیش از حد فعال شود. غده تیروئید یک غده کوچک در گردن شما است که هورمون های تیروئید را تولید می کند. این هورمون ها، به نام های T4 و T3، نحوه استفاده بدن شما از انرژی را تعیین می کنند. وقتی غده تیروئید بیش از حد فعال باشد، مقدار زیادی از این هورمون ها در خون شما قرار می گیرد و باعث می شود که بسیاری از عملکردهای بدن شما سرعت بگیرند. این حالت را پرکاری تیروئید می گویند.

پرکاری تیروئید می تواند باعث شود شما علائم مختلفی داشته باشید، مانند:

لاغری بدون دلیل
تپش قلب سریع یا نامنظم
عصبانیت، اضطراب یا خستگی
لرزش دستان یا انگشتان
حساسیت به گرما یا عرق کردن زیاد
گواتر یا تورم غده تیروئید
تغییرات در قاعدگی، باروری یا کارکرد جنسی
خشکی پوست، کاهش مو یا ناخن ها
خنده عصبی یا خنده بدون مناسبت

خنده عصبی یک علامت است که نشان می دهد پرکاری تیروئیدی بر سیستم عصبی شما تاثیر گذاشته است. خنده عصبی به معنای خنده نامطبوع و نامتعادل است که با حالت روحی شما سازگار نبوده و در زمان های نامناسب رخ می دهد. به عنوان مثال، شما ممکن است در جواب چیزهای کاملاً جدی یا غیر خنده دار، به صورت شدید و کنترل نشده بخندید. خنده عصبی ممکن است با گریه همزمان باشد یا به گریه تغییر کند.

به دلیل نامعلوم، سیستم ایمنی شما در بیماری گریوز به جای حفاظت از بدن، به غده تیروئید حمله می کند و آنتی بادی هایی را تولید می کند که به سلول های تیروئید چسبیده و آن را تحریک می کنند. این تحریک باعث می شود که غده تیروئید بیش از حد هورمون تولید کند. بیماری گریوز شایع ترین علت پرکاری تیروئید است.

بیماری کورو

کورو یک بیماری عجیب و نادر است که به دسته ای از بیماری های مغزی به نام TSEs تعلق دارد. این بیماری ها با وجود پروتئین های غیرطبیعی به نام پریون ها در مغز شناخته می شوند. پریون ها ماده ای است که مغز را آلوده کرده و باعث اختلال در عملکرد آن می شود. کورو یک نوع خاص از TSEs است که بخش خاصی از مغز را تحت تأثیر قرار می دهد.

این بخش، مخچه نام دارد و در کنترل فرآیندهای شناختی و عاطفی نقش دارد. کورو باعث می شود که پاسخ های احساسی شما به هم بریزد و شما را به خنده وادار کند. خنده در این حالت، منطبق با حالت روحی شما نبوده و در زمان های نامناسب رخ می دهد. علاوه بر خنده عصبی، کورو ممکن است باعث شود شما علائم دیگری داشته باشید، مانند:

دشواری در حفظ تعادل یا هماهنگی حرکات
دشواری در بلعیدن، تیرگی یا خشم
رفتارهای عجیب یا غیرطبیعی
فراموشی یا کاهش قدرت فکری
لرزش یا اسپاسم در عضلات
دشواری در گرفتن یا نگه داشتن اجسام

روش هایی برای درمان خنده عصبی

خنده عصبی ممکن است نشانه یک بیماری باشد که نیاز به مراجعه به پزشک دارد. خندیدن در زمان های نامناسب ممکن است شما را در شرایط اجتماعی مورد تحقیر قرار دهد اما شما نمی توانید آن را کنترل کنید. سخت است که با خنده های نامناسب که به دلیل مشکلات مغزی یا عصبی اتفاق می افتند، در زندگی روزانه کنار بیایید، به خصوص وقتی با دیگران برخورد دارید.

این مسئله ممکن است باعث شود شما از برقراری ارتباط با دیگران دوری کنید و روحیه شما را تحت تاثیر قرار دهد. اما باید به خاطر داشت که خندیدن نامناسب همواره نشان دهنده یک بیماری عصبی جدی نیست. گاهی اوقات شما در پاسخ به چیزی که برایتان سخت و فشار آور است می خندید و این یک روش است که ذهن و بدن شما برای حفظ تعادل خود از آن استفاده می کنند.

