مقابله با ترس از تنها خوابیدن کودک

ترس از تنها خوابیدن در کودکان به عنوان یکی از اختلالات اضطرابی تشخیص داده می‌شود که با ترس و نگرانی کودک در مواجهه با وضعیت تنهایی در اتاق خوابش همراه است. عمدتاً وقتی کودکان در محیط‌های جدیدی مثل هتل یا خانه اقوام بخواهند خواب بروند، این ترس به شدت بیشتر می‌شود.

والدین در هر مرحله‌ای از رشد و توسعه کودکان خود با مواجهه به چالش‌ها و مشکلات مختلفی روبرو می‌شوند. به عنوان مثال، در بخشی از زندگی کودکان، والدین ممکن است به دنبال راهکارهایی باشند که کمک کنند تا جای خواب کودکان را بهینه تر تعیین کنند. همچنین، برای تفهیم علت ترس کودک از تنها خوابیدن، نیاز است تا به دقت به نیازها و احساسات کودکان گوش فرا داده شود تا بتوان به عمق مشکل پی برد. این نگاه به توسعه و رشد کودکان، والدین را قادر می‌سازد تا بهترین راهکارها را برای مواجهه با چالش‌های مختلف و پاسخ به نیازهای کودکان خود انتخاب کنند.

ترس کودک از تنها خوابیدن می‌تواند در هر دوره‌ای از رشد کودکان وقوع پیدا کند. اما والدین نیاز دارند که هر چه سریع‌تر این مشکل را مدیریت کنند، زیرا این اختلال می‌تواند عواقب جدی و حاد در دوران کودکی و نیز در بزرگسالی به دنبال داشته باشد. اثرات این ترس در دوران بزرگسالی ممکن است به شکل‌های مختلف و متنوعی ظاهر شود و در نهایت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد.

به عبارت دیگر، برطرف نکردن این مسئله می‌تواند دارای تبعات جدی برای توسعه و رشد عاطفی و اجتماعی کودکان باشد. در این بخش از مجله علمی برنا اندیشان تصمیم داریم تا مقاله ای کامل در مورد ترس از تنها خوابیدن کودک را در اختیار شما افراد علاقه مند به روانشناسی قرار دهیم.

ترس از تنها خوابیدن

پیشنهاد می شود به کارگاه روانشناسی درمان اختلالات خواب مراجعه فرمایید. بسیاری از کودکان ترجیح می‌دهند نزدیک والدین‌شان بخوابند و از تنهایی در اتاق خواب می‌ترسند. این انتخاب به دلیل ایجاد حس امنیت و آرامش بیشتر در کنار والدین‌شان است. با این حال، اگر این ترس از جدایی از والدین پیش بیاید، ممکن است به مشکلاتی منجر شود.

زیرا در بعضی موارد والدین نیز عادت به این نزدیکی با کودک داشته باشند و در نتیجه، فرآیند جدایی برای کودک مشکل‌تر و چالش‌برانگیز تر شود. این امر می‌تواند تأثیرات منفی بر توسعه اجتماعی و عاطفی کودک داشته باشد.

اگر والدین نسبت به این ترسی که در فرزندشان بوجود آمده، تدابیر لازم را اندیشه نکنند و مقابله مناسبی انجام ندهند، این موضوع می‌تواند به این معنا باشد که فرزندشان تجربه مهارت‌های مقابله با این ترس را نکند. ادامه دادن به عادت عدم جدایی محل خواب کودک از والدین می‌تواند به این منظور منجر شود که خواب فرزند و والدینش ناخوشایندی‌هایی را تجربه کنند و آرزوی یک خواب آرام و راحت در کنار همسرشان به تعویق بیفتد. در نتیجه، مهم است والدین در این زمینه اقدامات مناسبی انجام دهند تا به کودک خود کمک کنند تا با ترس از جدایی محل خواب مقابله کرده و توانایی خواب بهتر و آرام‌تر را پیدا کند.

