برنا اندیشان | مرجع تخصصی بهترین پکیج های آموزشی
اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD) می‌تواند بر روابط عاشقانه فرد و ارتباط با شریک عاطفی تأثیر بگذارد و باعث مشکلاتی شود. بسیاری از افرادی که با فردی مبتلا به این اختلال رابطه عاطفی دارند، ممکن است با موضوعاتی مانند فراموشی مداوم، حواس‌پرتی و احساسات طردشدگی مواجه شوند. این مشکلات می‌توانند باعث تشدید مشکلات رابطه شود و درک و هماهنگی در ارتباط با شریک عاطفی را دشوار کنند.
در این مقاله از مجله علمی برنا اندیشان، به بررسی این مشکلات و راهکارهای پیشنهادی برای رفع آنها می‌پردازیم. از جمله مشکلاتی که ممکن است در ارتباط با فرد ADHD پیش آید، می‌توان به فراموشی‌های مکرر و ناشی از عدم توجه، عدم تمرکز و حواس‌پرتی زیاد، و همچنین عدم توانایی در مدیریت زمان و وظایف اشاره کرد. این مشکلات می‌توانند باعث بروز ناراحتی و ناخوشایندی در رابطه شوند و نیاز به راهکارهایی برای مدیریت آنها بیش از پیش احساس می‌شود.
برای رفع این مشکلات، ابتدا لازم است که شریک عاطفی با توجه به ویژگی‌ها و نیازهای فرد مبتلا به ADHD، درک عمیقی از این اختلال پیدا کند. ارتباط با روانشناس یا مشاور نیز می‌تواند به فرد و شریک عاطفی کمک کند تا راه‌های موثری برای مدیریت و ایجاد هماهنگی در رابطه پیدا کنند.
علاوه بر این، می‌توان از راهکارهایی مانند طراحی برنامه‌های زمانی مشترک، استفاده از ابزارهای مدیریت زمان، و ایجاد فضایی صمیمی و پذیرایی برای بحث و بررسی مسائل و مشکلات استفاده کرد. با این کار، فرد مبتلا به ADHD و شریک عاطفی می‌توانند بهترین راه‌حل‌ها را برای مدیریت مشکلات رابطه خود پیدا کنند و به طور موثرتری با چالش‌هایی که پیش رو دارند، برخورد کنند.
اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی چیست؟
اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD) در بزرگسالان ممکن است به صورت اشکال مختلفی ظاهر شود. بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال، با مشکلاتی همچون حواس‌پرتی مداوم، بیش‌فعالی یا ناتوانی در سازماندهی و مدیریت وظایف مواجه هستند. پیشنهاد می‌شود به پاورپوینت بیش فعالی مراجعه فرمایید.
این نشانه‌ها ممکن است تأثیرات منفی بر عملکرد فرد در تمام جنبه‌های زندگی، به‌ویژه در روابط اجتماعی و شراکت با دیگران، داشته باشد. بنابراین، مدیریت این اختلال در روابط بزرگسالان می‌تواند چالش‌های خاص خود را داشته باشد و نیازمند رویکردها و استراتژی‌های خاصی برای مدیریت آن باشد.
برای مدیریت اختلال ADHD در روابط، ابتدا لازم است که فرد مبتلا به این اختلال و شریکش، با ویژگی‌ها و نیازهای مرتبط با ADHD آشنا شوند. درک عمیقی از نحوه عملکرد و چالش‌هایی که این اختلال با خود به همراه دارد، می‌تواند به ایجاد هماهنگی و روندهای موثرتر در رابطه کمک کند. همچنین، استفاده از رویکردهای مدیریتی مانند طراحی برنامه‌های زمانی مشترک، تقویت مهارت‌های سازماندهی و مدیریت، و ایجاد فضایی باز و پذیرایی برای بحث و بررسی مشکلات می‌تواند در بهبود روابط کمک کننده باشد.
