مجموعه کامل پروتکل شناخت درمانی گروهی مایکل فری

در این بخش از وب سایت فروشگاهی برنا اندیشان قصد داریم تا مجموعه کامل پروتکل شناخت درمانی گروهی مایکل فری را برای دانلود در اختیار شما روانشناسان و روان درمانگران قرار دهیم.

در این مجموعه به صورت کامل پروتکل شناخت درمانی گروهی مایکل فری قرار داده شده است و شما عزیزان می توانید با تهیه آن راهنمای جامع شناخت درمانی گروهی را در اختیار داشته باشید.

مجموعه کامل پروتکل شناخت درمانی گروهی مایکل فری

گروه درمانی همانند روان درمانی انفرادی است با این تفاوت که در این روش روانشناس به جای تمرکز بر روی یک فرد و مشکلات مختص به وی با یک گروه و یا چندین نفر سروکار دارد.

مجموعه کامل پروتکل شناخت درمانی گروهی مایکل فری راهنمای کاملی برای یک برنامه‌ی دوازده هفته‌ای از گروه درمانی براساس شناخت‌درمانی بک الیس و مک مولین است. این پروتکل درمانی برای متخصصان بالینی، درمانگران و مشاوران پرمشغله موارد زیر را ارائه می‌کند: یک رویکرد مفهومی قدرتمند برای مقابله با افسردگی و مشکلات هیجانی. یک برنامه گروهی پرورش‌یافته و آزمون شده خوب با راهنمای کامل از چگونگی انتخاب شرکت‌کنندگان و موارد کلیدی در خصوص فرایند درمان. تمامی موارد و منابع لازم برای درمانگران و مراجعان که بتوانند از آن‌ها کپی‌برداری نموده و در کار خود استفاده کنند. شواهد مبتنی بر اثر بخشی نتایج و توصیف مواد و منابع برنامه برای مراکز ارجاع‌دهنده و مراجعین بعدی این کتاب هم به لحاظ وضوح توصیفات تئوریک و هم به لحاظ توجه خاصی که به جزییات درمانی داشته است، برجسته به حساب می‌آید و خواننده را قادر می‌سازد تا اصول شناخت درمانی برای افسردگی را، آن گونه که در ساختار گروه قابل به‌کارگیری است بفهمد و به کار ببرد.

چه افرادی تحت گروه درمانی قرار میگیرند

در روانشناسی، از روش های مختلفی برای درمان استفاده می شود. علاوه بر روان درمانی فردی که همه آن را می شناسند، از حدود 70-60 سالِ پیش، مکتب ها و روش های تازه ای مثل گروه درمانی، خانواده درمانی، انرژی درمانی، هیپنوتیزم و… شکل گرفته که هر یک، ابعادِ مثبت و منفی ، موافقان و مخالفانِ خودشان را دارند.

شناخت درمانی گروهی به عنوان یک اصطلاح کلی برای نشان دادن انواع مختلفی از گروهها به کار رفته است. واژه ی درمانی به درمان انواع اختلالهای رفتاری و هیجانی اشاره نمی کند، بلکه در مقابل هدف کلی گروه درمانی افزایش آگاهی افراد از خودشان و دیگران و کمک به انها در جهت روشن ساختن تغییراتی است که در زندگی مایل اند بدانها دست یابند و فراهم ساختن ابزارهای لازم برای انجام این تغییرات. مشارگت کنندگان از طریق تعامل با دیگران در یک محیط مطمئن و پذیرنده، این فرصت را پیدا می کنند که رفتارهای جدید را تجربه و بازخورد صادقانه ای را از دیگران راجع به اثرات رفتارشان دریافت کنند. در نتیجه افراد می آموزند که نسبت به دیگران چگونه برخورد کنند.

در شناخت درمانی گروهی عوامل ناهشیار و گذشته ی فرد و بازسازی جنبه های اصلی شخصیت مورد توجه قرار می گیرد. بنابراین، طول مدت گروههای درمانی در مقایسه با روشهای دیگر به مراتب بیشتر است.

گروه درمانی یا روان درمانی گروهی همانند روان درمانی انفرادی است با این تفاوت که در این روش روانشناس به جای تمرکز بر روی یک فرد و مشکلات مختص به وی با یک گروه و یا چندین نفر سروکار دارد. هر یک از اعضا مشکلات خود را در گروه مطرح می کنند. بازخورد و مشکلات دیگر اعضا را نیز می شنوند و در مورد آنها نظر، احساسات و افکار خود را بیان می کنند. در نتیجه این تعاملات،اعضای گروه در روند ایجاد تغییرات به یکدیگر کمک می کنند و روانشناس نیز به عنوان عضو تسهیل گر و بی طرف مسائل گروه را در مسیر مناسب و تا رسیدن به بینش هر یک از اعضا نسبت به مشکل خود هدایت می کند.

