برنا اندیشان | مرجع تخصصی بهترین پکیج های آموزشی
برخی افراد به شدت به وسایلی که دارند وابسته هستند و نمی توانند از آنها جدا شوند. حتی اگر وسایل کم ارزش، کهنه یا بی استفاده باشند، همچنان برایشان ارزش خاصی دارند. این وابستگی می تواند باعث شود که احساس ترس، اضطراب یا گناه کنند هرگاه بخواهند چیزی را دور بیندازند یا به دیگران بدهند.
این مشکل ممکن است نشانه یک اختلال روانی به نام اختلال احتکار باشد که در آن فرد نمی تواند هیچ وسیله ای را دور بیندازد. وسایل اضافی ممکن است گاه و بیگاه کاربرد داشته باشند، اما زمانی که فرد به صورت مفرط و طولانی مدت آنها را جمع آوری کند، ممکن است باعث شود که فضای خانه شلوغ و نامرتب شود، بهداشت را تهدید کند، روابط خانوادگی را تحت فشار قرار دهد و حتی خطر آتش سوزی را افزایش دهد.
در این قسمت از مجله علمی برنا اندیشان تصمیم داریم تا مقاله ای کامل در خصوص دل کندن از وسایل اضافی را در اختیار شما افراد علاقه مند به مجموعه مقالات روانشناسی قرار دهیم. البته ما در مقاله درمان اختلال وسواس احتکار به صورت کامل این موضوع را از دید علم روانشناسی مورد بررسی قرار داده ایم و در این مطلب صرفا تصمیم داریم تا شما را با مشکل دل کندن از اشیای اضافی آشنا کنیم و راه حل هایی را به شما معرفی کنیم که به کمک آن ها بتوانیم این مشکل را درمان کنیم.
عدم توانایی در کنار گذاشتن وسایل اضافی
برخی افراد دچار یک مشکل روانی به نام اختلال احتکار هستند که در آن نمی توانند با هیچ وسیله ای خداحافظی کنند. حتی اگر وسایل بدون استفاده یا خراب باشند، همچنان برایشان احساس نیاز می کنند و فکر می کنند که شاید روزی به آنها نیاز پیدا کنند.
این افراد وقتی که مجبور به دور انداختن یا تقسیم کردن وسایل خود هستند، احساس استرس، ناراحتی یا عذاب وجدان می کنند. این باعث می شود که آنها به صورت بی رویه و بدون توجه به ارزش واقعی وسایل، همه چیز را نگه دارند. این اختلال ممکن است گوشه ای از رفتار فرد را تحت تاثیر قرار دهد یا ممکن است زندگی فرد را به طور کامل درگیر کند.
در شرایط شدید، احتکار ممکن است منجر به تشکیل توده های بزرگ و نامرتب از وسایل در خانه شود که فضای زندگی را محدود کرده و حتی ممکن است خطرات جانی را با خود به دنبال داشته باشد. بعضی اوقات، خانه های فرد مبتلا به اختلال احتکار پر از وسایل شده و فقط مسیرهای باریک بین آشغال ها باقی مانده است.
سطوح مختلف خانه، از جمله کابینت ها، سینک ها، مبل ها، پله ها و حتی تخت خواب، با وسایل پوشیده شده است. گاهی اوقات، فضای خانه تمام شده و فرد شروع به جمع آوری وسایل در گاراژ، ماشین، حوضچه یا سایر نقاط خارج از خانه می کند.
بستگی به شدت اختلال دارد که چقدر زندگی فرد تحت تاثیر قرار گیرد. در بعضی موارد، فرد ممکن است بتواند عملکردهای روزانه خود را حفظ کند، در حالی که در بعضی موارد دیگر، فرد ممکن است با مشکلات جسمانی، روانپزشکی، خانوادگی یا قانونی روبرو شود.
بسیاری از افراد مبتلا به اختلال احتکار قبول نمی کنند که چالش جدی دارند و در نتیجه درخواست کمک نمی کنند. اما با روش های درمانی موثر، می توان به این افراد کمک کرد تا باورها و رفتارهای ناسالم خود را شناسایی و تغییر دهند و زندگی بهتری را تجربه کنند.
