پکیج آموزش ووشو به همراه تمرینات و تکنیک ها

ورزش ووشو یکی از گسترده‌ترین رشته‌های رزمی شناخته می‌شود. ووشو به معنای هنر جنگیدن یا هنر رزم و مهارت می‌باشد. در این بخش از فروشگاه اینترنتی برنا اندیشان تصمیم داریم تا یکی از جامع ترین پکیج های آموزش ورزشی با عنوان پکیج آموزش ووشو به صورت کامل را در اختیار شما علاقه مندان به مجموعه هنرهای رزمی قرار دهیم.

پکیج آموزش ووشو به همراه تمرینات و تکنیک ها

در این پکیج آموزشی به صورت حرفه ای تمامی اصول و فنون ورزش ووشو را توسط بهترین اساتید این رشته ورزشی یاد خواهید گرفت و به یک استاد حرفه ای تبدیل خواهید شد.

آشنایی با ورزش ووشو

بررسی دقیق این که امروزه ورزش ووشو (wushu – 武术) به چند سبک در سراسر چین تمرین می‌شود کار دشواری است.

فیلم آموزش ووشو به صورت گام به گام

ووشو (به زبان چینی: 武術 – پین‌یین: whǔshù، یا به مجموعه هنرهای رزمی چینی گفته می‌شود) که امروزه با نام‌های سی ام ای نیز شناخته می‌شود و به عنوان مسابقات ووشو مدرن در دو بخش ساندا (بخش مبارزه که در گذشته سانشو نام داشت) و تالو (بخش اجرای فرم) برگزار می‌شود. در مسابقات ووشو، سنتی برگزار می‌شود که در آن بیشتر به انجام حرکات رکوردی مانند شکستن اجسام سخت و فرم‌های باسلاح و بی‌سلاح می‌پردازند. قدمت ووشو در کشور چین به زمان‌های بسیار دور و در حدود ۱۵۰۰ الی ۲۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد.

درمان بیماری‌ها و طول عمر و تعلیم مهارت‌های نظامی به افراد جامعه، حرکاتی ابداع گردید که گسترش آن در طول دوره‌های مختلف به ورزش ووشو بدل شده‌است. ووشو امروزه یک ورزش بین‌المللی است که زیر نظر فدراسیون بین‌المللی ووشو international wushu federation اداره می‌شود.

پیشنهاد ویژه : آموزش هنرهای رزمی سوک ماساکی هاتسومی

مسابقات قهرمانی جهان این رشته از سال ۱۹۹۱ هر دو سال یک بار برگزار می‌شود و همچنین از ۱۹۹۰ در برنامهٔ بازی‌های آسیایی قرار گرفته‌است. کمربندهای ووشو مدرن در فدراسیون جهانی ووشو به ترتیب به شرح زیر نامگذاری شده اند : سفید، زرد، نارنجی، سبز، آبی، بنفش، قهوه‌ای، قرمز، مشکی مشکی دان ۱. مشکی دان ۲. مشکی دان ۳. مشکی دان ۴. مشکی دان ۵. مشکی دان ۶. مشکی دان ۷. مشکی دان ۸. مشکی دان ۹. البته در بعضی از سبک‌ها کمربند بنفش حذف می‌شود. همچنین نوع کمربندها در ووشو سنتی، با نوع سبک بسیار فرق می‌کند.

تالو

تالو در زبان چینی به معنای فرم است. مسابقات ووشو در دو بخش ساندا و تالو اجرا می‌شود. در بخش تالو که بخش اجرای فرم است به‌طور معمول به نمایندگی از کلیه سبکهای ووشو فرم‌های مدرن یا استاندارد یعنی تای چی چوان، چانگ چوان، نان چوان اجرا می‌شوند. همچین در مسابقات تالو سنتی نیز فرم‌های بدون سلاح یا با سلاح کلیه سبک‌های سنتی اجرا می‌شود.

