کارگاه کامل آموزش بازیگری به صورت تخصصی

در این قسمت از فروشگاه اینترنتی برنا اندیشان تصمیم داریم تا یکی دیگر از آموزش های هنری با عنوان کارگاه کامل آموزش بازیگری به صورت تخصصی به زبان فارسی را برای شما علاقه مندان به مباحث هنری و یادگیری بازیگری قرار دهیم.

کارگاه کامل آموزش بازیگری به صورت تخصصی به زبان فارسی

در کارگاه کامل آموزش بازیگری به صورت تخصصی به زبان فارسی شما علاقه مندان به یادگیری بازیگری از ابتدا تا سطح حرفه ای با بازیگری و تکنیک های مختلف آن آشنا خواهید شد.

آشنایی با بازیگری

هُنَرپیشه بازیگر یا اکتور (Actor) به کسی گفته می‌شود که به‌طور حرفه‌ای نقشی را در یک نمایش، تئاتر، سینما و تلویزیون بازی می‌کند. هنرپیشه کسی است که نقشی را در اثری نمایشی بازی می‌کند. این اصطلاح بیشتر برای آنان که در نقش بازی می‌کنند به کار می‌رود هرچند که صداپیشه‌ها و بازیگران نقش‌ها در نمایش‌های رادیویی نیز ممکن است هنرپیشه خوانده شوند. هنرپیشه می‌تواند کار خود را در چهارچوب یک تئاتر، فیلم، مجموعه تلویزیونی یا در حین آموزش دیگر هنرپیشگان انجام دهد.

بازیگری شغل یک هنرپیشه است که شخصی‌است در تئاتر، تلویزیون، فیلم یا سایر رسانه‌های داستان‌سرایی که داستان را با نمایش شخصیت و معمولاً گفتار یا خوانندگی متن نوشته‌شده یا نمایش‌نامه نمایش می‌دهد.

هنرپیشه‌ها گاه به صداگذاری شخصیت‌های کارتونی یا صحبت کردن به جای افرادی در آگهی‌های تلویزیونی هم می‌پردازند. هنرپیشگان امروزی گاه در بازی‌های رایانه‌ای هم نقشی را به اجرا می‌گذارند. این کار توسط ثبت حرکات و صدای آن‌ها و بازسازی داده‌های رایانه‌ای به دست آمده صورت می‌گیرد. حرفه هنرپیشگی از پیشه‌های بسیار کهن بشری است.

پیشنهاد ویژه : فیلم آموزش کامل فیلمبرداری به صورت کاربردی

در فارسی، پیشتر به‌جای معنای امروزی اصطلاح هنرپیشه واژه‌های «آکتور»، «آرتیست» یا «ارباب صنایع ظریفه» به‌کار می‌رفت. در قدیم، واژه هنرپیشه معنی کلی هنرمند را داشت (نمونه از ناصرخسرو: هنرپیشه آن است کز فعل نیک، سر خویش را تاج، خود برنهد)، اما فرهنگستان زبان فارسی آن را برابر آکتور قرار داد.

مسئول انتخاب بازیگران

مسئولیت انتخاب بازیگران را، یا تهیه‌کننده و کارگردان با مشارکت همدیگر انجام می‌دهند یا از فردی می‌خواهند که زیر نظر آن‌ها، بازیگران مناسب را انتخاب کند.

بازیگردان

او کسی است که مسئولیت بازیگران را بر عهده دارد، نقششان را به آن‌ها تفهیم می‌کند و نقششان را با آن‌ها تمرین می‌کند و سر انجام، آن‌ها را برای بازی نهایی جلوی دوربین آماده می‌کند. برخی از کارگردان‌ها این کار را خودشان انجام می‌دهند، اما امروزه در فیلم‌سازی حرفه‌ای، معمولاً از شخصی که خود اشراف کامل به عرصه بازیگری دارد (حتی گاهی از بازیگران مطرح)، استفاده می‌شود، تا این مسئولیت را به عهده گیرند و به نوعی بازیگران را کارگردانی کنند.

بازیگران اصلی

بازیگرانی که نقش‌های مهم فیلم را بر عهده دارند، به ویژه نقش‌های اول و دوم.

بازیگران نقش جزئی: نقش کوچکی در فیلم که معمولاً با ذکر یک یا دو جمله همراه است و همین آن را از نقش سیاهی لشکر که کلمه‌ای به زبان نمی‌آورد و معمولاً جزئی از جمعیت است، متمایز می‌کند.

سیاهی‌ لشکر

بازیگری که برای حضور در جمع، یا حضور تصادفی در صحنه‌ای، بی‌آنکه حرفی به زبان آورد، استخدام می‌شود. این بازیگران به صورت روزمزدی دستمزد می‌گیرند و بر خلاف بازیگران نقش جزئی، نامشان در عنوان بندی ذکر نمی‌شود.

تعریف بازیگر از نظر برخی صاحب نظران

استانیسلاویسکی؛ بازیگر کسی است که توانایی بازگو کردن افکار شخص دیگران، توانایی واگذار کردن کامل خود در خدمت هیجانات کسی دیگر و آفرینش اعمال کسی دیگر را دارد آنچنان که گویی این اعمال از خودش سر میزند.

رابرت دنیرو؛ از نکات بازیگری این است که به شما اجازه می دهد زندگی سایر مردم را تجربه کنید بی آنکه بهایش را بپردازید.

استایگزاین می‌گوید؛ بازیگر با شکوه به نظر میرسد اما این کاری است که پیش از همه چیز باعث می شود به خدا شبیه شوم، من می کوشم یک انسان بسازم او هم همین کار را می کند.

استراسبرگ می‌گوید؛ بازیگر یک هنرمند خلاق است که باید عقاید، آرا، مفاهیم و لغات نویسنده اثر را در نمایش زنده کند.

الکساندر تایروف می‌گوید؛ بازیگری ترکیبی است از احساس و شکل منتج از تخیل خلاق بازیگر.

گروتفسکی می‌گوید؛ بازیگر کسی است که چون کشیش مناجات دراماتیک می آفریند و در عین حال تماشاگر را به تجربه کردن وا می دارد، یعنی ایجاد یک نقش روانی بین خود و تماشاگر.

اورلی هولتن: بازیگر وانمود می کند کسی دیگر است و نقش های خیالی معینی را بازی می کند.

مه برهولد می‌گوید؛ انسان نیاز ندارد روی صحنه کوشش کند تا خالق انسان دیگری باشد بلکه برعکس باید با ارائه هنر خود دنیای شگفت انگیزی خلق کند که در آن هم تماشاچی بیاموزد و هم سرگرم شود.

هگل فیلسوف آلمانی می‌گوید؛ بازیگر با تمام وجود با قیافه، چهره و با صدای خود هنرآفرینی می کند. وظیفه او این است که خویشتن را با نقشی که بر عهده دارد یکی سارد.

صدا، حرف زدن، حالتهای حسی و بطور کل همه اعمال و اندیشه های او با نقشی که دارد منطبق باشد. باید همه چیز خود را فراموش کند تا احساس و حس دیگری را نشان دهد.