کارگاه تخصصی شناخت کامل داروهای ضد روانپریشی

در این قسمت از پایگاه دانش روانشناسی وب سایت برنا اندیشان تصمیم داریم تا یکی دیگر از کارگاه های روانشناسی با عنوان کارگاه تخصصی شناخت کامل داروهای ضد روانپریشی را جهت دانلود در اختیار شما کاربران محترم برنا اندیشان و تمامی علاقه مندان به مباحث روانشناسی قرار دهیم.

کارگاه تخصصی شناخت کامل داروهای ضد روانپریشی

مدرس آموزشی در کارگاه تخصصی شناخت کامل داروهای ضد روانپریشی به صورت کامل در ارتباط با داروهای ضد روانپریشی و کاربردهای درمانی آن برای روانشناسان آموزش می دهد.

داروهای ضد روان پریشی (به انگلیسی: Antipsychotic)، یا آنتی سایکوتیک‌ها برای مدیریت و درمان رفتارهای جنون (مانند هذیان و توهم)، به خصوص در بیماری‌های اسکیزوفرنی و اختلال دوقطبی ساخته شده‌اند. این‌گونه داروها تأثیر آرام‌کننده یا آرام‌بخش زیادی دارند. بعضی از داروهای ضد روان‌پریشی مانند تورازین (Thorazine) توهم و هذیان بیمار را کاهش می‌دهند؛ ولی سایر داروهای ضد روان‌پریشی مانند کلوزاریل بیمار را سر حال می‌آورند و تقویت می‌کنند. تأثیر اصلی این‌گونه داروها کاهش یا حذف نشانه‌های روان‌پریشی از جمله توهم، هذیان، گوشه‌گیری و بی‌احساسی است و برای آرام نگاهداشتن بیماران ساخته نشده‌اند.

داروهای ضد روان پریشی یا آنتی سایکوتیک ها که ضد جنون نیز گفته می شوند؛ برای درمان بعضی از اختلالات روانی تولید می شوند. داروهای ضد روان پریشی عمدتا برای کاهش علائم سایکوز (توهم و هذیان) توسط روانپزشک تجویز می شوند. اغلب این دسته داروها خاصیت درمانی نداشته و تنها شدت علائم را کاهش می دهند. به دلیل عوارض گوناگون داروهای ضد جنون در دراز مدت، بیمار از خوردن آن ها امتناع کرده و نشانه های بیماری با شدت بیشتری عود می کند. اگر کسی در اطراف شما از این دست داروها مصرف می کند بهتر است اطلاعاتی درباره داروها، نحوه برخورد با این بیماران و درمان های مکمل بدانید. بیماران دارای سایکوز علاوه بر دارو درمانی نیاز به روان درمانی و کسب مهارت هایی جهت حفظ کارکردهای خود در زندگی دارند. بدین شکل می توانند به عنوان فردی کارآمد در خانواده حضور داشته باشند.

کلروپرومازین، فنوفنازین، تیوریدازین، هالوپریدول، اُلانزاپین، کلوزاپین ،ریسپریدون پرفنازین، تیوتکسین و تری فلوئوپرازین از جمله داروهای ضد روان‌پریشی هستند. مکانیسم اصلی اغلب این داروها مهار گیرنده‌های دوپامینی در مغز است. داروهای آنتی سایکوتیک جدیدتر اغلب عوارض آنتی کولینرژیک کمتری دارند.

طبقه‌بندی داروهای ضد روانپریشی

نسل اول آنتی سایکوتیک‌ها

بوتیروفنون‌ها مانند هالوپریدول و دروپردیول
فنوتیازین‌ها مانند کلرپرومازین، فلوفنازین، تیوریدازین، تری فلوپرازین و پرومتازین
تیوگزانتین‌ها مانند تیوتیکسن و فلوپنتیکسول

نسل دوم آنتی سایکوتیک‌ها (جدیدترند)

مانند الانزاپین، کلوزاپین و ریسپریدون

نسل سوم آنتی سایکوتیک‌ها

مانند Aripiprazole

تاثیرات دارو های ضد روان پریشی

داروهای ضد روان پریشی، اختلالات روان پریشی مانند اسکیزوفرنی و افسردگی را درمان نمی کنند؛ اما اغلب در کاهش و کنترل بسیاری از علائم آن ها موثر هستند. برای اطلاع از درمان اسکیزوفرنی کلیک کنید. این داروها باعث می شوند علائمی که در ذیل به آن ها اشاره کرده ایم کنترل و کاهش یافته تا فرد بتواند زندگی خود را با مشکلات کمتری سپری کند:

• توهمات و هذیان ها مانند؛ شنیدن صدا و یا هذیان شک و تردید
• اضطراب و آشفتگی جدی (احساس تهدید)
• گفتار نامفهوم و تفکر ناخودآگاه
• گیجی
• رفتار خشونت آمیز یا تهاجمی
• شیدایی (انرژی خیلی زیاد که در اختلال دو قطبی بیشتر مشاهده می شود)

استفاده از داروهای ضد روان پریشی در انواع بیماری ها

اگر چه اسم این دارو ها “ضد روان پریشی” است، اما تنها برای این اختلالات استفاده نمی شود و کاربرد گسترده ای در درمان انواع بیماری ها دارد. بعضی از بیماری هایی که در درمان آن ها از داروهای ضد روان پریشی استفاده می شود عبارتند از :

• اسکیزوفرنی(جنون جوانی)
• اختلال اسکیزوافکتیو
• برخی از انواع اختلالات دوقطبی
• افسردگی حاد

بعضی از داروهای ضد روان پریش نیز ممکن است برای درمان اختلالات زیر استفاده شود :

• اضطراب شدید (اما فقط در مقادیر بسیار کم)
• مشکلات جسمی مانند سکته های مداوم، مشکلات با تعادل و حالت تهوع (احساس درد)
• مشکلات خواب
• اختلال شخصیت مرزی
• رفتارهای تکانشگری

منبع:هنر زندگی