کارگاه آموزش مصاحبه انگیزشی به همراه متدهای نوین

در این بخش از فروشگاه برنا اندیشان قصد داریم تا یکی دیگر از کارگاه های روانشناسی با عنوان کارگاه آموزش مصاحبه انگیزشی  را برای دانلود در اختیار شما روانشناسان و روان درمانگران محترم قرار دهیم.

کارگاه آموزش مصاحبه انگیزشی به همراه متدهای نوین

مدرس آموزشی در کارگاه آموزش مصاحبه انگیزشی به صورت کاملاً تخصصی تمامی مبانی و مفاهیم مربوط به مصاحبه انگیزشی را برای روانشناسان و روان درمانگران آموزش می دهد.

کارگاه آموزش مصاحبه انگیزشی

ویلیام میلر رویکرد مصاحبه انگیزشی خود را رویکرد درمان جو مدارکوتاه مدت و رهنمودی توصیف می کند که هدف آن برانگیختن تغییررفتار به وسیله کمک به درمانجویان برای کاویدن و حل کردن ناهمخوانی خودشان است. بدین ترتیب. این رویکرد، شیوه فرد مدار(مثل صمیمیت، همدلی) و فن آن(مثل سوال های کلیدی، گوش کردن انعکاسی) را با هم ترکیب می کند.

آموزش مصاحبه انگیزشی

مصاحبه انگیزشی از درمان های کوتاه مدت محسوب می شود که شامل شش عنصر است و به صورت سرواژه FRAMES خلاصه می شود. در مصاحبه انگیزشی، مشاور از مواجهه کلاسیک که طی آن درمانگر بر نیاز به تغییر تاکید می کند(تو باید مواد مصرف نکنی!) در حالی که درمانجو آن را قبول ندارد، جدا اجتناب می ورزد، مشاور به جای آن که درمانجو را مستقیماً متقاعد سازد، به طور منظم اطلاعاتی را از او بیرون می کشد و دلایل نگرانی وتغییر را تقویت می کند. مشاور جوی صمیمی و همدلانه ایجاد می کند که به بیماران امکان می دهد احساسات تردید آمیز در مورد تغییر را شناسایی کنند. مشاور به طور مستقیم با مقاومت بیمار برخورد نمی کند. بلکه مقاومت او را ماهرانه منحرف می کند. هدف این فرایند ایجاد تضاد انگیزشی بین رفتارهای موجود درمانجو(خود واقعی) و هدف های مطلوب (خودآرمانی) است.

براساس نظر میلر«انکار» بسیار بیش از آن که خصلت ذاتی معتاد باشد، می تواند از نحوه برخورد ما با این مراجع حاصل شده باشد. زمانی که مشاوران مراجعان را به شدت تحت فشار قرار دهند که بپذیرند همه مشکلات آن ها نشانه ی از مصرف مواد است آن ها هم مقاومت می کنند و هر چه این مقابله ادامه بیابد مقاومت سخت تر می شود. در مصاحبه انگیزشی تلاش می شود تا با پرهیز از برچسب زدن و پذیرفتن این ایده که اختیار تصمیم گیری در دست مراجعان است آن ها را به تغییر کردن ترغیب کنند.

F=feedback

M=menu

R=responsibility

E=emrathy

A=advice

S=self-efficacy

درمان اعتیاد بدون توجه به مساله انگیزش نمی تواند کامل باشد. پروچسکا و دی کلمنت (1992)الگوی جامعی را برای مفهوم پردازی انگیزش بیمار برای تغییر ارائه داده اند.آنان، الگویی پنج مرحله ای را برای تغییر پیشنهاد داده اند که عباتند از:

به نظر پروچسکا(2004)درمان رفتارهای اعتیادی، درصورتی که هم مراجع و هم درمانگر بر یک مرحله تغییر تمرکز کنند، می تواند به آرامی پیش رود. در این میان مصاحبه انگیزش شیوه ای است که می تواند بیشترین تاثیر را در ایجاد انگیزه برای درمان معتادان یا تغییر رفتار آنها داشته باشد. مصاحبه انگیزشی یک تکنیک درمانی است که برای درگیر ساختن درمانجویان دوسوگرا یا مقاوم در فرآیند درمانی طراحی شده است. روشی درمانجو محور برای بالا بردن انگیزه درونی برای تغییر از طریق کشف و حل دو سوگرایی است.