کودکان از چه سنی می توانند تنها بخوابند؟

سنی که برای ترکیب تنها خوابیدن کودک بهترین زمان است، زمانی است که والدین کودک را از شیر خوردن جدا کرده‌اند و کودک قادر به راه رفتن می‌باشد. این بازه سنی معمولاً از ۳ تا ۴ سالگی کودکان آغاز می‌شود. این سن مطلوب برای جدا کردن محل خواب کودک از والدین به دلیل اینکه در این دوره از رشد، کودکان به تدریج حس استقلال و اعتماد به نفس را تقویت می‌کنند و وابستگی به والدین کاهش می‌یابد. از این جهت، این مرحله زمانی ایمن‌ترین زمان برای مراحل جدا شدن محل خواب کودک از والدین محسوب می‌شود.

هرچه کودک به این سن نزدیک‌تر شود، تجربه جدایی از محل خواب برای وی دشوارتر می‌شود. این به دلیل افزایش وابستگی به والدین و تأثیر عوامل دیگری است که در زمان‌های بعدی توضیح داده خواهیم کرد. این موضوع باعث می‌شود که کودک شما از تجربه تنها خوابیدن اجتناب کرده و ممکن است اضطراب داشته باشد. به عبارت دیگر، بهترین روش این است که از سنین کمتر کودک را به تنها خوابیدن عادت دهید تا او در این مرحله از رشد به‌راحتی با این تجربه مقابله کند.

ترس از تنها خوابیدن کودکان چه دلایلی دارد؟

برای مدیریت ترس کودک از تنها خوابیدن، اولین قدم این است که علت و منشأ این ترس را شناسایی کنید. با تحلیل و ریشه‌یابی این مشکل، می‌توانید به سرعت به راه‌حل مناسبی برای آن دست یابید. در این مرحله، می‌توانید با آشنایی به علت‌های اصلی ترس کودک از تنها خوابیدن، به تشخیص بهتری دست پیدا کنید.

یکی از عوامل اساسی ترس کودکان از تنها خوابیدن، به ویژه در کودکان زیر ۶ سال، تخیلات ذهنی آنها است که بیشترین تأثیر را دارد. کودکان از تجربه تصاویر و صحنه‌های ترسناکی که از فیلم‌ها، کارتون‌ها و سریال‌ها دیده‌اند، متأثر می‌شوند. آنها با استفاده از قدرت تخیل خود، این تصاویر و وحشتناک‌ترین صحنه‌ها را در ذهن خود ایجاد می‌کنند و در زمان شب، تصور می‌کنند که این موجودات ترسناک در زیر تخت، پشت پرده یا در داخل کمد خانه قرار دارند.

به منظور اغلب کاهش این ترس، کودکان تمایل دارند در کنار والدین خود بخوابند. آنها این اعتقاد را دارند که در حضور والدین، این موجودات ترسناک توانایی حمله به آنها را ندارند و ایمنی کامل دارند. این امر به کودک احساس امنیت می‌دهد و او را از ترس‌هایی که در ذهنش ایجاد کرده‌است محافظت می‌کند.

یکی از عوامل دیگری که ممکن است در ترس کودک از تنها خوابیدن تأثیرگذار باشد، مکالماتی هستند که کودک با همسن‌های خود، بزرگترین‌ها یا حتی بین بزرگترها شنیده و درک می‌کند. از آنجا که قوه تخیل کودکان بسیار قوی است، آنها ممکن است زمانی که درباره موجودات فرضی، افسانه‌ها یا حتی موجوداتی مثل جن و … صحبت می‌شود، این مکالمات را به عنوان صحنه‌های ترسناک و ترسناک تصور کنند. در شب، این تصورات می‌توانند در ذهن آنها زنده شده و آنها را به تصور این موجودات فرضی یا صحنه‌های ترسناک در موقعیت خواب بیاندازند.

در نتیجه، کودک به خاطر این ترس‌ها و ایجاد تصاویر ترسناک، به والدین خود پناه می‌برد. او احساس امنیت می‌کند که در کنار والدین‌اش است و این امر از اوج ترس و اضطراب در شب جلوگیری می‌کند.

همچنین پیشنهاد می شود به کارگاه روانشناسی تربیت جنسی کودک مراجعه فرمایید. یکی از دلایل دیگری که می‌تواند باعث ترس کودک از تنها خوابیدن شود، اختلافات بین والدین کودک است. اغلب کودکانی که شاهد اختلافات شدید والدین خود هستند، دچار ترس از دست دادن یکی از والدین خود می شوند و تمایل دارند به سمت والدین خود بروند تا از آنها حفاظت کنند.