سبک‌های ووشو

ووشو دارای بیش از ۱۶۰۰ سبک است که به ۳ بخش کلی، یعنی سبکهای شمالی، سبکهای جنوبی و سبکهای نرم یا درونی تقسیم می‌شوند و در بخش مسابقات تالوی مدرن تحت عنوان چانگ چوان، نان چوان و تای چی چوان به نمایندگی از تمامی سبکهای ووشو حضور دارند.

چانگ چوان شامل سبک‌های شمالی می‌شود. واژه چانگ چوان به معنی مشت بلند می‌باشد. در این سبک از حرکات با دستان و پاهای کشیده و حرکات زیبای آکروباتیک استفاده می‌شود.

نان چوان به معنی تحت‌اللفظی مشت کوتاه شامل سبک‌های جنوبی می‌شود؛ و بیشتر حرکات آن انفجاری و باسرعت و قدرت است و نمایان گر درگیری‌های نزدیک می‌باشد.

تای چی چوان شامل سبک‌های درونی یا نرم می‌باشد که برپایه انرژی چی بنا شده‌است و به تقویت بدن هم از نظر جسمی و بیشتر از نظر روحی می‌پردازد. در این سبک حرکات آرام همراه باتنفس اصولی انرژی بدن را تنظیم می‌کند. این سبک به داشتن خصیصه مدیتیشن در حرکت معروف است.البته این سبک رزمی دارای ابعاد مبارزه ای هم می باشد که در آن حرکات با سرعت بالا و پرقدرت اجرا می شوند که امروزه کمتر به آن پرداخته شده.

علاوه بر این سه سبک (که سبک های مدرن محسوب می شوند) ووشو بیش از ۱۶۰۰ سبک دیگر نیز دارد که از آنها به عنوان سبک های سنتی ووشو یاد می شود.

از جمله سبک های سنتی می توان به وینگ چون، فوچائو، درنای سفید، فنزی چوان، باگوآژانگ، وودانگ کونگ فو، هونگار ووشو و اژدهای جنوبی اشاره کرد.

ساندا یا سانشو

ساندا و سانشو در زبان چینی به معنای مبارزه آزاد هستند. سان‌دا یا سان‌شو نیز یک روش مبارزهٔ فول کنتاکت است که بر اساس تکنیک‌های سبک‌های سنتی ووشو و کشتی (ورزش) چینی مانند شوای چیائو طراحی شده و شباهت زیادی به مبارزات موی تای، کیک‌بوکسینگ و ام ام ای دارد، اما فنون گلاویزیِ بیشتری در آن دیده می‌شود. این مسابقات بر روی سکو برگزار می‌شود.

پیشنهاد ویژه : فیلم آموزش کامل ورزش تای چی

همچنین مسابقات حرفه‌ای ساندا در کشور چین در سازمان‌های مختلف همچون سازمان (سی اف سی) برگزار می‌شود. همچنین مسابقاتی با نام سانداوانگ در چین برگزار می‌شود که در این مسابقات ضربات آرنج و زانو هم آزاد است.

عضویت ووشو در المپیک

فدراسیون بین‌المللی ووشو تلاش ناموفقی برای حضور این ورزش در المپیک ۲۰۰۸ پکن داشت. البته کمیته بین‌المللی المپیک به چین اجازه داد تا مسابقات ووشو پکن ۲۰۰۸ را هم‌زمان با المپیک پکن برگزار کند اما این مسابقات در زمرهٔ مسابقات رسمی یا حتی نمایشی المپیک قرار نمی‌گرفتند، چراکه ورزش ووشو را سبک ورزش رزمی غیر علمی و کاملاً فلسفی می‌دانستند.

دوره جامع و تخصصی آموزش ووشو

کمیته بین‌المللی المپیک هم‌چنین در سال ۲۰۱۱ ووشو را به عنوان یکی از هشت رشته ورزشی انتخاب کرد که در صورت حذف کشتی کاندیدای حضور در المپیک ۲۰۲۰ خواهند بود. ورزش‌های کاراته، اسکیت، سافت‌بال، بیسبال، صخره‌نوردی، اسکواش، موج‌سواری دیگر کاندیداهای حضور در این المپیک بودند. مسابقات المپیک با حداکثر ۲۸ رشته ورزشی برگزار می‌شود و در صورت قطعی شدن حذف ورزش کشتی امکان حضور یک رشته دیگر به جای آن فراهم خواهد شد.

