برنا اندیشان | مرجع تخصصی بهترین پکیج های آموزشی
کارل راجرز روانشناسی بود که رویکرد روان درمانی مراجع محور را ابداع کرد و یکی از تکنیک های درمانی او استفاده از توجه مثبت بدون قید و شرط بود، به این معنی که درمانگر باید بدون هیچ شرطی، مراجع را بپذیرد و دیدگاه خاصی نسبت به اعمال و رفتارهای مراجع نداشته باشد، در این بخش از پایگاه دانش برنا اندیشان تصمیم داریم تا مقاله ای با عنوان توجه مثبت بدون قید و شرط در روانشناسی چه تاثیری بر مراجع دارد را مورد مطالعه و بررسی قرار دهیم، پس اگر به نظریه های روان درمانی علاقه مند هستید تا انتهای مقاله توجه مثبت بدون قید و شرط با گروه تخصصی برنا اندیشان همراه باشید.
توجه مثبت بدون قید و شرط در روانشناسی چه تاثیری بر مراجع دارد
توجه مثبت بدون قید و شرط در روان درمانی به مشاور کمک می کند تا بهتر بتواند مراجع را درک کرده و رابطه درمانی سالمی با او برقرار کند.
توجه مثبت بدون قید و شرط اصطلاحی است که توسط کارل راجرز روانشناس انسان گرا برای توصیف تکنیک مورد استفاده در درمان غیر هدایتگرانه و بیمار مداری خود به کار رفته است.
این موضوع چطوری کار میکنه؟ به گفته راجرز، توجه مثبت بدون قید و شرط شامل نشان دادن حمایت و پذیرش کامل شخص از هر آنچه که آن شخص می گوید یا می کند است. درمانگر بیمار را می پذیرد و از او پشتیبانی می کند مهم نیست که وی چه می گوید یا چه کاری انجام می دهد و هیچ شرطی را برای این پذیرش قائل نیست. این بدان معناست که درمانگر از بیمار حمایت می کند خواه رفتارهای خوب و احساسی را ابراز کند یا رفتارهای بد داشته باشد
یک نگاه نزدیکتر
راجرز در مقاله ای که در سال 1957 در مجله روانشناسی مشاوره منتشر شد توضیح داد : “این به معنای مراقبت از بیمار است اما نه به شیوه ای تصرفی یا به روشی که صرفاً برای تأمین نیازهای خود درمانگر باشد.” “این به معنای مراقبت است برای بیمار به عنوان یک فرد جداگانه با اجازه داشتن احساسات و تجارب خود.” برای مطالعه بیشتر به کارگاه رواندرمانی مراجع محور کارل راجرز مراجعه نمایید.
راجرز بر این باور بود که برای درمانگران ضروری است که نسبت به بیمار خود توجه مثبت بدون قید و شرط نشان دهند. وی همچنین پیشنهاد داد که افرادی که در زندگی خود این نوع مقبولیت را ندارند موجب می شود تا عقاید منفی درباره خود داشته باشند.
دیوید جی مایرز در کتاب خود نوشت : چاپ هشتم در ماژول ها توضیح می دهد : “مردم همچنین با پذیرش چیزی که دارند باعث رشد خودشان میشوند با پیشنهاد آنچه راجرز آن را توجه مثبت بدون قید و شرط خواند.” “این یک نگرش لطف است، یک نگرش که حتی برای شناختن نارسایی های ما ارزش قائل است. رها کردن بهانه هایمان، اعتراف به بدترین احساساتمان و کشف اینکه هنوز مورد قبول واقع شده ایم بسیار راحت است. در یک ازدواج خوب، یک خانواده نزدیک یا یک دوستی صمیمی ما می توانیم خودجوش باشیم بدون ترس از دست دادن داشته باشیم.”