میلر و رالنیک (2002) آموزش مصاحبه انگیزشی را اینگونه تعریف کرده اند: عبارتست از یک روش مراجع محور و رهنمودی که طی یک فرآیند اکتشافی به قصد انگیزش بیمار به هدف تغییر رفتار و حل دودلی بیماران به کار می رود. ریشه این روش الهام گرفته از روش مراجع محوری کارل راجرز است مخصوصاً این که مهم ترین جزء درمان آن همدردی و همدلی با بیمار است. این نوع مصاحبه بر فنون مشاوره ای تکیه دارد و تلاش می شود تا نگرش بیمار بدون مواجهه، نسبت به منافع و زیان های ادامه مصرف تغییر یابد. این رویکرد به ویژه در کسانی که هنوز آماده تغییر نیستند و یا درباره این تغییر تردید دارند موثر است. در واقع هدف اصلی این رویکرد درمانی بر طرف کردن احساس دودلی مراجعان و تشویق آنها به بیان نگرانی ها و دلایل شخصی شان برای تغییر رفتار اعتیادی است. (پروچاسکا، 2004)

در مصاحبه انگیزشی از دو تکنیک بطور عمده استفاده می شود.

1. کاهش احساس خصومت و حالت دفاعی بیمار.

2. نشان دادن خطرات و شدت اثرات بیماری که بیمار به آن واقف نیست،

دادن بینش به دفاع های ناپخته بیمار، مقابله با مکانیزم های انکار در مرحله غفلت و ناآگاهی اولین خط درمان مصاحبه انگیزشی است. ممکن است در مرحله غفلت و ناآگاهی افراد حتی از آثار زیان بار مواد مخدر و الکل هیچ اطلاعی نداشته باشند. در این مرحله بهترین اقدام مشاور فعال ساختن بیماری برای درک خطرات مصرف است. در مرحله دوم یعنی مرحله تفکر و تامل درمانگر از طریق آموزش مصاحبه انگیزشی باید مزیت های درمان یا تغییر را گوشزد کند. در مرحله سوم که بیمار برای تغییر رفتار آمادگی دارد باید او را تشویق کند تا برنامه ای واقع بینانه برای ورود به مرحله عمل طرح کند. و در مرحله عمل که برنامه درمان اجرا می شود. درمانگر باید راه هایی را برای افزایش خودکار آمدی بیمار طراحی کند. در مرحله نگهداری نگرانی بیمار عود اعتیاد است، لذا درمانگر از طریق ارائه طرحی برای پیشگیری از عود بیمار را یاری می دهد. همچنین به او کمک می کند چگونه در صورت لغزش و نقض تعهد، به درمان پای بند باشد (کارول و چارلا 2000)

درمانگر مصاحبه انگیزشی چهار اصل را مورد توجه قرار می دهند:

1. اظهار همدلی

2. توسعه ناهمخوانی بین ضرر و زبان و مزایای مصرف و عدم مصرف

3. حرکت محور مقاومت و انکار

4. حمایت از خود کارآمدی بیمار

شواهد نشان می دهد که مقاومت بیمار به شکل مجادله، غم، مخالفت ورزی و کوچک سازی با نتایج نامطلوب درمان همراه است (بوت و جان، 1998). با توجه به این که کارآمدی فردی یکی از عنصرهای اساسی شروع و ادامه اعتیاد است، درمانگر بایستی در جهت تقویت آن کوشش کند. مطابق با اصل ناهمخوانی، درمانگر بایستی تفاوت بین ارزش های بیمار و رفتارهای خود تخریبی او را وضوح بخشد (واگنر و سانچز، به نقل از میلر و رالنیک، 2002)

مطالعات مختلف نشان می دهد که کاربرد مصاحبه انگیزشی در معتادان الکل هم در حفظ آنها در جریان درمان و هم در افزایش اثر بخشی درمان آنها مفید بوده است. براون و همکاران (1995) برای درمان افراد معتاد به مواد مخدر از این روش استفاده کرده اند. اولین مطالعه که از روش مصاحبه انگیزشی در خصوص بیماران وابسته به مواد مخدر انجام شده است تواسط وان بلیس و همکارانش در سال 1986 بوده است. آنها این روش را برای درمان بیمارانی که برای دریافت متادون مراجعه می کردند مورد استفاده قرار دادند. به بیماران اجازه داده شد که خود آنها اهداف درمان را تعیین کنند.