وسایلی که فرد آنها را جمع می کند
اختلال احتکار یک مشکل روانی است که در آن فرد نمی تواند به هیچ وسیله ای نه بگوید و همه چیز را نگه می دارد. این افراد ممکن است به وسایل خود علاقه مند شوند، احساس نیاز به آنها کنند، یا فکر کنند که شاید در آینده به آنها نیاز پیدا کنند. این افراد ممکن است اقلام مختلف و گوناگون را جمع آوری کنند، یا ممکن است تمایل خاصی به احتکار اقلام خاص داشته باشند.
برخی از وسایل رایج که توسط افراد مبتلا به اختلال احتکار نگه داشته می شوند عبارتند از: روزنامه ها و مجلات، که ممکن است فرد بخواهد بعداً بخواند یا به عنوان منبع استفاده کند. کتاب ها، که ممکن است فرد بخواهد آن ها را به علاقه مندان به خواندن بدهد یا به عنوان جایگزین پول استفاده کند. لباس ها، که ممکن است فرد بخواهد در صورت لاغر یا چاق شدن بپوشد یا به عنوان هدیه داده شود.
اعلامیه ها و نامه ها، که ممکن است فرد بخواهد به عنوان خاطرات آنها را نگه دارد یا به عنوان شواهد قانونی استفاده کند. صورت حساب ها و رسیدها، که ممکن است فرد بخواهد به عنوان سابقه مالی نگه دارد یا به عنوان شواهد قانونی از آنها استفاده کند. ظروف، از جمله کیسه های پلاستیکی و جعبه های مقوایی، که ممکن است فرد بخواهد در آینده برای حمل و نقل یا نگهداری وسایل دیگر استفاده کند.
لوازم خانگی، که ممکن است فرد بخواهد در صورت خراب شدن وسایل دیگر تعمیر یا جایگزین کند. برخی افراد نیز حیوانات را جمع آوری می کنند، اما نمی توانند به درستی از سلامت، تغذیه، تمیز نگه داری و رفتار آن ها مراقبت کنند.این رفتار ممکن است باعث شود که حالات حاد ایجاد شود و حتى منجر به کشتار حیوانات شود. در سال های اخیر، احتکار داده های الکترونیکی نیز رایج تر شده است.
این افراد ممکن است حجم زیادی از داده ها، از جمله عکس ها، فیلم ها، موسیقی، اسناد و ایمیل ها را در کامپیوتر، گوشی هوشمند، فلش مموری یا سایر دستگاه های الکترونیکی ذخیره کنند. این افراد ممکن است به شدت ترس داشته باشند که اگر داده های خود را حذف کنند، اطلاعات مهم یا خاطرات را از دست بدهند.
بعضی از افراد مبتلا به اختلال احتکار تمام وسایل خود را در خانه نگه می دارند و به آن سندروم دیوژن می گویند. این نام برگرفته از نام یک برادر و خواهر است که در سال ۱۹۴۷ در خانه پر از آشغال خود در نیویورک مردند.
عدم دل کندن از اشیای اضافی چه نشانه هایی دارد؟
اختلال احتکار یک مشکل روانی است که در آن فرد نمی تواند به هیچ وسیله ای پاسخ منفی دهد و همه چیز را نگه می دارد. این افراد ممکن است به وسایل خود علاقه مند شوند، احساس نیاز به آنها کنند، یا فکر کنند که شاید در آینده به آنها نیاز پیدا کنند. این افراد معمولاً در دوران جوانی یا اوایل سن بزرگسالی شروع به نشان دادن علائم احتکار می کنند.
با گذشت زمان، علائم بدتر می شوند و ممکن است در سال های بعدی زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهند. علائم احتکار ممکن است در ابتدا خصوصی باشند، اما به مرور زمان، به هم ریختگی و نظم و ترتیب را در فضای زندگی فرد به هم می زنند و ممکن است باعث شود که دیگران از وضعیت فرد آگاه شوند.
برخی از علائم و نشانه های رایج احتکار عبارتند از: جمع آوری بیش از حد وسایل که فرد نمی تواند یا نمی خواهد از آنها استفاده کند، سخت گیر بودن در دور انداختن یا تقسیم کردن وسایل، حتی اگر بلااستفاده، خراب یا بدون ارزش باشند، حساس بودن به دست زدن دیگران به وسایل خود و ناراحت شدن از فکر دور انداختن آنها، ایجاد به هم ریختگی در خانه تا حدی که فضای کافی برای رفت و آمد، پخت و پز، خوابیدن، حمام کردن یا میهمان پذیری نباشد. عادات منفی مانند تصمیم گیری سخت، کمال طلبی، سستی و کار نکردن و عدم توانایی در برنامه ریزی و سازماندهی نیز می تواند این شرایط را تشدید کند.