این احساس ترس می‌تواند کودکان را به سمت والدین خود در شب وقت خواب سوق دهد تا از حضور و ایمنی والدینشان بهره‌برند. در واقعیت، این اقدام به نوعی راحتی و اطمینان در ذهن کودکان به ارمغان می‌آورد.

در صورتی که کودک در محیط‌هایی مانند مهد کودک یا مدرسه یا حتی در محیط‌های خارج از منزل مورد آزار و اذیت جسمی یا جنسی از دیگر کودکان یا حتی افراد بزرگتر قرار گیرد، احتمال وقوع ترس از تنها خوابیدن در وی در شب وجود دارد. این ترس ممکن است به علت نگرانی از تکرار آن تجربه ترسناک در آینده، در وی ایجاد شود.

ترس‌های متعددی وجود دارند که ممکن است باعث ایجاد ترس از تنها خوابیدن در کودکان شوند. این ترس‌ها می‌توانند شامل ترس از تاریکی، ترس از دزد، ترس از حیوانات، ترس از حشرات، ترس از صداهای آشنا، ترس از اتاق خواب و … باشند. این ترس‌ها ممکن است باعث شود که کودک احساس کند نیاز به حضور پدر و مادر یا خواهر و برادرهای بزرگتر از خود دارد و بخواهد در کنار آنها بخوابد.

ترس از تنها خوابیدن کودکان چگونه درمان می شود؟

بسیاری از کودکان و نوجوانان در دوران‌های مختلف به دلایل مختلف با ترس از تنها خوابیدن روبرو می‌شوند و تمایل دارند کنار والدین خود بخوابند؛ زیرا این کناری با والدین برای آنها حس آرامش و امنیتی فراهم می‌کند. اما اگر این ترس به درستی مدیریت نشود، ممکن است به مشکلات جدی در دوران کودکی و بزرگسالی کودک منجر شود. علاوه بر این، این موضوع می‌تواند برای والدین نیز مشکلات فراوانی ایجاد کند؛ به عنوان مثال، تأمین یک شبانه روزی آرام و داشتن وقتی برای تنها بودن با همسر.

فرآیند جدا کردن محل خواب کودک از والدین و غلبه بر ترس او، یک رویداد یک‌شبه نمی‌باشد. بلکه برای موفقیت در این زمینه، نیاز به استفاده از روش‌ها و راهکارهای متعددی است که با صبر و حوصله اجرا می‌شوند. این فرآیند ممکن است مدتی طول بکشد، اما با اعمال تدریجی و کم‌کم این ترس را کاهش دهید.

در این قسمت، ما به شما تعدادی روش و راهکار معرفی می‌کنیم که به شما کمک می‌کنند از ابتدای مسیر، کودک خود را به تنها خوابیدن عادت دهید و او را از ترس تنهایی در خواب بیرون بیاورید.

اگر با این روش‌ها مشکلی پیش آمد و ترس کودک به درستی مدیریت نشد، بهتر است به مشاوره‌گر یا روانشناس کودک متخصص مراجعه کنید. این تخصصی‌ترین شخصیت‌ها می‌توانند با بررسی رفتار کودک و شناخت عمیق‌تر از مسائل مرتبط به وی، به درمان ترس کودک از تنها خوابیدن کمک کنند.

آماده سازی کودک برای تنها خوابیدن

برای آماده‌سازی فرزندتان به این تغییر، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

1. مکالمه و صحبت: در ابتدای این مسیر، بهتر است با فرزندتان صحبت کنید و به وی توضیح دهید که چه اتفاقی قرار است رخ دهد. اگر فرزندتان در سنین کمتر باشد، می‌توانید از داستان‌ها و شرح‌های تخیلی برای توضیح شرایط استفاده کنید. اگر در سنین نوجوانی باشد، باید به صورت کاملاً منطقی با او صحبت کنید و او را از عواقب و پیامدهای نامناسب این ترس در آینده آگاه کنید. همچنین می‌توانید به وی توضیح دهید که جدا خوابیدن یکی از نمادهای ورود او به دنیای بزرگتر است و این تغییر نشانه‌ای از رشد اوست.

