کارگاه آشنایی با تاریخ ادبیات ایتالیا

در این قسمت از فروشگاه اینترنتی برنا اندیشان تصمیم داریم تا یکی دیگر از کارگاه های آموزشی با عنوان کارگاه آشنایی با تاریخ ادبیات ایتالیا به صورت جامع را برای دانلود در اختیار شما کاربران محترم وب سایت برنا اندیشان و تمامی علاقه مندان به ادبیات و آشنایی با ادبیات ملل قرار دهیم.

کارگاه آشنایی با تاریخ ادبیات ایتالیا به صورت جامع

در کارگاه آشنایی با تاریخ ادبیات ایتالیا به صورت جامع شما علاقه مندان به آشنایی با تاریخ ادبیات ملل به صورت جامع با ادبیات مکاتب ادبی و همچنین آثار ادبی کشور ایتالیا آشنا خواهید شد.

نگاهی به تاریخ ادبیات ایتالیا

ادبیات نوشته شده به زبان ایتالیایی همگی متعلق به قرن سیزدهم به بعد هستند. قبل از این زمان زبان ادبیات، لاتین بود که برای نوشتن آثار تاریخی ، افسانه های حماسی، اشعار مذهبی و تاریخی، زندگی قدیسین و آثار آموزشی و علمی بکار می‌رفت. علاوه بر نوشته های لاتین، تعدادی از شاعران ایتالیایی به زبان فرانسه شعر می‌سرودند که اغلب اشعار از منابع خارجی الگو گرفته بود.

لاتین در واقع زبانی بود که امپراتوری روم به مردم سرزمین‌های تحت سلطه اش تحمیل کرده بود، اما مردم با سرباز زدن از پذیرش آن موجبات رواج زبانی محاوره ای، ساده و کم قاعده را در ایالت‌های مختلف فراهم کردند که پس از، از هم پاشیده شدن حکومت مرکزی روم، این زبان لاتین عامیه به صورت‌های مختلف تغییر شکل داد که به دو گروه شرقی و غربی تقسیم می‌شود. زبانه‌ای رومانیایی و ایتالیایی از جمله زبانهای شرقی و زبان فرانسوی نیز از گروه زبانهای غربی محسوب می‌شود.

ادبیات ایتالیا نخست مجموعه‌ای از غزل‌واره‌ها و اشعار عاشقانه و رزمی و بزمی بود که شاعران دوره گرد و نقالان برای مردم می‌خواندند یا همراه با چنگ و آواز آن‌ها را می‌خواندند و مردم ایتالیا بسی راغب به شنیدن این گونه ترانه‌ها و اشعار بودند.

نغمه سازان و داستان پردازان ایتالیایی گاه از واژه‌های فرانسوی در عبارات موزون خویش سود می‌جستند و همان‌طور که می‌دانیم در حدود قرن دوازدهم و سیزدهم میلادی هر یک از شهرها و نواحی ایتالیا دارای حکمرانی مستقل بود ازاینرو وحدتی در این سرزمین وجود نداشت و لهجه‌ها غالباً با هم تفاوت داشت با اینحال در زمان فردریک دوم زبان ایتالیائی در سیسیل، توسکانی مورد استعمال بود و شاعران و خوانندگانی که به ایتالیایی شعر می‌سرودند با شعر را همراه با آواز می‌خواندند، قافیه پردازان سیسیل و توسکانی نامیده شده بودند.

استاد و پیشوای این گونه شعر ایتالیائی شخصی به نام گوئیدو گوئینچلی Guido Guinceli که در سال ۱۲۵۴ میلادی درگذشته بود. وی از مردم بولونیا بود، در سرودن غزل های پرشور عاشقانه، مهارتی به سزا داشت نفوذ اشعارش این شاعر بزرگ در پرورش فکری و شکوفایی استعداد دانته الیگری شاعر و نویسنده معروف ایتالیایی مؤثر بوده، سبب سرودن و نوشتن داستان کوتاه زندگی نو، سپس کمدی الهی گشته‌است. دانته شاعر و نویسنده نام‌آور ایتالیایی (۱۳۲۱-۱۲۵۶) بود.

دانته

انگیزه سرودن و نوشتن زندگی نو و کمدی الهی از طرف دانته به علت یک عشق آسمانی بود که به دختری بنام بئاتریس پورتی ناری است و این عشق از ده‌سالگی تا پایان عمر این شاعر را در برگرفت و تا پس از مرگ بئاتریس هرگز زن نگرفت.

