کارگاه صوتی فلسفه بخشش و انتقام و اثرات روانی بخشش

در این بخش از فروشگاه برنا اندیشان قصد داریم تا یکی دیگر از کارگاه های فلسفی با عنوان دانلود کارگاه صوتی فلسفه بخشش و انتقام را جهت دانلود در اختیار شما کاربران وب سایت برنا اندیشان قرار دهیم.

مدرس در کارگاه صوتی فلسفه بخشش و انتقام به صورت کامل مبانی و مفاهیم فلسفی مربوط به بخشش و انتقام را مورد بررسی قرار می دهد  و این که کدام انتخاب می تواند به انسان بیشترین کمک را کند.

دانلود کارگاه صوتی فلسفه بخشش و انتقام

بخشش چیست ؟ بدون شک همه در زندگی خود با افرادی مواجه شده اند که آنها را مورد آزار و اذیت قرار داده اند و ممکن است آرامش شان را به خاطر اذیت این افراد از دست داده باشند. در برابر رفتار این قبیل افراد، فرد باید رفتاری انجام دهد که ذهن خود را آرام سازد نه اینکه به یکباره آرامش خود را از دست بدهد در این موارد بخشش می تواند مناسبترین گزینه باشد. شاید این کار سخت باشد اما برای آرامش ضروری است.

تعریف بخشش و روش های بخشیدن

بخشش عبارت است از رها کردن حس آزردگی و دشمنی از طرف مقابل یعنی فرد خطاکار است هنگامی میتوان گفت عفو و بخشش واقعی انجام گرفته که فرد متضرضر، رشته زندگی را دوباره به دست بگیرد و سالم و سازنده، حرکت رو به جلو را شروع کند.

بخشش، آمادگی برای آزادی از رنجهای گذشته و تصمیمی است برای به پایان رساندن مشکلاتی که از گذشته با خود همراه داریم. البته در قسمتی از وجود ما این باور وجود دارد که میتوانیم آرامش فکرمان را با تبعیت از نفرت، خشم و رنج به دست بیاوریم و همیشه حساب و کتاب های عادی داشته باشیم و گرفتار حالاتی مثل کینه، نفرت و خشم شویم. در نتیجه نمی توانیم به آرامش برسیم و آرامش داشته باشیم. بخشش میتواند ما را از زندانی که با ترس و غضب در ذهن خود ساخته و بر خودمان تحمیل کرده ایم آزاد کند.

بخشش و گذشت واقعی به راحتی انجام نمی گیرد، چون فرآیند بخشیدن معمولا بعد از فائق آمدن بر ضربه روحی وارده و فروکش کردن نسبی خشم و دلشکستگی اولیه آغاز میشود.

فلسفه بخشش و انتقام از دیرباز با بشر همراه بوده است و در بزنگاه هایی آدمی باید دست به انتخاب بزند. «نلسون ماندلا» رهبر فقید مبارزه با نژادپرستی در آفریقای جنوبی، سالهای جوانی عمرش را در زندان گذراند اما با وجود تحمل سختی ها و ظلم های بسیار گفت: «می بخشم ولی فراموش نمی کنم.» «ماهاتما گاندی» رهبر و مبارز نستوه هند با مبارزه ی منفی خود راهی جدید را نشان داد که می توان بدون انتقام هم زندگی کرد. حضرت علی بن ابی طالب(ع)، 14 سده ی پیش، از لذت «گذشت» و بخشش گفت و آن را بسیار لذت بخش تر از انتقام دانست.
شاید پرداختن به مذمت های انتقام و مزایای بخشش بتواند تلنگری باشد تا بار دیگر به مقام بخشش پی ببریم و بدانیم لذت بخشش بالاتر از انتقام است. با پا گذاشتن روی نفرت ها، کینه ها و تنفر توان آن را داریم زندگی عاری از خشونت بسازیم. می خواهیم جزو کدامیک باشیم؟ گذشتن و بخشیدن یا ماندن و انتقام گرفتن؟