این مطالعه نشان داد که بیماران پس از مصاحبه انگیزشی به راحتی ورود برای تغییرات درمانی را می پذیرند. طی یک بررسی دیگر در خصوص بیماران داوطلب به درمان متادون نشان داده شد که آن دسته از بیماران که به طور تصادف در دو گروه آموزش اعتیاد و مصاحبه انگیزشی قرار گرفتند به میزان بیشتری در درمان مانده و نتایج بهتری پس از اتمام درمان از خود نشان دادند. پس از 6 ماه پیگیری گروه تحت مصاحبه انگیزشی نسبت به گروه آموزش کنترل اعتیاد ببیشتر پاکی خود را حفظ کرده بودند (بوت و جان، 1998). در یک مطالعه دیگر روش مصاحبه انگیزشی با رویکرد کاهش خطر مورد مقایسه قرار گرفت که تفاوتی بین دو گروه در نتایج درمانی مشاهده نشد (کهن، 1999، به نقل از میلر و رالنیک، 2002).

مارلات و گوردون (1985) روش مصاحبه انگیزشی را با روش بازخورد فردی و مدل پیشگیری از عود برای شرکت کنندگان در یک برنامه ترک اعتیاد برای بیماران وابسته به ماری جوانا مورد بررسی قرار دادند. نتایج به دست آمده نشان داد که هیچ گونه تفاوتی بین گروه که از طریق مصاحبه انگیزشی درمان شده بودند با گروهی که از طریق مدل پیشگیری از عود درمان شده بودند وجود نداشت.

زمینه های مصاحبه انگیزشی

1. مدل پزشکی یا بیماری نگر

2. مدل مراحل تحول فکری در باره تغییر:

1. مرحله غفلت و ناآگاهی

2. مرحله تفکر و تامل

3. مرحله تصمیم گیری برای تغییر

4. مرحله عمل یا اقدام

5. مرحله ماندن در ترک یا نگهداری

تلاش درمانگر برای متقاعد سازی= دفاعی شدن و افزایش مقاومت

اصول مصاحبه انگیزشی

1. ابزار همدلی

2. ایجاد تضاد

3. مدارا با مقاومت

4. حمایت از خود کارآمدی

آموزش مصاحبه انگیزشی مشخصاً یک برنامه معین نیست بلکه مجموعه ای از مداخلات خاص است که در یک سبک بالینی کلی به قصد تحلیلی و رفع دوسوگرایی درمانجو از آنها استفاده می شود.

ابزار همدلی

– مبتنی بر روش راجرز است

– آگاه کردن بیمار از تواناییهایش

– پذیرش، توجه مثبت، خلوص درونی

همدلی یعنی انعکاس درست آنچه که درمانجو اظهار می دارد.

ایجاد تضاد

– توسعه ناهمخوانی بین ضرر و زیان و مزایای مصرف و عدم مصرف

– نشان دادن خطرات و شدت اثرات بیماری که بیمار به آن واقف نیست، دادن بینش به دفاع های ناپخته بیمار، مقابله با مکانیزم انکار در مرحله غفلت و ناآگاهی اولین خط درمان مصاحبه انگیزشی است.

– سلامتی جسمی و روانی

– حفظ نظام خانواده

– حرمت اجتماعی

– غیرت و تعصب به ….

– زندگی سخت گذشته و زندگی شرافت مندانه

– تضاد بین هزینه های تصوری و واقعی همبسته با سوء مصرف مواد

هدف در این قسمت رساندن بیمار به درکی عمیق از اهداف آنی و بلند مدت زندگی درمانجو است و سپس روشن کردن تصمیم های او برای رسیدن به این اهداف.

مدارا با مقاومت

– استفاده از انعکاس

– اجتناب از مواجه سازی

– گوش دادن فعال به بیان ناکامی های بیمار

– استفاده از خنثی بودن

حمایت از خود کارآمدی

– بررسی موفقیت های گذشته بیمار

– اشاره به توانمندیها و دست مایع های بیمار

مهارت عمومی درمانگر

1. استفاده از پرسشهای باز

2. گوش دادن انعکاسی (احساس نهایی و قصد نهایی مبهم را کلامی و روش کنید)، یعنی فرآیند کاوش درونی تجارب خویش

3. تایید کردن: تایید تواناییهای بیمار محور درمان است

4. خلاصه سازی: به منظور یکپارچه سازی اطلاعات از طریق، گرد آوری اطلاعات، مرتبط ساختن اطلاعات، گذار از موضوعی به موضوع دیگر… و تصحیح اطلاعات غلط بیمار.

مثال:

چیزی که من از گوش دادن صحبت های شما متوجه شده این است …………..

خلاصه سازی به انعکاس و پرسشهای باز ختم می شود.

5. اظهارات خود انگیزشی: حرکت از طرفداری مصرف به استدلال علیه مصرف ……………… .