تفاوت احتکار و جمع کردن وسایل
جمع آوری اقلام خاص یک فعالیت عادی و سالم است که بسیاری از افراد انجام می دهند. این افراد ممکن است به وسایل خود علاقه مند شوند، احساس خوشحالی یا افتخار به داشتن آنها کنند، یا فکر کنند که آنها را برای یک هدف خاص نگه دارند.
این افراد معمولاً وسایل خود را به صورت منظم و مرتب نگه می دارند و می توانند به راحتی به آنها دسترسی پیدا کنند. یک مجموعه ممکن است فضای کمی را در خانه اشغال کند و مزاحم زندگی روزانه فرد نشود. به عنوان مثال، شخصی که علاقه مند به کتاب ها یا تمبر ها است، ممکن است آنها را در قفسه ها، جعبه ها یا آلبوم های مناسب قرار دهد و آنها را براساس نوع، تاریخ، رنگ یا سایر ویژگی ها مرتب کند.
کسی که احتکار می‌کند نمی تواند به هیچ وسیله ای نه بگوید و همه چیز را نگه می دارد. این افراد ممکن است به وسایل خود وابسته شوند، احساس نیاز به آنها کنند، یا فکر کنند که شاید در آینده به آنها نیاز پیدا کنند. این افراد معمولاً وسایل خود را به صورت بی نظم و بدون ساماندهی نگه می دارند و دسترسی به آن ها سخت یا غیر ممکن است.
فرد که احتکار می کند ممکن است فضای زیادی را در خانه پر کرده و باعث شود که فضای زندگی آنها تحت تاثیر قرار گیرد. به عنوان مثال، شخصی که علاقمندی به نقدهای روزانه دارد، ممکن است تمام روزنامه هایی که حاوی نقد هایی هست که دوست دارد را نگه دارد و آن ها را در پشته های بزرگ در سراسر خانه پخش کند. این باعث میشود که خانه شلوغ و نامرتب شود و خواندن نقدهایی که فرد قصد حفظ کردن آن ها را دارد عملاً غیر قابل اجراء باشد.
عدم دل کندن از اشیای اضافی چه پیامدهایی دارد؟
اختلال احتکار یک مشکل روانی است که در آن فرد نمی تواند به هیچ وسیله ای پاسخ منفی دهد و همه چیز را نگه می دارد. این مشکل ممکن است باعث شود که زندگی فرد به شدت تحت تاثیر قرار گیرد و مشکلات مختلفی را برای او به وجود آورد.
این مشکلات ممکن است شامل موارد زیر باشند: محدود کردن فضای زندگی و حرکت در خانه، که ممکن است باعث شود که فرد نتواند به راحتی خانه خود را تمیز کند، پخت و پز کند، استراحت کند یا مهمان داشته باشد افزایش خطرات جانی، که ممکن است شامل خطر آتش سوزی، سقوط، آسیب دیدگی، عفونت، حمله حشرات یا جوندگان باشد کاهش عملکرد در کار، بهداشت شخصی و روابط اجتماعی، که ممکن است باعث شود که فرد نتواند وظایف خود را به درستی انجام دهد، از خود مراقبت کند یا با دیگران ارتباط برقرار کند ایجاد احساس تنهایی، گوشه گیری و انزواطلبی، که ممکن است باعث شود که فرد خجالت بکشد یا ترس داشته باشد از دیدن دیگران یا اجازه دادن به دیگران برای وارد شدن به خانه یا محل کار خود بودن نشانه ای یک بیماری پیش زمینه ی روانی، که ممکن است شامل OCD (افسار گسیختگی وسواسی)، اضطراب های دیگر، افسردگی و کاهش توان عقلی باشد.