2. کمک به ایجاد تصاویر مثبت: با کمک به فرزندتان تصاویر مثبتی از تنهایی خوابیدن ایجاد کنید. می‌توانید به وی بگویید که این تجربه به او اجازه می‌دهد که مستقل‌تر شود و مهارت‌هایی را بیاموزد که برای زندگی بزرگتر لازم دارد.

3. آرام‌سازی در موقع خواب: در زمان خواب، محیط را آرام و دلنشین کنید. ممکن است با استفاده از یک چراغ خافته، موسیقی آرام‌بخش یا یک شی مورد علاقه، او را در این مرحله کمک کنید تا به تدریج با تنهایی در اتاق خواب آشنا شود.

4. تشویق و پاداش: هنگامی که فرزندتان به تنهایی خوابیدن با موفقیت پیش می‌رود، تشویق و پاداش دهید. این می‌تواند باعث افزایش انگیزه و اعتماد به نفس وی شود.

5. صبر و توجه: این فرآیند ممکن است زمان‌بر باشد، پس به صبر و توجه به نیازهای فرزندتان توجه کنید و او را در این مسیر همراهی کنید.

در صورتی که ترس کودک از تنهایی خوابیدن به صورت مداوم ادامه داشته و مشکلی بزرگتر به نظر برسد، بهتر است با یک مشاور کودک متخصص مشاوره و راهنمایی دریافت کنید.

صحبت کردن با فرزند خود قبل از خواب

با فرزند خود قبل از خوابیدن ارتباط برقرار کنید. بهتر است قبل از وقت خواب به اتاق کودک خود بروید و با وی درباره ترس‌هایش صحبت کنید. او را قانع کنید که هیچ دلیلی برای نگرانی و ترس نیست و باید به راحتی به خواب بروید. در این مکالمه، به او انرژی مثبتی انتقال دهید و به دقت گوش دهید تا او احساس کند که شما به او توجه می‌کنید. این نوع ارتباط می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب کودک کمک کند و او را به خواب آرام بفرستد. پس از انجام مکالمه، حتماً اتاق کودک را ترک کنید تا وی تنهایی به خواب برود.

فرزند خود را سرزنش نکنید

از سرزنش کودک خود پرهیز کنید. در مکالماتتان با کودک، تلاش کنید به جای استفاده از کلمات تند و سرزنش‌آمیز، از کلمات مثبت و تشویق‌آمیز استفاده کنید و او را به طور مداوم تشویق کنید. این نوع ارتباط مثبت با کودک می‌تواند به تقویت اعتماد به نفس و رشد مثبت او کمک کند.

محبت کردن به کودن

به فرزند خود عشق و محبت نشان دهید. بسیاری از کودکان و نوجوانان عشق و محبت را به ویژه در زمان شب قبل از خواب احساس می‌کنند. بهتر است در طول روز به فرزند خود عشق بورزید، او را ببوسید، نوازش کنید و با محبت با او صحبت کنید. همچنین، قبل از خواب نیز با او با محبت برخورد کنید تا فرزندتان احساس کند که به او عشق دارید و نیازهای احساسی او پاسخ داده می‌شود. این نوع ارتباط محبت‌آمیز می‌تواند به کاهش هرگونه اضطراب و نگرانی کودک کمک کند و او را به یک شب آرام و راحت برساند.

مراسم شبانگاهی قبل از خواب

مراسم شبانگاهی برای قبل از خواب فرزندتان را مشخص کنید. برای درمان ترس کودک از تنها خوابیدن، حتماً با کودک خود به اتاق خواب بروید و یک برنامه برای زمان قبل از خواب او تنظیم کنید. مثلاً می‌توانید او را ببوسید، به او شب بخیر بگویید و اجازه دهید قبل از خواب کتاب بخواند و سپس به خواب برود. همچنین، می‌توانید ساعت مشخصی را برای بیدار شدن او در صبح‌ها در نظر بگیرید. این نوع مراسم شبانگاهی و تعیین زمان‌های مشخص می‌تواند به کودک احساس امنیت و پیش‌بینی کمک کند و فرآیند تنها خوابیدن را تسهیل کند.

