پکیج آموزش تریاژ به صورت کامل

بسته آموزش تریاژ به صورت کامل تمامی مباحث مربوط به طبقه بندی بیماران را به شما افراد علاقه مند به علم پزشکی آموزش می دهد. علم پزشکی دارای دسته ها و گروه های مختلفی است که هر بخش آن نیاز به بررسی های دقیق دارد.

در این قسمت از فروشگاه برنا اندیشان تصمیم داریم تا یکی از بهترین و جامع ترین پکیج های آموزشی با عنوان آموزش تریاژ را در اختیار شما افراد علاقه مند قرار دهیم. اگر شما به موضوعات علم پزشکی علاقه مند هستید پیشنهاد می کنیم تا از این قسمت از فروشگاه برنا اندیشان پکیج کامل آموزش تریاژ را دریافت نمایید تا به صورت کامل با آن و مفاهیم موجود در آن و نحوه انجام تریاژ آشنا شوید.

آموزش تریاژ

تریاژ به فرایند اولویت بندی بیماران برای بهره مندی از درمان است که بر اساس شدت وخامت حال بیماران انجام می شود. به طور کلی تریاژ بیشتر در مواقع بحرانی مانند جنگ و زلزله و در اورژانس های شلوغ و در کل، در مواقعی که مراجعان از نظر تعداد بیش از توان پذیرش و خدمات دهی باشد، مورد استفاده قرار می گیرد. در برخی از کشورها مانند آمریکا، انگلستان، استرالیا، کانادا و ایتالیا در بدو ورود به بخش اورژانس یا همان EMS، بیمار توسط یک پرستار مجرب، تریاژ می شود.

همانطور که گفته شد واژه تریاژ از فعل فرانسوی تریه به معنای جدا کردن و سوا کردن است و به زمانی برمی گردد که در جنگ، بیماران بدحال را از کسانی که می توانستند به نبرد بازگردند جدا می کردند. همچنین پیشنهاد می شود تا به پکیج آموزش کامل پرستاری مراجعه فرمایید.

تاریخچه تریاژ

تاریخچه پیدایش تریاژ در بیمارستان ها به اوایل قرن نوزدهم و جنگ های ناپلئون بر می گردد. زمانی که رئیس جراحان ناپلئون به نام جین لاری”آمبولانس پرنده” را تشکیل داد و اولین سیستم اولویت بندی مصدومین را سازماندهی کرد.

اما شروع کار بخش تریاژ به صورت رسمی، به سال های ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵ میلادی و بحبوحه جنگ تمدن در ایالت متحده بر می گردد. در جریان این جنگ پرستاری به نام ”کلارا بارتو” کار هماهنگی مراقبت از بیماران و مصدومان جنگی را بر عهده داشت.

علی رغم عدم موافقت رهبران ارتش از حضور این زن در خط مقدم جنگ، به خدمت رسانی به سربازان اصرار ورزید و با پیگیری ها و تلاش های او روند تریاژ و اولویت بندی کردن سطح مصدومیت سربازان انجام شد.

بنابراین در گذشته کارکرد اصلی بخش تریاژ در مواقع بحرانی مثل جنگ، زلزله و به طور کلی هر واقعه ای که سبب بروز بحران و عدم توانایی در مدیریت بیماران می شد، محدود بوده است.

بررسی یکی از پروتکل های ۵ مرحله ای تریاژ

سیستم ها و پروتکل های مختلفی برای تریاژ وجود دارد که یکی از آن ها سیستم ESI است که با هم به بررسی این پروتکل تریاژ می پردازیم.

سیستم ESI نسخه چهارم

در سیستم ESI، پنج سطح تریاژ بر اساس چهار نقطه تصمیم گیری C، B، A و D تعریف می شود:

نقطه تصمیم گیری A : آیا بیمار نیاز به اقدام نجات دهنده حیات دارد؟ در صورت مثبت بودن، در سطح ۱ طبقه بندی می شود.

نقطه تصمیم گیری B : آیا بیمار نباید منتظر بماند؟ (یعنی دارای ۱. شرایط پرخطر ۲. گیجی یا خواب آلودگی یا اختلال جهت یابی ۳. درد یا دیسترس شدید است؟) در صورت مثبت بودن، بیمار در سطح ۲ قرار می گیرد.

نقطه تصمیم گیری C : بیمار به چند تسهیلات در اورژانس احتیاج دارد؟ در صورت احتیاج به دو یا بیشتر تسهیلات (در صورت عدم اختلال علائم حیاتی) سطح ۳، در صورت احتیاج به یک تسهیلات، سطح ۴ و در صورت عدم احتیاج به تسهیلات، سطح ۵ می باشد.

این تسهیلات شامل موارد:

آزمایش خون یا ادرار، ECG ، رادیوگرافی، سونوگرافی، CT اسکن، MRI، آنژیوگرافی اورژانس، مایعات وریدی (هیدراتاسیون)، داروهای IV، IM یا نبولایزر اورژانسی، مشاوره تخصصی، ترمیم لاسراسیون، پانسمان زخم متوسط تا بزرگ، سوند فولی، Sedation یا بیهوشی، شست و شوی چشم، پانسمان و پماد سوختگی به عنوان تسهیلات به حساب می آیند، اما ویزیت پزشک عمومی و معاینه، آزمایش به منظور غربالگری، گرفتن IV تنها، داروهای خوراکی، واکسن کزاز، تجدید نسخه و اداره زخم ساده ی کوچک، تسهیلات به حساب نمی آیند.