مثبت بودن در قبال خود و ارزشمند بودن خود
راجرز بر این باور بود که مردم هم به ارزشمندی خود و هم به رعایت مثبت دیگران احتیاج دارند.اینکه مردم چگونه در مورد خود فکر می کنند و چگونه برای خود ارزش قائل هستند نقشی اساسی در رفاه و سلامتی فرد دارد.
افرادی که احساس ارزشمندی قوی تری دارند نیز اعتماد به نفس و انگیزه بیشتری دارند تا اهداف خود را دنبال کنند و در جهت تحقق بخشیدن به خود تلاش کنند زیرا معتقدند که توانایی تحقق اهداف خود را دارند.
در طی سالهای اولیه، کودکان می آموزند که توسط والدین و سایر اعضای خانواده مورد علاقه و پذیرش هستند. این امر به احساس اعتماد به نفس و خودباوری کمک می کند. توجه مثبت و بدون قید و شرط مراقبان در طول سالهای اولیه زندگی می تواند به افزایش احساس ارزشمندی در افراد کمک کند.
با افزایش سن توجه دیگران بیشتر در شکل گیری تصویر از خود شخص نقش دارد.
راجرز معتقد بود که وقتی افراد مورد توجه مثبت شرطی قرار می گیرند جایی که تأیید فقط به اعمال فرد بستگی دارد ممکن است عدم انسجام رخ دهد. عدم تطابق زمانی اتفاق می افتد که بینایی فرد از خود ایده آل خود با آنچه در زندگی واقعی تجربه می کنند همگام باشد.
توجه مثبت بدون قید و شرط
افراد متفق همبستگی زیادی بین تصویر از خود و مفهوم خود ایده آل شان دارند. یک فرد ناسازگار بین تصویر از خود و خود ایده آل خود تداخل چندانی نخواهد داشت.پیشنهاد می شود برای آموزش بیشتر به کارگاه آموزش مصاحبه انگیزشی مراجعه فرمایید.
راجرز همچنین بر این باور بود که دریافت توجه مثبت بدون قید و شرط می تواند به افراد کمک کند تا بار دیگر همخوان شوند. راجرز با در نظر گرفتن توجه مثبت بی قید و شرط به بیمارهای خود معتقد بود که درمانگران می توانند به افراد کمک کنند تا از همخوانی بیشتری برخوردار شوند و بهزیستی روانشناختی بهتری داشته باشند.
توجه مثبت به تمرینات
آیا واقعاً ممکن است که درمانگران توجه مثبت و بدون قید و شرط را نسبت به هر بیمار مدنظر قرار دهند؟ بسیاری معتقدند که جواب منفی است. با این حال همانطور که جان و ریتا سامرز – فلاناگان خاطرنشان می کنند ممکن است درمانگران سعی کنند چنین احترامی نسبت به بیمار خود داشته باشند. آنها همچنین توجه دارند که چنین مقبولیتی به معنای مجاز بودن یا تأیید کلیه رفتارها نیست. ناتالی راجرز، دختر کارل راجرز بعداً توضیح داد که پدرش معتقد است گرچه هرگونه فکر و احساس خوب است اما همه رفتارها قابل قبول نیستند.
در حالی که توجه مثبت بدون قید و شرط سنگ بنای درمان بیمار مداری است اما انجام آن همیشه آسان نیست. شرایطی را تصور کنید که در آن یک درمانگر با یک مجرم جنسی کار می کند. سامرز- فلاناگان در کتاب خود نظریه های مشاوره و روان درمانی در زمینه و عمل برخی از توصیه ها را به پزشکانی که با چنین شرایط دشواری روبرو هستند ارائه می دهد.
آنها می گویند : “راجرز کاملاً اعتقاد داشت که هر شخصی با پتانسیل رشد مثبت و عاشقانه متولد می شود.” “هنگام انجام درمان فرد محور شما به شانس بعدی آنها شاید آخرین فرصت برای استقبال، درک و پذیرش تبدیل می شوید. پذیرش شما ممکن است شرایط لازم برای تغییر را ایجاد کند.”