همچنین، مشاوره و پشتیبانی از روانشناختی می‌تواند به فرد و شریکش کمک کند تا راه‌حل‌های موثرتری برای مدیریت چالش‌های روابط خود پیدا کنند. این شامل ارتباط با مشاور یا روانشناس برای درک عمیق‌تر از مسائل و ارائه راهکارهای متناسب با شرایط فردی و رابطه آنها می‌شود. به این ترتیب، افراد مبتلا به ADHD و شریکانشان می‌توانند بهبود یافته‌ای در کیفیت و هماهنگی روابط خود تجربه کنند.
در بزرگسالان، اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD) می‌تواند با نشانه‌های گوناگونی ظاهر شود که اثرات مختلفی بر زندگی روزمره آنان دارد. برخی از نشانه‌های رایج این اختلال عبارتند از:
1. تحریک‌پذیری یا کج‌خلقی: افراد مبتلا به ADHD ممکن است دارای سطح بالایی از تحریک‌پذیری و کج‌خلقی باشند که می‌تواند باعث ایجاد مشکلات در تمرکز و توجه شان شود.
2. فراموشی: عدم توانایی در حفظ و یادآوری اطلاعات و وظایف می‌تواند یکی از مشکلات شایع در بزرگسالان مبتلا به ADHD باشد.
3. ناتوانی در مدیریت زمان: مشکلات در برنامه‌ریزی و مدیریت زمان می‌تواند باعث شود که افراد دچار تنش و ناکامی در انجام وظایف خود شوند.
4. بی‌قراری: ناتوانی در استراحت و آرامش، باعث ایجاد بی‌قراری و ناراحتی زیادی در بزرگسالان مبتلا به ADHD می‌شود.
5. حواس‌پرتی: عدم توانایی در تمرکز و حفظ توجه برای مدت زمان طولانی، از دیگر نشانه‌های این اختلال است که می‌تواند به مشکلات مختلفی منجر شود.
6. اختلال عاطفی: برخی از بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است دارای مشکلات عاطفی مانند ناپایداری خلقی، اضطراب یا افسردگی باشند که بر زندگی روزمره و روابطشان تأثیر مستقیم دارد.
این نشانه‌ها، تنها یک نمای کلی از مشکلاتی هستند که بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است با آن مواجه شوند و نیازمند بررسی دقیق‌تر و مداخله متناسب با وضعیت فردی آنان می‌باشد.
تاثیر ADHD بر روابط
به داشتن روابط عاشقانه با وجود اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD) چالش‌های خاصی همراه است، به خصوص برای فرد مبتلا به این اختلال و همچنین برای شریک غیر ADHD او. مسائل مرتبط با ADHD می‌توانند در روابط عاشقانه مشکلاتی ایجاد کنند، به‌خصوص در زمینه‌هایی مانند تقسیم وظایف، ارتباطات و حتی در سطح صمیمیت بین دو نفر.
بعضی از مشکلاتی که افراد مبتلا به ADHD ممکن است در رابطه‌های عاشقانه با آن مواجه شوند، شامل بی‌تدبیری در صرف وقت (معمولاً به شکل زمان‌کوری)، ناتوانی در حفظ تمرکز و مواجهه با تعارضات است. این مسائل می‌توانند باعث ایجاد مشکلاتی در دسترسی به شریک زندگی شان شوند و به تدریج باعث ناراحتی و رنجش در طول زمان شوند.
بنابراین، در روابط عاشقانه که فرد یا هر دوی شریکان مبتلا به ADHD هستند، نیاز به آگاهی، صبر و تعامل بیشتری احساس می‌شود. ارتباط با روانشناس یا مشاور نیز می‌تواند به شناخت بهتری از این اختلال و یافتن راه‌حل‌های موثرتر برای مدیریت مشکلات در رابطه کمک کند. همچنین، ایجاد فضای باز و ارائه پذیرایی برای بحث و بررسی مسائل رابطه می‌تواند به شریکان کمک کند تا با چالش‌هایی که در ارتباط با ADHD دارند، بهتر مقابله کنند و روابطشان را بهبود بخشند.