سایر نشانه های عدم توانایی در دل کندن از وسایل اضافی
وقتی فرد بیش از حد وسایل خریداری کند و نتواند چیزی را دور بیندازد یا به دیگران بدهد، ممکن است باعث شود که خانه او پر از آشغال و به هم ریختگی شود. این ممکن است شامل موارد زیر باشد: پشته های بزرگ و نامرتب از وسایل مختلف، مانند روزنامه ها، لباس ها، اوراق اداری، کتاب ها که ممکن است فرد بخواهد بعداً بخواند، استفاده کند یا به عنوان منبع نگه دارد وسایلی که فضای زندگی و حرکت در خانه را محدود می کنند و باعث می شوند که فرد نتواند از قسمت های مختلف خانه خود به درستی استفاده کند، مثلا نمی تواند در آشپزخانه آشپزی کند چون سینک، اجاق گاز یا میز غذاخوری با وسایل پر شده است یا نمی تواند در حمام، حمام کند چون وان، سینک یا توالت با وسایل پر شده است.
جمع آوری مواد غذایی یا زباله تا حدودی که به سلامت فرد و خانواده اش آسیب برساند و ممکن است باعث شود که حشرات یا جوندگان به خانه حمله کنند. شایان ذکر است که برخی از دوستان و آشنایان به فرد پیشنهاد می دهند که به او کمک کنند تا خانه اش را تمیز کند اما او با این کار به شدت مخالف است و همین موضوع باعث می شود تا با آن ها درگیر شود.
عدم دل کندن از اشیای اضافی چه دلایلی دارد؟
این افراد ممکن است دلایل مختلفی برای نگه داشتن وسایل خود داشته باشند. ممکن است فکر کنند که وسایل دارای ارزش ویژه ای هستند یا ممکن است در آینده از آنها استفاده کنند. ممکن است به وسایل خود علاقه مند شوند، چون آن وسایل باعث می شود تا خاطرات گذشته برای آنها یادآوری شود. ممکن است با دیدن وسایل خود احساس آرامش یا امنیت بیشتری کنند.
ممکن است نخواهند که چیزی را تلف کنند یا به دیگران بدهند. اختلال احتکار با جمع آوری متفاوت است. جمع آوران معمولاً به دنبال وسایل خاص هستند که به علاقه یا سرگرمی خود مربوط هستند. آنها وسایل خود را به صورت منظم و ساماندهی شده نگه می دارند و می توانند به راحتی به آن ها دسترسی پیدا کنند. آنها وسایل خود را به صورت زیبا و منظم نشان می دهند.
حتی اگر جمع آوران تعداد زیادی وسایل داشته باشند، اما معمولاً باعث شلوغ شدن یا آسیب رسیدن به خود یا دیگران نمی شوند که این چالش های اصلی در اختلال احتکار هستند. بعضی از افراد مبتلا به اختلال احتکار همچنین سایر مشکلات روانپزشکی را نیز تجربه می کنند، مثل افسردگی، اضطراب، ADHD (کمبود توجه و بیش فعالی) یا سوء استفاده از الکل.
شناخت علامت های هشدار دهنده اختلال احتکار
دلیل اصلی این مشکل هنوز شناخته نشده است. این مشکل به تازگی به عنوان یک اختلال جداگانه شناسایی شده است و پژوهش های علمی در مورد آن هنوز در حال انجام است. نمی توان با قطعیت گفت که چه چیزی باعث احتکار می شود. اما برخی از عوامل ممکن است درگیر باشند.
برخی از افراد ممکن است ژنتیک خاص یا ساختار مغز خاص داشته باشند که باعث شود که بیشتر به احتکار گرایش داشته باشند. برخی از افراد ممکن است تجربه های زندگی سخت یا تلخ داشته باشند که باعث شود که بیشتر به وسایل خود وابسته شوند یا ناراحت شوند از دور انداختن آنها. برخی از افراد ممکن است سایر مشکلات روانپزشکی را نیز داشته باشند، مانند OCD (افسار گسیختگی وسواس عملی)، اضطراب، افسردگی یا سوء استفاده از الکل که ممکن است باعث شود که بیشتر به احتکار پرداخته یا در درمان آن مقاومت کنند.
بعضی از افراد ممکن است دچار نقص های پردازش اطلاعات باشند که باعث شود نتوانند که تصمیمات، حل مسائل، یادگیری، توجه، حافظه و سامانده را به خوبی اجرا کنند. رفتارهای احتکار معمولاً در دوران جوانی شروع شده و در طول زمان بدتر می شود. بسیاری از پژوهش ها نشان داده‌اند که سال‌های 15 تا 19 سالگی زمان رایج شروع علائم است. به همین دلیل، تشخیص و درمان سریع و مناسب بسیار حائز اهمیت است.