تمرین تنفس عمیق

تمرینات زیر به شما کمک می کنند که اضطراب خود را کاهش دهید و در عین حال سیستم عصبی و مغز خود را از بیش فعال شدن جلوگیری کنید. این تمرینات عبارتند از:

مدیتیشن آرام: با استفاده از تکنیک های مدیتیشن، ذهن خود را از نگرانی ها و استرس های روزانه دور کنید و بر روی تنفس، صدا، تصویر یا هر چیز دیگری که به شما آرامش می دهد متمرکز شوید. مدیتیشن به شما کمک می کند که حس های خود را قبول کنید و با آنها مقابله کنید. یوگا نیز یک فعالیت بدنی است که باعث آرامش عضلات و افزایش خون رسانی به مغز می شود.

هنر و موسیقی درمانی: با خلق آثار هنری یا گوش دادن به موسیقی، مغز خود را به فعالیت های خلاقانه و لذت بخش تحریک کنید. این فعالیت ها باعث می شوند که سطح سروتونین (هورمون خوشحالی) در بدن شما افزایش یابد و همچنین به شما فرصت می دهد که احساسات خود را بروز دهید.

درمان شناختی رفتاری (CBT): این یک نوع درمان تخصصی است که با چالش برانگیر شدن با افکار و باورهای منفی، به شما آموزش می دهد که چگونه خودآگاهانه به خود و محیط پیرامون خود نگاه کنید. CBT به شما کمک می کند که الگوهای فکر و رفتار خود را تغییر داده و با استفاده از استراتژی های مناسب، خلق و خوی خود را بهبود بخشید.

درمان برای بیماری های زمینه ای

پرکاری تیروئید با دارو یا جراحی درمان می شود. بیماری گریوز هم شبیه آن است. کورو و بعضی بیماری های مغزی درمان دائم ندارند و فقط علائمشان کنترل می شوند.

نتیجه گیری

خنده ی عصبی ممکن است گاهی به شما کمک کند که با استرس ها و مشکلات زندگی مقابله کنید و احساسات منفی خود را تخلیه کنید. اما اگر خنده ی عصبی شما بیش از حد شود و در موقعیت های نامناسب رخ دهد، ممکن است برای شما مشکل ساز شود و باعث ناراحتی یا خجالت شما یا دیگران شود. در این صورت، به دنبال راه حل های درمانی باشید. چندین روش درمانی برای خنده ی عصبی وجود دارد که می توانید از آن ها استفاده کنید. برخی از آن ها عبارتند از:

مشاوره یا روان درمانی: با صحبت کردن با یک متخصص، می توانید علت خنده ی عصبی خود را پیدا کنید و راه های مقابله با آن را یاد بگیرید. مثلاً CBT یک نوع درمان شناختی رفتاری است که به شما آموزش می دهد که چگونه باورهای منفی خود را تغییر داده و پاسخ های مناسب تر به محیط پیرامون خود داشته باشید.

درمان داروئی: اگر خنده ی عصبی شما نشان دهنده یک بیماری پزشکی است، مثل پرکاری تیروئید یا بیماری گریوز، ممکن است نیاز به دریافت دارو داشته باشید. دارو های مختلف بسته به نوع بیماری و شدت علائم شما تجویز می شوند. بعضی از این دارو ها سطح هورمون های تیروئید را کنترل کرده و بعضی دیگر سلول های فعال تیروئید را کشته و یا جلوگیری از رشد آن ها می کنند. در بعضی موارد، جراحی تیروئید نیز لازم است.

درمان طب سنتی: بعضی از فعالیتهای طب سنتی نظیر یوگا، تأثیرات آرامبخش و تقویت کننده بر روح و روان شما دارد. یوگا به شما کمک می کند که تنفس، حالت بدن و ذهن خود را کنترل کرده و با استرس های زندگی بهتر سر و کار داشته باشید. همچنین، مدیتیشن، هنر درمانی و موسیقی درمانی نیز از روش های طب سنتی هستند که به شما در آرام کردن ذهن و تحریک خلاقیت و خوشحالی کمک می کنند.