فراموشی
به دلیل اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD)، فراموشی در روابط معمولاً با استرس و نگرانی بیشتری همراه است. برای مثال، فراموشی از رویدادهای مهم زندگی مانند سالگرد ازدواج یا تولد شریک زندگی می‌تواند باعث عصبانیت و ناراحتی شخص مقابل شود.
این موضوع می‌تواند به شخص این احساس را داده که شریک مبتلا به ADHD لحظات مهم یا برنامه‌های قبلی را نادیده گرفته است، که این باعث ایجاد ناراحتی بیشتر می‌شود. به‌ویژه زمانی که شخص فراموش کند تاریخ‌هایی که به عنوان نقاط عطف در رابطه محسوب می‌شوند را، این مسئله بیشتر مخرب خواهد بود.
سازمان دهی ضعیف
بی‌نظمی و ناتوانی در سازماندهی، یکی از مشکلات رایج برای افراد مبتلا به اختلال کم‌توجهی بی‌فعالی (ADHD) است که می‌تواند به روابط آنها استرس بیشتری بیاورد. به عنوان مثال، شخص مبتلا به ADHD ممکن است قبل از خروج از خانه، به دلیل بی‌ترتیبی، کلیدهای خود را پیدا کند که باعث تأخیر در رسیدن به قرار ملاقات با شریک عاطفی خود می‌شود. همچنین پیشنهاد می‌شود به کارگاه روانشناسی کودکان بیش فعال مراجعه فرمایید.
همچنین، سازماندهی ضعیف می‌تواند باعث شود که او فراموش کند تقویم خود را بررسی کند و به‌همین ترتیب، تاریخ‌های مهم در رابطه را فراموش کند. این موقعیت‌ها می‌توانند باعث شود که شریک عاطفی احساس کند که شخص مبتلا به ADHD به او بی‌توجه است یا به نقاط ضعف او توجه نمی‌کند.
تمرکز بیش از حد و زمان کوری
اشخاصی که دچار بیش‌فعالی هستند، وقتی به انجام وظایف یا فعالیت‌هایی که به آنها علاقه‌مند هستند مشغول می‌شوند، معمولاً به فراموشی در مورد گذر زمان مبتلا می‌شوند. این رفتار ممکن است در محیط کار به عنوان یک نشانه از تفوق و قدرت شخصیتی تلقی شود، اما برای روابط اجتماعی، به خصوص در روابط عاطفی، زمان‌کوری و تمرکز بیش از حد ممکن است منجر به تعارضات شود.
در چنین شرایطی، شریک غیر ADHD ممکن است احساس کند که فراموش شده است، که از نظر فرد مبتلا به اختلال توجه نشده است، یا اینکه به نظر می‌رسد برای شریک زندگی‌اش اهمیتی ندارد. این احساس ممکن است منجر به ناراحتی و نارضایتی در رابطه شود و نیاز به ارتباط و افزایش فهم متقابل را ایجاد کند.
اختلالات خواب
افراد مبتلا به ADHD اغلب با اختلالات خواب مواجه می‌شوند که می‌تواند بر روی کیفیت زندگی شان تأثیرگذار باشد. این اختلالات شامل مشکلات مانند مشکل در خوابیدن، بی‌قراری در طول شب، تجربه افکار مشوش و پریشانی در حالت خواب، و همچنین برنامه خواب نامنظم می‌شود.
دلیل این اختلالات به دو عامل بازمی‌گردد: اول اینکه خود این چالش‌ها برای فرد مبتلا به ADHD استرس‌زا و مزاحم هستند؛ دوم اینکه این مشکلات می‌تواند برای فردی که در کنار این فرد می‌خوابد، نیز مشکلاتی را ایجاد کند، چرا که ممکن است با اختلالات خواب همراه افراد مبتلا به ADHD، هم‌خوابی برای آنها به یک تجربه استرس‌زا و ناراحت‌کننده تبدیل شود.
