فیلم آموزش کامل ساز درامز از سطح پایه تا حرفه ای

در این بخش از فروشگاه اینترنتی برنا اندیشان تصمیم داریم تا مجموعه ای پرطرفدار آموزش موسیقی با عنوان فیلم آموزش کامل ساز درامز از سطح پایه تا سطح حرفه ای به زبان فارسی را برای دانلود در اختیار شما علاقه مندان به موسیقی و یادگیری آن قرار دهیم.

فیلم آموزش کامل ساز درامز از سطح پایه تا سطح حرفه ای به زبان فارسی

در پکیج فیلم آموزش کامل ساز درامز از سطح پایه تا سطح حرفه ای به زبان فارسی شما علاقه مندان به یادگیری ساز درامز به صورت کاملاً کاربردی و عملی با نحوه اجرای این ساز آشنا خواهید شد.

آشنایی با ساز درامز

درام کیت (Drum Kit) که درام سِت یا درام نیز خوانده می‌شود، مجموعه‌ای از طبل‌ها و دیگر سازهای کوبه‎‌ای (به طور معمول سنج) است که توسط یک نوازنده و با استفاده از دو چوبک طبل نواخته می‌شود و پدال‌هایی از طریق حرکت پا نواختن بیس درام (Bass Drum) و سنج های-هت را کنترل می‌کنند.

یک درام ست ترکیبی از چندین طبل‌ (که به صورت کلاسیک به عنوان پوست‌صداها، از رده‌ی دو سیستم دسته‌بندی هورن‌بوستل-زاکس شناخته می‌شوند) و خودصداها (به صورت خاص سنج‌ها) است. با اینحال یک درام ست می‌تواند دارای اجزای دیگری همچون بلوک چوبی یا زنگوله (که در سطح 1 سیستم دسته‌بندی هورن‌بوستل-زاکس قرار دارد) باشد.با ورود به دهه‌ی نخست هزاره‌ی سوم میلادی، برخی از درام‌ست‌ها به سازهای الکترونیک (که در سطح 53 سیستم هورن‌بوستل-زاکس قرار دارد) مجهز شدند. همچنین در این دوران هر دو حالت درام‌ست‌های دوگانه (ترکیبی از سازهای آکوستیک و الکترونیک) و تماماً الکترونیک مورد استفاده‌ی آهنگسازان قرار می‌گرفت.

درامز

یک درام ست استاندارد (برای یک نوازنده‌ی راست دست)، طبق همان چینشی که در موسیقی‌های عامه‌پسند مورد استفاده قرار می‌گیرد، دارای اجزای زیر است:

یک طبل کوچک (Snare Drum) که برروی یک پایه و در میان زانوهای نوازنده قرار می‌گیرد و توسط چوبک طبل نواخته می‌شود.

پیشنهاد ویژه : فیلم آموزش کامل ساز تومبا به زبان فارسی

یک طبل بزرگ (به انگلیسی: Bass Drum) که توسط یک پدال و با پای راست نواخته می‌شود.

یک یا چند تام-تام که توسط چوبک طبل یا فرچه‌ی مخصوص درام‌ست نواخته می‌شود. (اغلب درام ست دارای سه تام-تام است)
یک سنج های-هت (دو سنج که برروی یک پایه و روی همدیگر نصب شده اند)، که توسط چوبک نواخته شده و از طریق پدال مربوطه از هم باز و بسته می‌شود. حرکت باز و بسته نمودن های-هت نیز موجب ایجاد صدا می‌شود و در نواختن موسیقی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
یک یا چند سنج که برروی پایه‌های نصب شده‌اند و به وسیله‌ی چوبک نواخته می‌شوند.

تمام اجزاری نامبرده به عنوان سازهای کوبه‌ای بدون تونالیته‌ی صوتی شناخته می‌شوند، که این امر به آهنگساز اجازه می‌دهد تا قطعات مربوط به درام را از طریق سیستم نت‌نویسی درام ثبت نماید. در حالیکه بسیار از سازها همچون گیتار و پیانو قابلیت نواختن ملودی و آکوردها را دارند، بسیاری از درام‌ست‌ها به خاطر تولید‌ اصوات فاقد زیروبمی از این امکان عاجزند.درام‌ست بخشی از ساختار ریتم آهنگ محسوب می‌شود و در بسیاری از سبک‌های موسیقایی از جمله راک، پاپ، بلوز و جَز مورد استفاده قرار گرفته است. دیگر سازهای استاندارد مورد استفاده در ساختار ریتم آهنگ‌ها شامل پیانو، گیتار الکتریک، گیتاربیس، و کیبورد می‌شود.

بسیار از نوازندگان درام، کیت مورد استفاده خود را از ترکیب استاندارد خارج کرده و با گسترش آن،طبل‌ها، سنج‌ها و قسمت‌های کوچک و بزرگ دیگری به آن اضافه می‌کنند. در برخی از سبک‌های موسیقی، استفاده از این الحاقیات لازم است. به عنوان مثال درامرهای راک و متال گاهی از بیس‌درام‌های دوتایی استفاده می‌کنند. برخی دیگر از نوازندگان نیز اجزای اصلی درام‌ست را حذف و ترکیبی به مراتب کوچک‌تر از حالت استاندارد به وجود می‌آورند.

تاریخچه ساز درامز

پیش از شکل‌گیری درام‌ست، طبل‌ها و سنج‌ها در ترکیب موسیقی نظامی و ارکسترال به صورت جداگانه توسط پرکاشنیست‌های مختلف نواخته می‌شد. در دهه‌ی 1840 میلادی، نوازندگان پرکاشن شروع به آزمون و خطا در استفاده از پدال به منظور نواختن بیش از یک ساز در آن واحد نمودند. اما این ابزار تا حدود 75 سال پس از اولین استفاده به تولید انبوه نرسید. در دهه‌ی 1860 نوازندگان شروع به ترکیب طبل‌های مختلف در قالب یک درام‌ست نمودند.

دابل-درامینگ (Double Drumming) به گونه‌ای ساخت و پرداخت شده بود که نوازنده را قادر به نواختن طبل با چوبک، و سنج‌ها با کوبش پا می‌نمود. با این رویکرد، طبل بزرگ معمولاً بر ضرب‌های 1 و 3 (در ضربآهنگ 4/4) نواخته می‌شد. با اینکه این سبک از اجرای سازهای کوبه‌ای در ابتدا برای رژه‌های نظامی طراحی شده بود، رویکرد ساده‌ی آن موجب تولد موسیقی رگتایم گردید.

نوازندگی درام

نوازندگی درام‌ست، چه به عنوان بخشی از ساختار ریتمیک یه آهنگ و چه در قالب یک تکنوازی دارای دو بخش اصلی است:

جریان اصلی که حس‌وحال یک اثر را از لحاظ ریتمیک تعیین می‌کند و چارچوبی برای شکل‌گیری ساختارهای ریتمیک مختلف در یک اثر ایجاد می‌کند.

پاساژ درام و دیگر تزئینات موسیقائی که موجب ایجاد تنوع و افزودن حس تازگی به ریتم پرکاشن می‌گردد.