کارگاه آموزشی فلسفه خداشناسی دکتر هلاکویی

در این بخش از فروشگاه اینترنتی برنا اندیشان تصمیم داریم تا یکی از کارگاه های دکتر هلاکویی که بسیار کاربردی است با عنوان کارگاه آموزشی فلسفه خداشناسی از دکتر فرهنگ هلاکویی را جهت دانلود در اختیار شما کاربران محترم وب سایت برنا اندیشان و تمامی علاقه مندان به مباحث علمی و روانشناسی قرار دهیم.

کارگاه آموزشی فلسفه خداشناسی از دکتر فرهنگ هلاکویی

دکتر هلاکویی در کارگاه فلسفه خداشناسی به صورت کاملاَ تخصصی در مورد معرفت شناسی و عقاید انسانها در مورد خداوند را مورد بررسی قرار داده و ریشه های شکل گیری ایمان و باور در افراد را بیان می کند.

یکی از مهم ترین مسائلی که بشر با آن مواجهه است خدا و فلسفه خداشناسی است. اینکه انسان از کجا آمده است و به کجا می رود.

معنای خداشناسی

خداشناسی به این معناست که انسان به حقیقتی برسد که درک کند خداوند علت و خالق اوست و او عین نیاز و متعلق به خداوند است. چنانکه در قرآن می فرماید:
«ای مردم شما(همگی) نیازمند به خدایید، تنها خداوند است که بی نیاز و شایسته هرگونه حمد و ستایش است.»

خداشناسی در قرآن

خداوند در قرآن کریم به ذکر نمونه ها و راه هایی برای خداشناسی پرداخته و می فرماید:
«به زودی نشانه های خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان می دهیم تا برای آنان آشکار گردد که او حق است. آیا کافی نیست که پروردگارت بر همه چیز شاهد و گواه است.»

«و در زمین آیاتی برای جویندگان یقین است و در وجود خود شما نیز (آیاتی است)، آیا نمی بیند.» 

خداشناسی در روایات

روایات بسیاری در باب خداشناسی مطرح شده که در اینجا به برخی از آنها می پردازیم:
۱. امام علی(علیه‌السلام) می فرماید: هر که خدا را شناخت، معرفتش کامل گشت.

۲. امام علی(علیه‌السلام): علم داشتن به خدا، برترین دو علم است.

۳. موجب دل برکندن از دنیا می شود.

۴. موجب ترس از خدا می شود.

۵. موجب پشت کردن به دنیای فانی می شود.

و…

انواع خداشناسی

بطور کلی، معرفت و شناخت یک موجود به حسب آن شی مورد شناخت، به دو صورت تحقق می یابد. یکی شناخت حضوری و دیگری شناخت حصولی. در مورد خداوند متعال نیز همین دو نوع شناخت متصور است. یکی شناخت حضوری که بدون وساطت مفاهیم ذهنی، تحقق می یابد و دیگری شناخت کلی و حصولی که به وسیله مفاهیم عقلی حاصل می شود و مسقیماً به ذات الهی تعلق نمی گیرد.

پیشنهاد ویژه : کارگاه رابطه انسان و خرافات از دکتر هلاکویی

قرآن کریم انسان را بالفطره خداشناس معرفی می کند و مدعی است که همه انسان ها در مرحله ای وجود، پروردگار خویش را به صورت عیان مشاهده کرده و به ربوبیت او اعتراف کرده اند و به حسب آفرینش خود، یک نوع شناخت از آفریننده خود دارند.

شناخت حصولی و حضوری خداوند را اینگونه بیان می کنیم:

خداشناسی فطری (حضوری)

منظور از خداشناسی فطری و حضوری این است که دل انسان ارتباط عمیقی با آفریننده ی خود دارد و هنگامی که انسان به عمق دل خود، توجه نماید چنین رابطه ای را خواهد یافت ولی اکثر مردم مخصوصا در اوقات عادی زندگی که سرگرم امور دنیا هستند، توجهی به این رابطه قلبی ندارند و تنها هنگامی که توجهشان از همه چیز بریده می شود و امیدشان از همه اسباب قطع می گردد، می توانند به این رابطه قلبی توجه نمایند.

خداشناسی فطری (حصولی)

منظور از خداشناسی فطری و حصولی این است که عقل انسان برای تصدیق وجود خدا نیازی به تلاش و کوشش ندارد، بلکه به آسانی درک می کند که وجود انسان و همه پدیده های جهان نیازمند هستند. پس خدای بی نیازی وجود دارد که نیاز آنها را رفع کند.

آدمی به گونه ای آفریده شده که به طور طبیعی به وجود خدا توجه دارد. احساس وجود آفریننده جهان انسان را برای جستجوی خالق و شناخت اوصاف او سوق می‌دهد. از سوی دیگر، انسان موجودی است که از دو حقیقت ترکیب یافته است: روح و جسم انسان به واسطه جنبه جسمی به مادیات گرایش دارد و به دنبال آن می‌رود، ولی جنبه روحی را، گرایش به مادیات نمی‌تواند اقناع کند.

سِرّ این که هر چه انسان هر گونه لوازم مادی را برای خویش آماده می‌سازد، باز عطش افزون طلبی در او تسکین نمی‌یابد، به همین دلیل است. روح مجرد و غیرمادی انسان تنها با شناخت خداوند که مجرد مطلق است و گرایش و ارتباط با او آرامش می‌یابد.

به دیگر بیان: جهان منهای خدا، کالبدی است بی روح و بی‌شعور و بی‌هدف.کسانی که خدا را نمی‌شناسند و جهان بینی مادی دارند، هستی را پوچ، بی معنی و فاقد هدف می‌پندارند، در نتیجه می‌گویند. انسان و زندگی او و همه عملکردهایش فاقد مفهوم و بی‌معنی و بی‌هدف است.