تکانشگری
یکی از نشانه‌های اساسی اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD)، رفتارهای تکانشی است که می‌تواند بر روی زندگی روزمره و روابط فرد تأثیر گذار باشد. این رفتارها شامل خرج‌کردن بیش از حد پول، تصمیم‌گیری عجولانه و حتی خیانت می‌شود که معمولاً پس از انجام آنها، فرد پشیمانی را تجربه می‌کند.
این نوع رفتارها می‌تواند منجر به ایجاد کدورت‌های طولانی‌مدت در رابطه عاشقانه شود؛ زیرا ممکن است باعث از بین رفتن اعتماد و ایجاد ناراحتی و ناامیدی در شریک عاطفی شود. علاوه بر این، رفع این کدورت‌ها گاهی اوقات به نظر غیرممکن می‌آید، زیرا این رفتارها از عادات و الگوهای رفتاری عمیق‌تر فرد نشأت می‌گیرند که تغییر آنها زمان و تلاش زیادی را می‌طلبد.
اختلال عاطفی
ADHD اغلب بر توانایی تنظیم احساسات فرد تأثیرگذار است و می‌تواند روابط او را به‌طور قابل توجهی متأثر کند. افراد مبتلا به این اختلال، گاهی به راحتی تحریک می‌شوند، طغیان‌های عاطفی نشان می‌دهند و نوسانات شدیدی در خلقیاتشان را تجربه می‌کنند.
برای شریک غیر ADHD، پذیرش و پشت‌سرگذاشتن این رفتارها ممکن است چالش‌برانگیز باشد؛ زیرا او ممکن است نداند که از لحظه به لحظه چه رفتاری از شریک زندگی خود برای انتظار دارد. بی‌ثباتی عاطفی این فرد می‌تواند منجر به تعارضات، سوءتفاهم‌ها و اظهارات پشیمان‌کننده در رابطه شود که این موارد می‌تواند به تضعیف و ناپایداری در رابطه منجر شود.
اهمال کاری زیاد
یکی از نشانه‌های دیگر اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD)، اهمال‌کاری و تمایل به انجام کارها در آخرین لحظه است. بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال، برای شروع یک کار، تا آخرین لحظه منتظر می‌مانند، زیرا تحت فشار بهتر کار می‌کنند یا به عبارتی دیگر، تحت فشار و تهدید موفقیت‌آمیزتر عمل می‌کنند. اما اگر شریک عاطفی از افرادی با این ویژگی انتظار داشته باشد که وظایف را به موقع انجام دهند، این اهمال‌کاری و تمایل به انجام کارها در آخرین لحظه ممکن است به تعارض منجر شود.
به عنوان مثال، موکول‌کردن پرداخت صورت‌حساب‌ها به آخرین لحظه می‌تواند منجر به استرس و اضطراب ناخواسته در رابطه شود زیرا این مسئله می‌تواند باعث نارضایتی و ناامیدی شریک عاطفی شود و به مشکلات بیشتری منجر شود.
حساسیت زیاد نسبت به طرد شدن
بروز هم‌زمان ADHD و حساسیت زیاد به طرد شدن از مسائلی است که بسیاری از افراد با این اختلال مواجه هستند، که می‌تواند تأثیرات چشمگیری بر روابطشان داشته باشد. این افراد به‌طور غیرمعمولی حساس به هرگونه حس طردشدگی می‌شوند و ممکن است به‌جای گوش‌دادن به انتقاد یا پیشنهادات سازنده، بیشتر بر احساسات خود تمرکز کنند.