بیش از ۱۰۰ مدرسه (معبد) وجود دارد و هر مدرسه به نوبه خود شامل چندین سبک جداگانه می‌باشد.

یانگ چون چوان (بوکس جوانی جاودان) در استان فوجیان ابداع شد و بعد ها به طرف جنوب در گوانگ دونگ، ماکائو و هنگ کنگ گسترش یافت.

یانگ چون چوان یکی از چندین سبک زیر مجموعه نان چوان (مشت جنوبی) است. سبک پویا و نیرومندی که در جنوب رود یانگ تسه بسیار پرطرفدار است.

پیشنهاد ویژه : فیلم آموزش کامل ورزش کیک بوکسینگ

در میان سبک‌های مختلف نان چوان، معروف‌ترین آنها عبارتند از: هانگ جیاچوان، لیا جیا چوان، کای جیا چوان، لی جیاچوان، موجیاچوان، اینها ۵ مدرسه برتر نان چوان می‌باشند.

بی چوان، (بوکس شمالی) اصطلاح عامی می باشد برای مدارس مختلف ووشو در استان‌های شمال رود یانگ تسه سرعت و قدرت، از ویژگی‌های مدارس شمالی است و این مدارس بر روی انواع لگدها و حرکات پا تاکید فراوان دارند.

از این رو گفته می‌شود «مشت‌های جنوبی، پاهای شمالی» سبکهای عمده مدارس شمالی ووشو (wushu) عبارتند از:

شائولین چوان، فنزی چوان، پائو چوان، هانگ چوان، تونگ بی چوان، میزون چوان، لی یوهه چوان، تن توئی، چیوجیائو(ضربه‌های تند پا)، باجی چوان(بوکس نهائی)، تای زوچانگ چوان و میان چوان(بوکس نخ ابریشمی).

امروزه در مسابقات، سبک‌ها در ۷ دسته قرار می‌گیرند:

دسته چانگ چوان آزاد

روتین هایی که از زمان تاسیس چین جدید بوجود آمده اند. این روتین‌ها که بر پایه شاخه سنتی چانگ چوان شکل گرفته‌اند شامل استقرارهای معین، استانداردها و مواد آموزشی یکنواخت است و به خاطر حرکات پر تحرک و گسترده شان برای کودکان مناسب‌ترند.

دسته تای چی چوان: شامل تمامی سبک‌های سنتی و جدید می‌باشد. این استقرارها که برای بیشتر افراد مناسب اند، در درمان بیماری و تقویت ساختار بدنی مفید می‌باشند.

دسته نان چوان: حرکات این سبکهای جنوبی قدرتی و پرتکاپو هستند و دارای تنوعی از ضربات دست و فریادهای انفجاری هماهنگ با حرکات می باشند.

دسته زونگ پی باگوا: ویژگی آن حرکات با ثبات، ریشه دار و فرم های ساده است. رهبری حرکات بر عهده ذهن می باشد و بر هماهنگی ذهن، فرم و نبرد تاکید دارد.

دسته تونگ بی پی گوا: سبکهایی که ویژگی شان حرکات آزاد در مسیر های وسیع، ضربات بلند و با فاصله زیاد، تحت فشار قرار دادن حریف با انفجارهای سریع و متمرکز می باشند.

دسته دی تانگ: تقلیدی – سبک زنده و پر شوری که پرش ها و غلتیدن های فراوانی به تقلید از حیوانات مختلف دارد.

دسته آزاد: آمیزه‌ای از سبک‌های مختلف سنتی شمالی است. این سبک‌ها همراه حرکات پر تحرک و موج دارشان با سرعت بالائی اجرا می‌شوند.

18 سلاح رزمی

ووشوی چینی علاوه بر فنون استاندارد مبارزه تن به تن به تمرین با سلاح هم توجه دارد. نه تنها اکثریت این سلاح‌ها بر گرفته شده از سلاح‌های سنتی می‌باشند بلکه عبارت «۱۸ سلاح رزمی» نیز از زمان قدیم مرسوم بوده است.