گروه درمانی چیست و چه افرادی تحت گروه درمانی قرار می گیرند؟

مقدمه

انسانها در گروههای اجتماعی متنوعی زندگی می کنند و فعال هستند. در این شرایط عجیب نیست که بسیاری از مسائل احساسی و عاطفی آنها از روابط مخدوش شده این گروهها ناشی می شود. با پی بردن به اهمیت روز افزون روابط اجتماعی و میان فردی در سالهای اخیر بجای توجه به عوامل درون شخصی توجه به عوامل حاکم میان افراد گروههای اجتماعی از اهمیت بیشتری برخوردار شده است. و بر این اساس در محیط بیمارستانهای روانی ، کلینیکها ، دفاتر مشاوره و روان درمانی و … به شکل بندیهای گروهی توجه خاص مبذول می شود.

امروزه انواع شیوه های گروه درمانی از جمله متداولترین شیوه های روان درمانی هستند. در مقابل گروه درمانی ، روان درمانی انفرادی قرار دارد.

تاریخچه گروه درمانی

در گذشته مردم مشکلات روانی را به عنوان بیماری قبول نداشتند بلکه آن را نوعی جن زدگی می دانستند که در اثر بادهای بد و ارواح خبیثه و اجنه به وجود می آیند و فرد مبتلا تا پایان عمر با آن دست به گریبان خواهد بود و راه علاجی وجود ندارد. این بدبینی و باورهای غلط باعث شد مردم تصور کنند این قبیل بیماری ها از کنترل انسان خارج هستند. در آن دوران بیماران روانی را در دارالمجانین ها به غل و زنجیر می کشیدند و جن گیرها و جادوگران به حل این مسائل می پرداختند.

در قرن 17 تا 18 «پینل» غل و رنجیرها را از دست و پای این بیماران باز کرد، اما مدت ها زمان لازم بود تا بالاخره فروید در اوائل قرن بیستم گفت:این افراد بیمار هستند و بیماری آنها معلول علتی است که علت آن جن و اوراح خبیثه و… نیست. فروید علم روانکاوی را معرفی کرد و گفت می توان بسیاری از بیماری های روانی را درمان کرد. او به گونه ای کاشف ناخودآگاه بود و اساس نخستین روان درمان هایی که در قرن بیستم انجام می شد نیز ناخودآگاه بود. فروید معتقد بود افراد بشر به همه انگیزه های درونی کارهای خود آگاه نیستند.

در ابتدا روان درمانی فقط به صورت انفرادی انجام می شد اما از سال 1920 کم کم شیوه های مختلف گروه درمانی به وجود آمد. اولین گروه درمانی توسط یک پزشک آمریکایی به نام دکتر کلَت انجام شد. او که متخصص درمان مسلولین بود برای عده ای از بیماران خود به صورت گروهی کلاس هایی گذاشت و در مورد بیماری و مسائل بیماری آنها صحبت کرد. دکتر کلَت متوجه شد افرادی که در این گروه ها شرکت کرده اند روند سریع تر و بهتری در درمان دارند. از آن پس کم کم روش های مختلف درمان های گروهی مانند روان آموزش، روان نمایش و… متداول شد، اما مشهورترین روش های گروه درمانی مبتنی بر یافته های روانکاوی بود که بعد از جنگ جهانی دوم در انگلیس و آمریکا مرسوم گردید، این گروه ها اولین بار در ارتش انگلیس توسط بیام تشکیل شد. استفاده منظم از گروه ها در روان درمانی پدیده نسبتا تازه ای است.

هر چند التیام یابی گروهی سابقه ای به قدمت تاریخ دارد که نمونه های بارز آن را در تعالیم مذهبی می توان مشاهده کرد. ژوزف پرات (1974) پزشک اهل بوستون را اغلب پدر گروه درمانی می دانند، در آغاز قرن بیستم ژوزف پرات مسأله گردهم آوری بیمارن معلول و آموزش جنبه های پزشکی بیماری آنها بطور دسته جمعی را مطرح ساخت. او صرف نظر از کار تعلیم ، فضایی گروهی بوجود آورد تا بیماران در سایه آن در مقام کمک متقابل به یکدیگر برآیند.

چندین سال بعد ، تعدادی از روانپزشکان آمریکایی نقطه نظرهای پرات را در زمینه درمان روانی بکار بردند. از جمله لازل و مارش که از یک شیوه آموزشی به صورت گروهی برای درمان ناخوشیهای دماغی استفاده می کردند. این شیوه به زودی منسوخ گردید و جای آنرا روان تحلیلی گران پر کردند. فروید شخصا به کار گروه درمانی نپرداخت، اما مقالاتی که در زمینه روان شناسی گروهی و تحلیل خود منتشر کرد، حاکی از اطلاع او از اهمیت پدیده گروهی بود.

آدلر شخصا از برنامه های گروه درمانی در مراکز هدایت کودکان و نیز معتادان به الکل استفاده نمود. جنگ جهانی دوم به گروه درمانی وسعت تازه ای بخشید. گروه درمانی برای توده های عظیم بیماران روانی که به ارتش بریتانیا فرا خوانده شده بودند، نقش مهم درمانی ایفا نمود. بیمارستان نظامی نورت فیلد بخصوص مرکز مهمی برای ابداع شیوه های مختلف گروه درمانی بود. از جمله سایر بانیان گروه درمانی در آمریکا می توان به گروهی از روانشناسان اجتماعی به سرپرستی کورت لوین اشاره نمود.

منبع : نمناک