این با گذر زمان، می‌تواند به واکنش‌های شدیدتری در برابر شکاف‌ها و مشکلات در روابطشان منجر شود. این موضوع به دلیل آن است که شریک عاطفی چنین فردی به تدریج احساس می‌کند که نمی‌تواند بدون روبرو شدن با واکنش‌های منفی یا طردشدنی از سوی طرف مقابل، نظرات و احساسات خود را به‌طور صادقانه ابراز کند.
رابطه با ADHD
داشتن رابطه با فرد مبتلا به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD) ممکن است بسته به نوع و ماهیت آن رابطه، تجربه‌ها و چالش‌های متفاوتی را برای طرفین به همراه داشته باشد. به‌عنوان مثال، در دوران ابتدایی رابطه، این فرد ممکن است از مسائلی مانند دیر رسیدن به محل قرار یا فراموش‌کردن تاریخ‌های مهم چشم‌پوشی کند و این مشکلات را به‌سادگی بپذیرد.
اما با پیشرفت رابطه و افزایش مسئولیت‌ها و تعهدات فرد در رابطه، اینگونه علائم می‌توانند به مشکلاتی بزرگتر و پیچیده‌تر منجر شوند. به‌طوری‌که احتمالاً شروع به پررنگ‌تر شدن این مسائل و تأثیرات منفی آنها بر روابط طرفین خواهد بود.
رابطه عاطفی با فرد ADHD
داشتن رابطه با فردی که دارای اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD) است، در ابتدا ممکن است بسیار سرگرم‌کننده و هیجان‌انگیز باشد. افراد مبتلا به این اختلال، اغلب با خلاقیت و بامزه‌گویی طبیعی خود، فضایی پر از انرژی و جذابیت ایجاد می‌کنند و می‌توانند تجربه روابط پرماجرا و پر از هیجانی را فراهم کنند.
این افراد معمولاً با تکانشگری و زندگی پرهیجان خود، محیط را به یک تجربه شاد و پر از ماجرا تبدیل می‌کنند که می‌تواند جذابیت خاصی برای شریک زندگی‌شان داشته باشد.
با این حال، با گذشت زمان، این ویژگی‌ها ممکن است به یک چالش تبدیل شود و ناامیدی شریک عاطفی را به‌وجود آورد. این افراد به دلیل بی‌نظمی، تأخیر و فراموشی‌هایشان، ممکن است در ایجاد استحکام و پایداری در روابط دچار مشکلات شوند. به‌طوری‌که این ویژگی‌ها می‌تواند به تدریج شروع به کاهش اعتماد و رضایت شریک عاطفی و در نتیجه، ایجاد تنش‌ها و مشکلات بیشتر در رابطه کند.
مشکلات رایجی که ممکن است در رابطه با فرد مبتلا به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD) پیش آید، عبارت‌اند از:
1. فراموش‌کردن تاریخ‌ها یا رویدادهای مهم رابطه؛ که می‌تواند باعث ناراحتی و عدم اطمینان شریک عاطفی شود.
2. فراموش‌کردن پاسخ‌دادن به پیامک یا تماس‌های طرف مقابل؛ که می‌تواند به دور شدن و ناراحتی او از رفتار غیرقابل پیش‌بینی فرد مبتلا به ADHD منجر شود.
3. ازدست‌دادن وقایع مهم رابطه؛ که باعث عدم اطمینان شریک عاطفی در ارزش و توجه فرد می‌شود.
4. قاتی‌کردن تاریخ‌های مهم رابطه؛ که ممکن است به کاهش اعتماد به نفس و رضایت در رابطه منجر شود.
5. مدام دیر رسیدن به قرارهای ملاقات؛ که باعث ناراحتی و ناامیدی شریک عاطفی از نقض وعده‌های فرد مبتلا به ADHD می‌شود.
6. نیاز به تجدید نظر کردن یا دوباره طی‌کردن مراحل رابطه؛ که ممکن است به نارضایتی و خستگی در رابطه منجر شود.
7. رفتارهای تکانشی؛ که می‌تواند منجر به تضعیف ارتباطات و بروز اختلافات بین طرفین شود.