ممنوع کردن استفاده از موبایل قبل از خواب

۱ الی ۲ ساعت قبل از خواب، کودک خود را از وسایل الکترونیکی مانند تلویزیون، موبایل، تبلت، و کنسول‌های بازی دور کنید. این اسباب‌بازی‌های الکترونیکی ممکن است آرامش کودک یا نوجوان شما را بهم بزنند و حتی مشاهده برخی از فیلم‌ها یا بازی‌های خشن می‌تواند باعث شود که کودک شما قبل از خواب دچار استرس و اضطراب شود.

اگر این وسایل تا لحظات قبل از خواب در دسترس فرزندانتان باشند، نباید انتظار داشته باشید که بی دردسر و به راحتی از ترس از تنهایی خوابیدن خود غلبه کنند. بنابراین، بهتر است قبل از خواب آنها را از این وسایل جدا کرده و محیط خواب را برای آرامش و استراحت بهتر فرزندتان آماده کنید.

دور کردن محرک ها قبل از خواب

برخی از خوراکی‌های محرک مانند محصولات شکلاتی و قهوه، و همچنین نوشیدنی‌های حاوی کافئین مثل قهوه و نوشیدنی‌های انرژی‌زا، باید حداقل یک ساعت قبل از خواب از رژیم غذایی فرزندتان حذف شوند. این مواد محرک می‌توانند به خواب فرزند شما مختلی و اضطراب ایجاد کنند و مانع از ورود راحت او به خواب شوند.

پیشنهاد می شود به کارگاه روانشناسی فرزندپروری با رویکرد شفقت مراجعه نمایید. برای جایگزینی این نوع محرک‌ها، می‌توانید یک لیوان شیر گرم را به عنوان یک گزینه آرامش‌بخش انتخاب کنید. این کار می‌تواند به فرزندتان کمک کند تا بدون مشکل به خواب برود و شب‌های آرامی را سپری کند.

تغییر دکوراسیون اتاق خواب کودک

یکی از روش‌های مؤثرترین درمان ترس کودک از تنها خوابیدن، این است که به فرزند خود اجازه دهید تغییراتی در اتاق خوابش ایجاد کند. مثلاً می‌توانید یک روتختی جدید، یک چراغ خواب جدید، عکس‌ها و پوسترهایی که با سلیقه فرزندتان مطابقت دارند و خود او انتخاب کرده باشد، تهیه کنید. با ایجاد این تغییرات، محیط خواب فرزندتان را به یک مکان جذاب و سرگرم‌کننده تبدیل کنید.

این اقدامات باعث می‌شوند که فرزند شما قبل از خواب، انرژی‌های مثبتی از محیط خوابش به دست آورده و از استرس‌ها و تنش‌ها فاصله بگیرد. این تغییرات، محیط خواب را برای کودک شما دوستانه‌تر و دلنشین‌تر کرده و به او کمک می‌کند به راحتی به خواب برود.

بستن درب اتاق خواب کودک

احتمالاً تصور می‌کنید که اگر درب اتاق کودک خود را باز بگذارید، او احساس امنیت بیشتری خواهد کرد و کمتر استرس خواهد داشت. اما این تصور کاملاً اشتباه است، زیرا زمانی که درب اتاق کودک شما باز است، حتی با کمترین صدا، سایه و حرکتی که در خانه انجام دهید، ممکن است فرزند شما از خواب بیدار شود و تمام طول شب بیدار بماند.

محل خواب کودک را تاریک نکنید

بهتر است یک چراغ خواب در اتاق فرزند خود نصب کنید. این کار به فرزند شما امکان می‌دهد تا اطراف خود را ببیند و از تاریکی نترسد. با داشتن چراغ خواب، قسمت‌هایی از اتاق که برای وی تاریک و ناشناخته به نظر می‌رسد، قابل رویت می‌شود. به این ترتیب، فرزند شما از مکان خوابش نمی‌ترسد و می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند و به آن علاقه مند شود.