پیشنهاداتی برای دل کندن از اشیای اضافی
یکی از عواملی که باعث این مشکل میشود، عدم تمایل به تغییر است. وقتی فرد چیزی را خریداری می کند یا در خانه پیدا می کند، فکر کند که شاید در آینده به آن نیاز داشته باشد، یا برای بعداً تصمیم گیری درباره آن را به تعویق بیاندازد. اما به مرور زمان، خانه فرد پر از وسایل بلا استفاده و به هم ریخته می شود که باعث می شود که پاک کردن آن بسیار سخت و خسته کننده باشد.
فرد ممکن است احساس خستگی، سنگینی و ناامیدی بکند. و ممکن است به دنبال یک راه حل ساده و کارآمد برای شروع کار و خلاص شدن از شلوغی باشد. در اینجا چند نکته ساده در مورد اینکه چگونه کار درمان را شروع کنید و چه چیزهایی را می توانید همین الان دور بیندازید آورده شده است.
تبدیل شدن به یک فردی پاکیزه قابلیت ذاتی نیست، اما می توانید آن را به یک عادت تبدیل کنید. برای این کار، باید نگرش خود را تغییر دهید و کارهای خود را مشخص کنید. دور انداختن زباله ها نباید چالش ذهنی بزرگی باشد. برای شروع، یکی از این روش های ساده را پیش بگیرید.
اولویت بندی در کارها
یکی از راه هایی که می توانید برای دور انداختن وسایل بلا استفاده خود اقدام کنید، این است که یک فهرست از آنچه که می خواهید نگه دارید بنویسید و دلیل خود را برای آن بیان کنید. سپس، به وسایل خود نگاه کنید و تشخیص دهید که کدام یک از آنها واقعاً مورد نیاز شما هستند یا باعث خوشحالی شما می شوند. اگر چیزی در فهرست شما نبود یا دلیل قانع کننده ای برای نگه داشتن آن نداشتید، بهتر است آن را دور بیندازید یا آن را به دیگران ببخشید.
با داشتن یک فهرست کتبی، می توانید به خود یادآور شوید که چه چیزهایی برای شما مهم هستند و چه چیزهایی نه. این فهرست ممکن است به شما کمک کند تا در موقع تصمیم گیری قوی تر عمل کنید و اجازه ندهید که احساسات یا تردیدهای موجود شما را منصرف کنند.
شروع به دل کندن از وسایل اضافی
یکی از راه هایی که می توانید برای پاک کردن خانه خود اقدام کنید، این است که یک فضا را در یک زمان انتخاب کنید و به تدریج آن را تمیز کنید. به جای اینکه سعی کنید همه چیز را با هم انجام دهید، با یک قسمت کوچک و ساده شروع کنید. برای مثال، اگر می خواهید اتاق خواب خود را مرتب کنید، نباید فوراً به کمد خود بروید و لباس های خود را دسته بندی کنید.
شاید با چیدن تخت خود و جمع آوری وسایل روی یک میز کار را شروع کنید. سپس، به یک ناحیه کوچک از اتاق توجه کنید و آن را تمیز کنید. به این ترتیب، می توانید پیشرفت خود را ببینید و احساس سردرگمی یا سرخوردگی نکنید.
فشردن دکمه شروع مجدد
یکی از راه هایی که می توانید برای خلاص شدن از شلوغی خانه خود اقدام کنید، این است که یک فضا را کاملاً خالی کنید. به جای اینکه سعی کنید چیزهایی را که می خواهید نگه دارید یا دور بیندازید انتخاب کنید، همه چیز را از آن فضا بردارید و در جای دیگر قرار دهید.
پس از این کار، می توانید به فضای خالی و تمیز خود نگاه کنید و تصمیم بگیرید که چه چیزهایی را می خواهید به آن بازگردانید. دیدن یک فضا که دیگر شلوغ نیست، ممکن است به شما احساس خوشحالی و اعتماد به نفس بدهد و شما را تشویق کند تا با وسایل بلا استفاده خود روبرو شوید و آنها را دور بیندازید یا به دیگران ببخشید.