8. نوسانات خلقی؛ که می‌تواند باعث ناراحتی و ناپایداری در رابطه شود.
9. کج‌خلقی یا زودرنجی؛ که می‌تواند به افزایش تنش‌ها و ناهنجاری‌ها در رابطه منجر شود.
ازدواج با فرد ADHD
ازدواج با فردی که دارای اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD) است، ممکن است با چالش‌های بیشتری همراه باشد، زیرا در این مرحله از زندگی، افراد یاد می‌گیرند که مسئولیت‌های زندگی را با یکدیگر به اشتراک بگذارند و با چالش‌های مختلفی روبرو شوند.
فرد مبتلا به ADHD و همسرش اغلب درباره مسائل مختلفی مانند روش‌های فرزندپروری، امور مالی و وظایف خانه تعارض دیدگاه دارند. به‌عنوان مثال، این فرد ممکن است به دلیل ناتوانی در مدیریت زمان و توجه، به پرداخت صورت‌حساب‌ها یا انجام وظایف خریداری ضروری برای سفر همراهش دچار مشکل شود، که این مسائل می‌توانند برای زندگی با فرد ADHD هزینه‌هایی استرس‌زا ایجاد کنند.
این تعارضات و مشکلات ممکن است به تعاملات والدین و فرزند نیز کشیده شود، زیرا استرس و تنش در روابط خانوادگی افزایش می‌یابد و باعث مختل شدن این روابط می‌شود. در نتیجه، این موارد می‌توانند به ایجاد ناهماهنگی و اختلافات درون خانواده و در روابط فردی منجر شوند.
برخی از مشکلات رایج در ازدواج با فرد مبتلا به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD) عبارت‌اند از:
1. دخالت نامتعادل والدین در زندگی فرزندان؛ که ممکن است به عدم تعادل در تربیت و پرورش فرزندان منجر شود و باعث ایجاد تضادها در روابط خانوادگی شود.
2. تقسیم مسئولیت‌های زندگی به‌شیوه‌ای ناسالم؛ که ممکن است باعث بروز ناهماهنگی‌ها و تنش‌ها در رابطه زناشویی شود.
3. فراموش‌کردن پرداخت قبوض و صورت‌حساب‌ها؛ که باعث ایجاد مشکلات مالی و ناراحتی در رابطه می‌شود.
4. نگذاشتن غذاها در یخچال یا فراموش‌کردن شستن ظرف‌ها؛ که می‌تواند منجر به ناکامی در انجام وظایف خانگی و افزایش بار مسئولیتی شود.
5. فراموش‌کردن قرارهای مهم؛ که ممکن است به ایجاد ناهماهنگی‌ها و اختلافات در زندگی روزمره زناشویی منجر شود.
6. افزایش خطر وقوع حوادث در زندگی؛ زیرا فرد ADHD ممکن است به دلیل تمرکز کمتر بر روی محیط و اطرافیان، به راحتی حوادث را ایجاد کند یا در معرض خطرات قرار گیرد.
7. بیشتر شدن مبلغ قبوض آب و برق؛ که به دلیل فراموشی‌ها و تمرکز کمتر بر مصرف انرژی، هزینه‌های اضافی برای خانواده ایجاد می‌شود. به عنوان مثال، فرد ADHD ممکن است چراغ‌ها را روشن بگذارد یا زیر دوش حمام زمان بیشتری را صرف کند که باعث افزایش مصرف انرژی و هزینه‌های بیشتر می‌شود.
بهبود رابطه با ADHD
شما می‌توانید با اتخاذ روش‌های مختلف، به شریک زندگی خود که دارای اختلال ADHD است، حمایت کنید. داشتن یک شریک زندگی ADHD مانند هر رابطه دیگری نیازمند تمرکز بر درک متقابل، تقسیم وظایف و مسئولیت‌ها به شکل سالم و داشتن ارتباط مثبت است.