اجازه ندهید در کنار شما بخوابد

زمانی که فرزند شما از تنها خوابیدن هراس دارد و خوابیدن نزد شما را آرام و راحت می‌بیند، ممکن است لازم باشد کمی تغییراتی در محیط خواب او ایجاد کنید تا به او کمک کنید به تدریج به تنهایی خوابیدن عادت کند. مثلاً می‌توانید جای خواب او را گسترش دهید تا احساس محدودیت کمتری داشته باشد. اگر او اعتراض کند، به او توضیح دهید که می‌تواند در اتاق خودش بخوابد و در صورتی که به همراه شما بخوابد، نیازی به جابجایی وسایل و صداهای مزاحم نمی‌شود. این کمک می‌کند تا کودک به تدریج با مفهوم تنهایی خوابیدن آشنا شود.

قاطعانه تصمیم بگیرید

اگر تصمیم به جدا کردن محل خواب فرزند خود گرفته‌اید تا به او کمک کنید تا با ترس از تنها خوابیدن مقابله کند، باید تصمیم خود را قاطعانه اعلام کنید و اجازه ندهید که احساسات و وابستگی کودک بر شما غلبه کند. به طور مثال، از او در نیمه شب نپذیرید که به اتاق شما بیاید و از شما بخواهد که پیش شما بخوابد. در صورت بروز این اتفاق، به او بگویید که به رختخوابش برگردد و او را به خواب همراهی نکنید. این کمک می‌کند که کودک به تدریج با مفهوم تنهایی خوابیدن آشنا شود و از وابستگی به شما کاسته شود.

ترس از تنها خوابیدن در بزرگسالی

اگر ترس کودک از تنها خوابیدن به درستی کنترل و درمان نشود، ممکن است این اختلال در آینده و بزرگسالی با فرد همراه بوده و باعث بروز مشکلات و اختلالات دیگری گردد. اثرات مستقیم و غیرمستقیم این اختلال در بزرگسالی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

1. اضطراب مزمن: ترس ناشی از تنها خوابیدن در کودکان، ممکن است به اختلال اضطراب مزمن در بزرگسالی تبدیل شود. افراد ممکن است در مواجهه با موقعیت‌هایی که باید در آن تنها باشند، اضطراب و نگرانی شدیدی را تجربه نمایند.

2. محدودیت‌های اجتماعی: ترس از تنها خوابیدن کودک، می‌تواند به محدودیت‌های اجتماعی در بزرگسالی منجر شود. این شامل عدم توانایی در شرکت در رویدادها، عدم توانایی در اقامت در مکان‌های جدید، ایجاد محدودیت در روابط اجتماعی و اضطراب اجتماعی است.

3. مشکلات خواب: ترس کودک از تنها خوابیدن می‌تواند باعث ایجاد مشکلات خواب، مانند بیدار شدن‌های مکرر در شب، کابوس‌ها و خواب غیر آرام شود.

4. مشکلات روانشناختی: این ترس ممکن است باعث ایجاد مشکلات روانشناختی، مانند افزایش اضطراب، افسردگی و استرس گردد.

5. اثرات بر توانایی آموزشی و شغلی: ترس از تنها خوابیدن می‌تواند توانایی یادگیری و تمرکز در محیط‌های آموزشی و شغلی را تحت تأثیر قرار داده و باعث ایجاد محدودیت‌هایی در مسیر تحصیلی و شغلی فرد شود.

۳ راهکار اساسی برای تنها خوابیدن کودک

با توجه به راهکارها و نکاتی که در قسمت قبل ذکر شد، می‌توان به ۳ راهکار برای جدا کردن کودک از خواب در ادامه پرداخت:

راهکار اول: ارائه پاداش و ایجاد مراسم شبانه

در این روش، در ابتدا کودک را به اتاق خواب خود همراهی کرده و مراسم شبانه‌ای که شامل گفتن شب‌بخیر و دادن بوسه به فرزند می‌شود را انجام دهید. به او بگویید که اگر در تخت‌خواب خود بخوابد، شما هر چند دقیقه یک بار به اتاق او سر می‌زنید و این کار را انجام می‌دهید تا او به خواب بروند. همچنین به او اعلام کنید که اگر هر شب در اتاق خود بخوابد و صبح در اتاق خود بیدار شود، به او یک جایزه اعطا خواهید کرد و این کار را تا زمانی که به تنهایی خوابیدن را به عادت ببرد، ادامه دهید.