پیشنهاد ویژه : پکیج آموزش ورزش کاراته به صورت جامع

نیزه بلند، کمان بلند، کمان تفنگی، چکش، گرز، عصا، چماق، شمشیر، زنجیر، قلابها، خنجر ترکیبی با تبر، تیشه ساتور، تبر دسته کوتاه، تبرزین، سپهر، چوب دستی، نیزه، شن کش.

در دوره های تاریخی مختلف و شاخه های متفاوت ووشو، سلاح هایی که عنوان «۱۸ سلاح» را یدک می‌کشیدند، متغیر بوده‌اند.

امروزه این عبارت معمولا بر سلاح های زیر اطلاق می‌شود:

شمشیر پهن، نیزه، شمشیر دو بند، تبرزین، تبر دسته کوتاه، پارو(بیل)، چنگال، عصا، ساتور، چکش، چماق، نیزه تیغه بلند، گرز «چوب»، خنجر ترکیبی با تبر، چنگک، نیزه سه شاخه.

سلاح های دیگری که معمولا” استفاده می‌شوند عبارتند از: خنجر امی، ایپون، چماق دسته خمیده و قلاب است.

هر کدام از این دسته‌ها، دارای نمونه‌های زیادی است. برای مثال دسته شمشیر پهن دسته کوتاه و بلند، شمشیر پهن تکی، شمشیر، شمشیر پهن دو تائی و شمشیرهای ۳ سر و دو سر هستند. گرزها شامل: چوب بلند، چوب متوسط، چوب کوتاه، نانچکو دسته بلند و دسته کوتاه و سه قسمت.

پیشنهاد ویژه : آموزش گام به گام ورزش کیوکوشین

امروزه سلاح‌های گوناگون بکار رفته در ووشو به ۴ دسته تقسیم می‌شوند:

سلاح‌های بلند: بلندتر از قامت انسان اند و با دو دست بکار می روند و شامل: نیزه، چوب، شمشیر پهن بزرگ، نیزه دسته بلند، کوان دائو، چنگال، نیزه سه شاخه وبیل هستند.

سلاح‌های کوتاه: کوتاه تر از قامت انسان اند و با یک دست بکار میروند و شامل: شمشیر پهن، شمشیر باریک، ساتور، چکش، چوب دستی، عصا، خنجر و سپهر هستند.

سلاح‌های نرم: از طناب، زنجیر و یا حلقه ها برای درست کردن، سلاح های متصل به هم که می توانند به دور یا نزدیک ضربه وارد کنند، استفاده می شود. اینها با یک یا هر دو دست استفاده می شوند و شامل : زنجیر نه تکه، سانچکو، چکش پرنده که عبارتند از ۲ گوی آهنی که به دو سر یک زنجیر آهنی متصل شده اند- ایپون، پنجه پرنده و نانچکو.

سلاح‌های دو قلو

در این مورد یک جفت سلاح وجود دارد که هر یک در یکی از دست‌ها قرار می گیرد و شامل: شمشیر پهن ۲ تایی، شمشیر باریک دو تایی، قلاب های دو قلو، عصاهای دو قلو، چماق دسته خمیده دو قلو، نیزه های دو تایی، ساتورهای دو تایی، خنجر دو قلو، خنجرهای دو دو، میله های دو تایی با سر هایی به شکل مشت و تبرزین می‌باشند.

روش‌های تمرین ووشو

روش‌های زیادی برای تمرین ووشوی چینی وجود دارد. سه روش اصلی عبارتند از: روتین‌های تمرین، نبرد تن به تن و تمارین پرورش مهارت روتین‌های ووشو شامل سری کاملی از حرکات زنجیره وار بی وقفه است که گاهی به ۱۰۰ حرکت پشت سر هم می‌رسد برای هر روتین ترکیب، ترتیب و ریتم حرکات متفاوت است و تغییراتی هم در شدت دشواری تکنیکی تمارین به چشم می‌خورند.