پیشنهاد می‌شود به کارگاه روانشناسی آسیب شناسی روانی مراجعه فرمایید. اهمیت این است که در رابطه با ADHD، به عنوان شریک، باید او را به عنوان همتای خود در نظر بگیرید و از تبدیل شدن به والد در رابطه پرهیز کنید. برای این منظور، می‌توانید به ۷ نکته مهم زیر توجه کنید:
کسب اطلاعات بیشتر در مورد ADHD
اگر اطلاعات بیشتری در مورد اختلال ADHD داشته باشید، می‌توانید بهتر بفهمید که رفتارهای طرف مقابل چه علتی دارند و چگونه می‌توانید با او به شیوه‌های ارتباطی سالم‌تری دست یابید. با داشتن آگاهی از وضعیت افراد مبتلا به این اختلال، می‌توانید نه‌تنها به آنها حمایت کنید، بلکه درک بهتری از تأثیر علائم آنها بر رابطه خود پیدا کنید.
به علاوه، اطلاعات بیشتر در مورد ADHD به شما کمک می‌کند تا روش‌های مدیریت و کنترل این اختلال را در رابطه با شریک زندگی‌تان بهتر درک کنید. این آگاهی می‌تواند به شما کمک کند تا با روش‌های موثرتری به مشکلات مرتبط با ADHD و روابط شما روبرو شوید و به نحوی موثرتر با آنها برخورد کنید.
نگاه به شریک عاطفی بدون علامت ADHD
علائم اختلال ADHD نباید به عنوان یک علامت کلی برای شخصیت یا هویت فرد مبتلا به این اختلال تلقی شوند. همانطور که در بیماری‌های دیگر، به هر فردی که از ADHD رنج می‌برد، می‌توان ویژگی‌ها، استعدادها و ویژگی‌های منحصر به فرد خود را نسبت داد که کاملاً مستقل از این اختلال هستند.
بنابراین، باید شریک زندگی خود را به عنوان یک شخصیت منحصر به فرد و با توجه به تمام جنبه‌هایش بدون توجه به رفتارها یا علائم مرتبط با ADHD بپذیرید. درک این نکته می‌تواند به ایجاد یک رابطه سالم و متعادل با فرد مبتلا به این اختلال کمک کند و از بروز نگرانی‌های نادرست و تبعیض‌آمیز در رابطه جلوگیری کند.
عدم رابطه والد و فرزندی با فرد ADHD
اگر می‌خواهید شریکی که دارای اختلال ADHD است را حمایت کنید، باید به خاطر داشته باشید که بر عهده‌گیری تمام مسئولیت‌ها توسط شما می‌تواند به نتیجه‌گیری از یک رابطه والد فرزندی منجر شود. این روند ممکن است با گذر زمان، به دنبال کاهش صمیمیت و ارتباط جنسی در رابطه‌تان باشد و حتی باعث دلزدگی زناشویی فرد مبتلا به ADHD و تشدید تعارضات گردد.
به جای آن، به همسر خود اجازه دهید تا مسئولیت‌هایش را به تنهایی برعهده بگیرد و به جای آن، شما خود بر روی انجام وظایف خود تمرکز کنید. این ارتباط متقابل از رویکردی سالم‌تر برای مدیریت مسئولیت‌ها و ارتباطات در رابطه است که می‌تواند به بهبود زندگی زناشویی شما کمک کند و از بروز مشکلات اضافی جلوگیری نماید.
ایجاد برنامه روزانه منظم
تدوین یک برنامه روزانه منظم برای شخصی که با اختلال کم‌توجهی و بیش‌فعالی (ADHD) مبتلا است، می‌تواند به او کمک کند که ازانگیزه بیشتری برخوردار شود و به شکل منظم‌تری از وقت خود استفاده کند. اطلاع‌رسانی به همسر یا شریک زندگی این فرد درباره برنامه‌های روزانه می‌تواند باعث شود که وظایف و کارهای مهم بهتر و با دقت بیشتری انجام شوند. این اقدام می‌تواند به شخص مبتلا به ADHD کمک کند تا بهتر بتواند زمان خود را مدیریت کند و از انجام وظایف مختلف به نحو مؤثرتری بهره ببرد.