راهکار دوم: جدا کردن محل خواب به تدریج

این روش، ویژه‌ترین شیوه برای کودکانی است که به شدت به والدین خود وابسته هستند. در این روش، همانند راهکار اول، کودک خود را تا محل خواب او همراهی کنید و مراسم شبانه‌ای را انجام دهید. سپس در شب‌های ابتدایی، در کنار تخت او بنشینید و منتظر شوید تا به خواب بروند. پس از گذشت چند شب، فاصله خود را از او بیشتر کنید به طوری که به تدریج در بیرون از اتاق خواب او بنشینید. این روش را تا جایی ادامه دهید که فرزند شما بدون حضور شما در کنارش به خواب برود.

توجه: در این روش، بهتر است با فرزند خود ارتباط چندانی نداشته باشید. به عبارت دیگر، به او نگاه نکنید یا او را نوازش نکنید و خود را مشغول کارهایی همچون خواندن کتاب کنید.

راهکار سوم: در تردد باشید

اگر فرزند شما به جدایی از شما تحمل ندارد و پس از جدایی از شما گریه می‌کند، می‌توانید از این روش استفاده کنید. در این روش، به مراتب به فرزند خود سر بزنید. اگر او گریه می‌کند، به سراغ او بروید و مجدداً مراسم شبانگاهی را انجام دهید.

توجه: در این روش باید به یاد داشته باشید که زمانی که مجدداً به اتاق فرزند خود مراجعه می‌کنید، زمان طولانی نشود و از ۳۰ ثانیه تجاوز نکند.

تمامی این راهکارها بهتر است توسط هر دو والدین با همکاری یکدیگر اجرا شوند تا بهترین نتیجه حاصل شود.

تنها خوابیدن کودک یکباره رخ نمی دهد

بسیاری از والدین اشتباها فکر می‌کنند که مشکل ترس از تنها خوابیدن فرزندشان به خودی خود حل می‌شود و نیازی به به کارگیری راه‌حل‌ها و راهکارهای مناسب نیست. این باور کاملاً غلط است و والدین باید از بهترین روش‌ها برای درمان این ترس استفاده کنند.

برخی والدین به اشتباه اجازه می‌دهند که فرزندشان بین تنها خوابیدن و خوابیدن در کنار آن‌ها انتخاب کند. به این معنا که هر زمان که فرزند تمایل دارد، به اتاق والدین بیاید و بخوابد، و همچنین هر زمان که تمایل داشته باشد در اتاق خود به تنهایی بخوابد. اما این رویکرد کاملاً نادرست است و والدین باید تصمیم‌گیری قاطع داشته باشند و اجازه ندهند که کودک خود تصمیم گیری کند که کجا بخوابد.

هرگز دست از تلاش برندارید

والدین نباید دست از تلاش برای مقابله با ترس فرزند خود بکشند. برخی والدین ممکن است در مقابل ترس فرزندشان ناامید شده و دیگر به تنهایی خوابیدن اصرار نکنند. اما این نگرانی‌ها نادرست هستند و والدین باید تلاش خود را ادامه دهند. ادامه دادن تلاش برای مقابله با ترس فرزند، می‌تواند از بروز مشکلات جدی برای فرزند و نیز روابط خانوادگی جلوگیری کند.

برای خوابیدن هرگز فرزندتان را تنبیه نکنید

هرگز از تنبیه فیزیکی یا روانی برای تشویق به تنها خوابیدن کودک استفاده نشود. برخی والدین ممکن است به تنبیه‌های نامناسبی مانند تمسخر، تحقیر، مقایسه و غیره روی آورده و به زور کودک را به تنها خوابیدن وادار کنند. این روش‌ها نه تنها نتیجه‌آور نیستند بلکه باعث تعویق و تشدید مشکل می‌شوند.

اجازه ندهید کودک نزد خواهر یا برادرش بخوابد

والدین نباید اجازه دهند که کودک به سادگی نزد خواهر یا برادرش بخوابد زمانی که محل خواب فرزند جدا می‌شود. این امر باید جلوگیری شود زیرا ممکن است به تحریکات جنسی و بازی‌های ناپسند منجر شود.