این روتین‌های تمرینی ممکن است به صورت‌های زیر باشند:

روتین‌های تک نفره بدون سلاح، با سلاح، روتین های مبارزه تن به تن نمایشی که توسط ۲ یا ۳ نفر با یا بدون سلاح یا ترکیبی از مبارزین مسلح و با سلاح گروهی، بدون سلاح یا با سلاح که همزمان توسط چهار نفر یا بیشتر اجرا می شوند مبارزات تن به تن مبارزاتی اند که توسط ۲ مبارز انجام می شوند.

معمولی‌ترین فرم‌های آن عبارتند از:

مبارزه آزاد: مسابقاتی که دارای مبارزه تن به تن و بدون سلاح هستند … هدف در این مسابقات زمین زدن حریف با مشت و لگد است. مبارزین در پوشیدن لباس های محافظ مختارند.

مبارزه با دست: مسابقه ای با دست خالی که در آن مسابقه دهندگان در ناحیه مچ با هم تماس مداوم دارند و هدف غلبه بر حریف از راه هل دادن یا کشیدن است. مشت، لگد و گلاویز شدن ممنوع است.

مبارزه با چوب دستی کوتاه: هر نفر چوب دست کوتاهی که پوشیده از چرم یا پنبه است در دست دارد.

هر دو لباس محافظ می پوشند و برنده کسی است که اولین ضربه را به حریف بزند.

مبارزه با چوب دست بلند:

هر مبارز میله یا چوب دستی بلندی در دست دارد و لباس محافظ پوشیده است. نفر اول که به حریف ضربه بزند برنده است.

آموزش ووشو به همراه تمرینات تخصصی

یکی از اصول آموزش ووشو، تمارین پرورش مهارت، برای بهبود نیرو و تکنینک های پایه ای می باشد. این تمارین شامل تمرین حرکات تعادلی که در آن هنرجو برای مدتی حالت را حفظ می‌کند و تمارین پاها لگد زدن، کشش و غلتیدن است برخی از اساتید فن علاوه بر تمارین ۴ روش زیر را هم معتبر و مفید می دانند: استفاده از کیسه بوکس، کاغذ چند لایه‌ای برای تمرین ضربات، میله‌های متحرک و میله های چوبی.

ارزش ووشوی چینی

یکی از ویژگی های ووشوی چینی این است که در طول تاریخ طولانی اش، همواره به خاطر ترکیب منحصر به فرد خود از تمرین های سلامتی بخش، دفاع شصی و هنر و انضباط فردی، بوجود آمده است.

مهارت های دفاع شخصی

از نظر تاریخی، ووشو در اصل بیشتر وابسته به جنگ بود. روش تمرینی که برای دفاع از خود شکل گرفته بود. امروزه هنوز هم ویژگی های مبارزه ای خاص خود را حفظ کرده و چند سبک هنوز هم بر تمرین و توسعه فنون موثر مبارزه تاکید دارد.

قرن‌های اخیر شاهد بسیاری از اساتید بزرگ ووشو بوده‌اند. آنها گام های بلندی در راه ترکیب فنون مبارزه و روش‌های سلامتی بخش برداشته اند روش های آموزشی که برای تمرین بدن و ذهن و مهار کردن کامل توانایی های بدن طراحی شده بودند.

زیبایی ووشوی چینی

ووشو تنها راهی برای افزایش سلامتی و مهارت های فرد نیست. پیوند طولانی آن با حرکات به آن کیفیت هنرمندانه ای بخشیده است. هم زمان بر روی بدن، تعادل، تسلط بر اعصاب و روحیه تاکید دارد. تمارین زنده آن بر جسم تاثیر زیبائی بخش دارند و بر خلق و خو تاثیر مثبت می گذارند. این خصوصیات، ووشو را به «وویی» یعنی هنر رزمی تبدیل می‌کنند.

ووشو همین طور می تواند، ظاهر فرد را بهتر کند و به آن تناسب، عرض و چالاکی بدهد و روحیه اش را شاداب و متعادل می کند.