دانته حتی پس از مرگ دخترک نیز خاطر بئاتریس را از یاد نبرد تا اینکه شبی او را در خواب دید و تصمیم گرفت که به خاطر این خواب به نوشتن اثر پرارزش و جهانی خود کمدی الهی پردازد و در بسیاری از جاهای کتاب کمدی‌الهی بئاتریس همچون فروغی تابان و خورشیدی درخشان و مظهر تقوا و زیبائی و خیرمطلق است. کتاب کمدی‌الهی تصویر از قرون وسطی با اخلاق و رفتار و اختلافات و جنگها و چهره‌های نامی و تمدنهای قدیم است اما باید گفت در این کتاب عظیم صحنه‌های گویا از تاریخ، پیش چشم مجسم است.

از کمدی الهی دانته نمایشنامه‌ها و اپراهای بسیار اقتباس و استفاده شده‌است.

دانته علاوه بر نوشتن دو کتاب زندگی نو و کمدی الهی به تألیف کتابهائی دربارهٔ فلسفه و سیاست پرداخته بود. دو عنوان برجسته‌تر از سایر موضوعات به چشم می‌خورد یکی ایجاد یک زبان ادبی ایتالیائی دیگری که در یک رساله به زبان لاتین نوشته عنوان حکومت جهانی را برای نخستین بار بیان کرده و با دلیل و برهان به اثبات رسانید، که برای حفظ صلح و آزادی یک سازمان جهانی بایستی از ملل عالم تشکیل شود و این سازمان دارای یک محکمه بین‌المللی باشد و آنقدر قدرت داشته باشد که بتواند تصمیمات ملل عضور را به مرحله عمل و اجرا درآورد.

پترارک (۱۳۷۴-۱۴۰۴) از شاعران و نویسندگان ایتالیائی بود که شور و عشقی فراوان به سرزمین ایتالیا و مردم آن داشت دو اثر مهم از وی بجا مانده‌است که در ادبیات ایتالیا مقامی بس ارجمند دارد ۱- پیروزی‌ها ۲- آفریقا

این شاعر نویسنده به زبان لاتین نیز آثاری پدید آورد.

دکامرون

جووانی بوکاچو (۱۳۱۳-۱۳۷۵) از شاعران و نویسندگان معروف ایتالیائی بود که به ادبیات قدیم یونان و روم عشق می‌ورزید و کتب متعددی به لاتین نوشت دربارهٔ تاریخ و شرح حال مردان و زنان مشهور و دباره کوه‌ها و جنگلها و چشمه‌ها و دریاچه‌ها و رودها و غیره دو کتاب در باب افسانه‌های شبانی کتابی بنام آمتو Ameto و کتاب دکامرون (Decameron) مجموعه صد داستان است، نوشت.

در دکامرون زمینه داستان را گروهی مردان و زنان تشکیل می‌دهد که می‌خواهند از بلای طاعون سال ۱۳۴۸، فلورانس بگریزند و پناه بخانه‌ای ییلاقی می‌برند در آن خانه بافسانه‌گوئی می‌پردازند و چون خلق و خوی داستان‌گویان متفاوت است داستان‌ها دارای گیرائی و تنوع بسیار است و از مجموع آن‌ها اوصاف شاعرانه، عبرت آموز و غم‌انگیز اما لطیف و شاعرانه فراوان بچشم می‌خورد. چون نویسنده واقف به روح بشری و اشخاص داستان بوده، همه قهرمانهای آن زنده و پر از شور زندگی هستند حتی جانوران داستان‌های دکامرون.

این کتاب بعدها در ادبیات پاره‌ای کشورها از جمله انگلستان مورد اقتباس و تقلید قرار گرفت. نفوذ وی را می‌توان در برخی از آثار چاسر انگلستان لانگفلو آمریکایی و کیتس شاعر انگلیسی دید.

نهضت رنسانس در ایتالیا سبب عظمت یافتن زبان ایتالیائی گشت از جمله کسانی که به پیروی از دانته برای زبان ایتالیائی و رسمی و عمومی شده آن در سراسر ایتالیا تلاش کرد پی‌یتروبمبو Pietro Bembo شاعر مشهور این زمان ایتالیا بود. از آن به بعد فرهنگها و کتاب‌های صرف و نحو ایتالیائی تهیه و منتشر و فرهنگستان دلا کروسکا Della crusca در سال ۱۴۸۵ در فلورانس تأسیس گردید و رفته رفته از رونق لاتین کاسته و بهمان نسبت بر ترقی و عظمت و وسعت زبان ایتالیائی افزوده می‌شد.