خلاص شدن از وسایل اضافی آشپزخانه
بعضی از وسایلی که ممکن است در خانه شما جا گرفته باشند، بسته های چاشنی، ظروف نگهداری مواد غذایی، اقلام تاریخ مصرف گذشته و وسایلی که هرگز استفاده نمی کنید. این وسایل فقط فضای شما را اشغال می کنند و به شما هیچ فایده ای نمی رسانند. برای خلاص شدن از آنها، می توانید این کارها را انجام دهید: بسته های چاشنی: این بسته های کوچک از سس کچاپ، خردل، مایونز و غیره را نگه ندارید. این بسته ها ممکن است منقضی شده یا آلوده شده باشند. به علاوه، شما می توانید بطری های بزرگتر و بهتر از این سس ها را خریداری کنید و در یخچال خود نگه دارید. پس از استفاده از بسته های چاشنی، آنها را دور بیندازید یا بازیافت کنید.
ظروف نگهداری مواد غذایی: این ظروف پلاستیک یا شیشه ای را بررسی کنید و ببینید که آیا درب مناسب دارند یا خیر. همچنین، ببینید که آیا آنها تاب خورده، ترک خورده، لک دار یا بو می دهند یا خیر. اگر چنین است، بهتر است آنها را دور بیندازید یا بازیافت کنید. فقط ظروف سالم و تمیز را نگه دارید که می توانید در آشپزخانه خود استفاده کنید. اقلام تاریخ مصرف گذشته: به قفسه های آشپزخانه خود نگاه کنید و ببینید که آیا مواد غذایی منقضی شده یا فاسد شده ای دارید یا خیر. این مواد ممکن است شامل ادویه ها، آرد، شکر، روغن، کنسرو و غیره باشد.
اگر تاریخ مصرف یک ماده غذایی گذشته است یا شکل یا بوی عجیبی پیدا کرده است، بهتر است آن را دور بیاندازید. وسایلی که هرگز استفاده نمی کنید: به وسایل خود نگاه کنید و ببینید که آیا چیزی دارید که به مدت طولانی استفاده نکرده اید یا خراب شده است. ممکن است شامل دستگاه های برقی، ابزار، لوازم التحریر، لوازم آرایشی و غیره باشد. اگر چیزی را بیش از یک سال استفاده نکرده اید، احتمالاً به آن نیاز ندارید.
اگر چیزی خراب است، شما بدون آن زندگی کرده اید، پس چرا آن را نگه دارید؟ می توانید این وسایل را دور بیندازید، بازیافت کنید یا به کسانی که به آنها نیاز دارند ببخشید. همچنین، وسایل خود را مقایسه کنید و ببینید که آیا چیزهای تکراری دارید یا خیر. اگر چندین نسخه از یک چیز دارید، فقط یک یا دو تا را نگه دارید و بقیه را دور بیندازید یا به دیگران ببخشید.
دل کندن از وسایل اضافی در محل کار
بعضی از وسایلی که ممکن است در خانه شما جا گرفته باشند، روزنامه ها، خودکارها، سیم های برقی، مجلات و کوپن ها هستند. این وسایل فقط فضای شما را اشغال می کنند و به شما هیچ فایده ای نمی رسانند. برای خلاص شدن از آنها، می توانید این کارها را انجام دهید: روزنامه ها: اگر روزنامه های قدیمی را نگه دارید، ممکن است خانه شما پر از کاغذ شود.
اگر روزنامه ای بیش از دو روز قدمت دارد، بهتر است آن را دور بیندازید یا بازیافت کنید. مگر اینکه چیز خاص یا مهمی در آن باشد، مثل نام فرزندتان یا مقاله ای که برای کار یا تحقیق نیاز دارید. در این صورت، می توانید آن قسمت را برش بزنید و در جای مناسب قرار دهید. خودکارها: خودکارهای بدون جوهر چیز بلا استفاده ای هستند که فقط جای می گیرند. اگر خودکاری کار نمی کند، نباید آن را نگه دارید. می توانید آن را دور بیندازید یا بازیافت کنید.
فقط خودکارهای سالم و تمیز را نگه دارید که می توانید برای نوشتن استفاده کنید. سیم های برقی: سیم های برقی قدیمی یا نامعلوم ممکن است در خانه شما جمع شده باشند. اگر نمی دانید که سیم های برقی به چه چیزی وصل هستند یا کجا استفاده می شوند، بهتر است آن ها را نگه ندارید. معمولاً شما نمی توانید از سیم های قدیمی برای دستگاه های جدیدتر استفاده کنید.