تمرین صمیمیت بیشتر
احترام و دوست‌داشتن فرد مبتلا به ADHD نیازمند پذیرش کامل او، به‌همراه همه ویژگی‌ها و علائم این اختلال است. درست است که صمیمیت در رابطه با فردی که این اختلال را دارد، بیشتر از روابط جنسی است. این نوع از صمیمیت به معنای فهم عمیقی از شخصیت و درون‌گرایی او، درک نیازها و مشکلاتش و تعهد به زندگی مشترک می‌باشد. بنابراین، تلاش کنید که برای افزایش صمیمیت عاطفی و عمق بیشتر رابطه با فرد مبتلا به ADHD تلاش کنید و به این امر اهمیت بدهید.
بیان کردن احساسات خود
یادگیری نحوه برقراری ارتباط با فرد ADHD ممکن است به نظر کاری دشوار بیاید، اما این مهارت با تمرین و توجه به جزئیات قابل بهبود است. در این نوع ارتباط، مهم است که عباراتی را انتخاب کنید که احساسات و نیازهای شما را به دقت بیان کنند. به عنوان مثال، می‌توانید بگویید: “وقتی ما برای رفتن به جایی دیر می‌رسیم، من احساس استرس می‌کنم و این برایم مهم است.
بنابراین، اگر ممکن است، ترجیح می‌دهم کمی زودتر از خانه بیرون برویم، به این ترتیب می‌توانیم به موقع رسیدگی کنیم.” این نوع ارتباط بازتاب مستقیمی از احساسات و نیازهای شماست و به فرد ADHD کمک می‌کند تا بهتر درک کند که چگونه می‌تواند شما را حمایت کند و رابطه‌تان را بهبود بخشد.
ایجاد سیستم واگذاری مسئولیت
با همسر یا شریک زندگی خود یک سیستم مشترک برای مدیریت وظایف روزانه ایجاد کنید. افراد مبتلا به ADHD معمولاً از فهرست کردن وظایف بهره بیشتری می‌برند و می‌توانند با استفاده از یک فهرست کارهایی که باید انجام دهند، به سازماندهی بهتری دست یابند.
از این ابتدایی‌ترین اقدام شروع کنید، با تهیه یک فهرست از وظایف خانگی و تقسیم آنها، سپس یک سیستم برای بررسی و اطمینان از انجام وظایف ایجاد کنید. به این ترتیب، هر دوی شما می‌توانید بهترین استفاده را از زمان و انرژی خود برای مدیریت کارها و وظایف روزمره بکنید و از ایجاد تنش و ناهماهنگی در رابطه جلوگیری کنید.
نتیجه گیری
رابطه عاطفی با فرد ADHD اغلب چالش‌هایی را به همراه دارد که می‌تواند بر روند رابطه تأثیر منفی بگذارد. فردی که این اختلال را دارد، ممکن است با مشکلاتی مانند فراموشی، ناپایداری، و کاهش تمرکز مواجه شود که می‌تواند به تعارضات در رابطه منجر شود.
با این حال، با آگاهی به تأثیر این رفتارها بر رابطه و تمرین مهارت‌های ارتباطی و شنیداری، فرد مبتلا به ADHD می‌تواند به بهبود رابطه عاطفی کمک کند. از سوی دیگر، همسر یا شریک زندگی می‌تواند با رعایت ۷ نکته مهم که در این مقاله توضیح داده شده است، از فرد مبتلا به ADHD حمایت کند. همچنین، زوج‌درمانی می‌تواند به زوج‌ها کمک کند تا مهارت‌های ارتباطی خود را بهبود بخشند و رابطه‌ی سالم‌تری را تجربه کنند.