شاکله ی فلسفه بخشش و انتقام

انتقام از ریشه ی «نقم» به معنای انکار یک چیز و عیب گیری از آن است.این انکار ممکن است به وسیله ی زبان یا عقوبت کردن باشد.انتقام مراتب مختلفی دارد؛ ممکن است به صورت سرزنش و نکوهش، توبیخ، تنبیه، یا مجازات کردن باشد. اما معنای اصلی نقم همان سرزنش همراه با تنفر است به هر نحوی که مناسب حال و مقام باشد.پس در معنای اصلی و ریشه یی این لفظ، هرگز معنی عقاب و کیفر نهفته نیست؛ بلکه انکار گاهی با زبان و گاهی با عمل که همان عقاب و کیفر باشد، انجام می گیرد و انکار عملی از لوازم معنی انتقام به شمار می رود.

بخشش یا به عبارتی عفو در اصل به معنای «صرف نظر کردن و رها کردن» است. حوزه ی مدارا و عفو بسیار گسترده است. در مسایل شخصی، به ‌ویژه در معاشرت و همزیستی اجتماعی که با حقوق دیگران در تقابل نیست، اصل بر تسامح، نرمش، مدارا و گذشت است؛ از این رو، توسل به خشونت و شدت، جز به هنگام ضرورت مجاز نیست.

وفاق یا تضاد؟

نگاه ها به انسان در دیدگاه اندیشمندان می تواند راهبر ما در بررسی این مقوله شود. در واقع نگاه به انسان به عنوان موجودی شرور یا پاک ریشه در اندیشه های فلسفی دارد. «هابز» معتقد است انسان در ذات شرور و انسان گرگ انسان است. «ماکیاولی» نیز نگاهی بدبینانه به انسان دارد. اما در اندیشه ی «جان لاک» و «ژان ژاک روسو» انسان پاک سرشت است و شرور نیست. در این دو نگرش فلسفی از انسان، آنجایی که بر شرارت انسان تاکید شده است، بیشتر رویکرد منطبق بر تضاد را در بر می گیرد. در جایی که بر پاک سرشتی آدمی تاکید دارد، رویکرد منطبق بر وفاق را مدنظر دارد.

در مباحث جامعه شناسی نیز دو رویکرد عمده قابل مشاهده است: وفاق و تضاد. بر مبنای رویکرد تضاد، جامعه متشکل از گروه های متخاصمی است که در حال نبرد با یکدیگرند. یکی از مهمترین نظریه‌ها در رویکرد تضاد، نظریه ی «مارکسیسم» است. در مقابل رویکرد رقیب-رویکرد وفاق-قرار دارد. نگاه همراه با رویکرد تضاد حاکی از نوعی نگاه «آنتاگونیستی» (ستیزه جو) است.

ستیزه جویی بیش از همه در بافت فلسفه ی اجتماعی و در ارتباط با تضاد، نزاع و آشتی ناپذیری به کار می‌رود. این اصطلاح را نخستین بار «کانت» برای نامیدن «معاشرت غیراجتماعی انسان‌ها» به کار برد. بر پایه ی نگره ی مارکسیستی جامعه، هر جامعه ی شکافته به طبقات، به طور الزامی آنتاگونیستی است؛ یعنی مشخصه ی آن تضاد منافع آشتی ناپذیر است که این تضادها در نگرش «کارل مارکس» تنها در یک جامعه ی بی طبقه (کمونیستی) از بین می‌روند.

امروزه گروه ها و جریاناتی همچون سلفی های تندرو، طالبان و جنبش های فاشیستی نگاهی تام گرا دارند به نوعی که با رویکردی تخاصمی و نزاع گونه با دنیای پیرامونشان برخورد می کنند.

نگاه انتقام جویانه خشونت را تولید می کند. «اسلاوی ژیژک» فیلسوف و منتقد معاصر، ستیز و خشونت را در سه شکل می بیند: خشونت کنشگرانه (جنایت)، خشونت کنش پذیرانه(نژاد پرستی)، خشونت سیستمی(تاثیرهای فاجعه بار نظام های اقتصادی و سیاسی).

منبع:ایرنا