پس از استفاده از سیم های برقی، آن ها را جمع و جور کرده و در یک جعبه یا سطل قرار دهید و روی آن «سیم» بنویسید. سپس، می توانید آن ها را دور بیاندازید، بازیافت کنید یا به کسانی که به آنها نیاز دارند ببخشید. مجلات: مجلات معمولاً حاوی اطلاعات یا عکس های جالب یا سرگرم کننده هستند. اما اگر تعداد آنها زیاد شود، ممکن است خانه شما را شلوغ کنند. اگر مجله ای بیش از دو ماه قدمت دارد، بهتر است آن را دور بیندازید یا بازیافت کنید.
مگر اینکه چیز خاص یا مهمی در آن باشد، مثل یک دستور غذایی یا یک مقاله جذاب. در این صورت، می توانید آن قسمت را برش بزنید و در جای مناسب قرار دهید. کوپن ها: کوپن ها ممکن است به شما کمک کنند تا پول صرفه جویی کنید. اما اگر منقضی شده باشند، دیگر به درد شما نمیخورد. اگر کوپن های منقضی شده ای دارید، بهتر است آنها را دور بیندازید یا بازیافت کنید. فقط کوپن های معتبر و قابل استفاده را نگه دارید و در جای منظم و قابل دسترس قرار دهید.
سایر وسایلی که باید از آنها خلاص شویم
بعضی از وسایلی که ممکن است در خانه شما جا گرفته باشند، تلفن های همراه قدیمی، تقویم سال گذشته، کارت های تبریک، رسیدها هستند. این وسایل فقط فضای شما را اشغال می کنند و به شما هیچ فایده ای نمی رسانند.
برای خلاص شدن از آنها، می توانید این کارها را انجام دهید: تلفن های همراه قدیمی: اگر تلفن های همراه قدیمی را نگه دارید، ممکن است خانه شما پر از وسایل الکترونیک شود. اگر تلفن های همراه قدیمی را دیگر استفاده نمی کنید، بهتر است آنها را دور بیندازید یا به دیگران ببخشید. می توانید تلفن های همراه قدیمی را به سازمان های خیریه اهدا کنید که از آنها برای حمایت از سربازان یا دیگران استفاده می کنند.
برای مثال، می توانید تلفن های همراه خود را به سازمان تلفن های همراه برای سربازان بفرستید، که با فروش تلفن های همراه قدیمی، کارت های تلفن بین المللی را برای سربازان تامین می کند. تقویم سال گذشته: اگر تقویم سال گذشته را نگه دارید، ممکن است خانه شما پر از کاغذ شود. اگر تقویم سال گذشته دارید، بهتر است آن را دور بیاندازید یا بازیافت کنید.
مگر اینکه چیز خاص یا مهمی در آن باشد، مثل تاریخ های مهم یا عکس های زیبا. در این صورت، می توانید آن قسمت را برش بزنید و در جای مناسب قرار دهید. کارت های تبریک: کارت های تبریک معمولاً حامل پیام های صمیمانه و دوستانه هستند. اما اگر تعداد آنها زیاد شود، ممکن است خانه شما را شلوغ کنند. اگر کارت تبریک قدیمی دارید، بهتر است آن را دور بیندازید یا بازیافت کنید.
مگر اینکه چیز خاص یا مهمی در آن باشد، مثل یک پیام دست نوشته. در این صورت، می توانید آن قسمت را برش بزنید و در جای مناسب قرار دهید. رسیدها: رسیدها ممکن است به شما کمک کنند تا پول خود را پیگیری کنید یا از خریدهای خود اطمینان حاصل کنید. اما اگر منقضی شده باشند، دیگر به درد شما نمی خورند. اگر رسیدهای قدیمی دارید، بهتر است آنها را دور بیندازید یا بازیافت کنید.
مگر اینکه چیز خاص یا مهمی در آن باشد، مثل خریدهای قابل کسر مالیات یا مواردی که باید آنها را تست کنید. در این صورت، می توانید آن رسید را در جای مناسب قرار دهید. همچنین، می توانید از رسیدهای الکترونیکی استفاده کنید یا رسیدهای کاغذی خود را اسکن و به صورت دیجیتال ذخیره کنید تا جلوی شلوغ شدن خانه خود را بگیرید.