نکته بسیار مهم در تریاژ

هنگام مراجعه به بیمارستان ها باید دقت داشته باشیم که لزوماً قرار نیست، ما به عنوان اولین اولویت، پذیرش شویم.

شاید بیمارانی با خطرات بسیار جدی تر، اولویت بالاتری داشته باشند و باید خونسردی خود را حفظ کنیم و با جر و بحث کردن با پرستاران و کادر درمانی شرایط را برای خود یا بیمارمان سخت تر نکنیم.مطمئن باشیم که پرستاران متوجه شرایط بیمارمان هستند و اولویت بندی مناسب را انجام خواهند داد. همچنین پیشنهاد می شود تا به دوره جامع آموزش تزریقات مراجعه فرمایید.

دسته بندی بیماران

در برخی از کشورها بر اساس کد اولویت بیماران را در گروه های مختلفی قرار می دهند که در ادامه شما را با آنها آشنا می کنیم.

سبز : این بیماران دارای شرایط قابل تحمل بوده و نیازی به درمان فوری ندارند اما لازم است تا زیر نظر درمان اورژانسی باشند.

زرد : بیمار با وضع نسبتا وخیم که بنا به شرایط اتاق اورژانس می تواند در حالت انتظار قرار گیرد.

قرمز : بیمارانی که دارای حال وخیم هستند و نمی توانند منتظر بمانند، چرا که اگر دخالت های پزشکی مدت زمان زیادی طول بکشد ممکن است فرد فوت کند.

آبی : در این شرایط حال فرد بیمار آنقدر وخیم است که اگر هیچ کمک پزشکی به او نرسد بیشتر از ۳۰ دقیقه زنده نمی ماند.

سیاه : بیمار در این حالت فوت شده است و دیگر قابل احیا نیست و باید به سردخانه منتقل شود.

زمانبندی در تریاژ

هنگامی که بیمار وارد می شود باید در کمترین زمان ممکن اولویت بندی شوند. یعنی پرستار تریاژ باید سرعت عمل کافی داشته باشد و طی مدت ۲ الی ۵ دقیقه هر بیمار را تریاژ کند. در این شرایط بدون هیچ گونه عمل درمان پرستار، بیماران را با امکاناتی که در اختیار دارد، توسط نوار چسب رنگی – کارت مخصوص تریاژ – علایم رنگی چراغ دار – شماره کد ویژه و غیره آماده می کند.

آشنایی با تریاژ

تریاژ، یک سیستم اولویت بندی جهت مدیریت پذیرش بیماران در بخش اورژانس بیمارستان است که با تنظیم زمان یا تخصیص منابع و تسهیلات مورد نیاز برای هر بیمار، به جستجوی راه های مراقبت از بیماران در حداقل زمان انتظار، می پردازد.

مفهوم تریاژ در ابتدا به منظور تخصیص منابع و مراقبت های پزشکی در موارد بلایا و حوادث با مصدومین انبوه ایجاد شد. اما از آنجایی که شلوغی بیش از حد در بخش اورژانس، به دلیل محدودیت منابع موجود از جمله نیروی انسانی، فضا و تجهیزات، موجب کاهش کیفیت مراقبت و ایمنی بیمار و افزایش هزینه های مراقبت شد، امروزه در کشورهای توسعه یافته، دستورالعمل تریاژ بیمارستانی جهت کاهش میزان خطای مراقبتی و درمانی و با هدف ارتقای کیفیت و ایمنی بیماران در نظر گرفته شده است.

داشتن حداقل ۵ سال تجربه کاری در بخش اورژانس، مهارت های حرفه ای و فرهنگی و توانایی سطح بندی جهت ارجاع و انتقال صحیح بیماران از جمله ویژگی هایی است که پرستار تریاژ باید دارا باشد.

انجام برخی اقدامات مراقبتی اولیه پرستاری بر اساس دستورالعمل تدوین شده در کمیته ارتقای خدمات اورژانس بیمارستان مانند تجویز مسکن، استفاده از کمپرس یخ و آتل بندی از جمله وظایف پرستار بخش تریاژ است. پرستار تریاژ موظف است فرم تریاژ را در کوتاه ترین زمان ممکن در سامانه های موجود تکمیل و ثبت کند.

پرستار موظف است به منظور اخذ تصمیمات صحیح تر به ویژه در مواردی که برای تعیین سطح تریاژ بیمار ابهام وجود دارد، از پزشک اورژانس مشورت و کسب تکلیف کند.

مشخص کردن زمان و محل ارجاع بیماران پس از تعیین اولویت بیماران از دیگر مسئولیت های پرستار تریاژ است.پس از تریاژ و استقرار بیماران در اتاق انتظار، پرستار تریاژ موظف است در فواصل زمانی مناسب (حداقل هر ۲۰ دقیقه) به ارزیابی مجدد بیماران قبل از ویزیت پزشک بپردازد تا در صورت تغییر وضعیت بالینی ایشان، نسبت به تغییر سطح تریاژ بیماران و ارجاع به قسمت مناسب اقدام کند.